Οι συνεχιζόμενες κόντρες μεταξύ ιμπεριαλιστών και μονοπωλίων δυτικών, ρωσικών, αραβικών και τουρκικών δυνάμεων για το ξαναμοίρασμα των αγορών, των πηγών και των δρόμων Ενέργειας με επίκεντρο τη Συρία εξακολουθούν να καθορίζουν τόσο τις ενδοσυριακές έμμεσες διαπραγματεύσεις της Γενεύης, όσο και τις συγκρούσεις σε περιοχές της Συρίας όπου υποτίθεται ότι εφαρμόζεται η συμφωνία παύσης πυρός της 27ης Φλεβάρη. Μάλιστα, τα τελευταία 24ωρα, η κατάσταση προβάλλει πιο κρίσιμη, κυρίως εντός και πέριξ της βόρειας πόλης Χαλέπι και στην τουρκο-συριακή μεθόριο, όπου το τουρκικό πυροβολικό χρησιμοποιεί την παραμικρή αφορμή για να εκτοξεύει, καθημερινά, όλμους και ρουκέτες στο συριακό έδαφος.

Οι αντιθέσεις και οι συγκρούσεις συμφερόντων, λοιπόν, όχι μόνο συνεχίζονται, αλλά και εντείνονται, παρά τις διαφαινόμενες προσπάθειες που κάνουν τους τελευταίους μήνες υψηλόβαθμοι Αμερικανοί και Ρώσοι αξιωματούχοι για μεταξύ τους συνεργασία και «προσέγγιση», με υποτιθέμενο στόχο την εντατικοποίηση των προσπαθειών για την «εξεύρεση πολιτικής λύσης» στη Συρία.

Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίες οι πληροφορίες του τελευταίου 15θήμερου σε διάφορα ξένα δίκτυα, πως Αμερικανοί και Ρώσοι εξοπλίζουν εκ νέου τις πλευρές που μάχονται στη Συρία, για να προωθήσουν τα δικά τους γεωπολιτικά συμφέροντα, σε σημείο που όλα φωτογραφίζουν γενικότερη ανάφλεξη συγκρούσεων, τουλάχιστον στα πιο κρίσιμα μέτωπα, όπως το Χαλέπι, το Ντέιρ Εζόρ και η τουρκο-συριακή μεθόριος.

Συνεπώς, κανείς δεν εξεπλάγη όταν στα μέσα της βδομάδας, ο απεσταλμένος του ΟΗΕ στη Συρία και βασικός μεσολαβητής στις ενδοσυριακές έμμεσες διαπραγματεύσεις της Γενεύης, Στάφαν ντε Μιστούρα, ανήγγειλε τον τερματισμό του τρίτου γύρου και την έναρξη ενός νέου «εντός Μάη». Ο ίδιος παραδέχτηκε ότι κατά την έμμεση διαπραγμάτευση οι δύο πλευρές δεν κατάφεραν να βρουν αρκετά σημεία συνεννόησης ή σύγκλισης, με την προσχηματική μεταξύ τους διαφορά, αναφορικά με το πολιτικό μέλλον του Σύρου Προέδρου, Μπασάρ Ασαντ, να παραμένει σαν «η πιο κρίσιμη». Ανάμεσα στα σημεία σύγκλισης των δύο αντιτιθέμενων πλευρών, ο ντε Μιστούρα διέκρινε στη συμφωνία των δύο πλευρών ότι η μεταβατική κυβέρνηση «μπορεί να περιλαμβάνει τωρινά μέλη της κυβέρνησης και της αντιπολίτευσης, ανεξάρτητους και άλλους», ότι αναγνωρίζουν πως «πλέον υπάρχει επείγουσα ανάγκη για μια αληθινή και αξιόπιστη πολιτική μετάβαση» και ότι η λεγόμενη πολιτική μετάβαση στη Συρία «θα πρέπει να επιβλεφθεί από μια νέα, αξιόπιστη και περιεκτική κυβέρνηση, που θα αντικαταστήσει τη σημερινή κυβερνητική ρύθμιση».

Πληροφορίες από το τραπέζι της διαπραγμάτευσης (που επικαλέστηκε σε πρόσφατη ανάλυσή του ο Φαμπρίς Μπάλανς από το αμερικανικό ινστιτούτο γεωπολιτικής «Τhe Washington Institute») αναφέρουν πως ο ντε Μιστούρα πρότεινε στις δύο πλευρές τη μείωση των εξουσιών του Προέδρου προς όφελος των αντιπροέδρων ενός μελλοντικού σχήματος, όμως η πρότασή του δεν ικανοποίησε κανέναν: Ούτε βεβαίως την κυβερνητική αντιπροσωπεία, ούτε καν την αντιπολιτευόμενη «Υπατη Διαπραγματευτική Επιτροπή», οι επικεφαλής της οποίας αποχώρησαν από τη Γενεύη πριν δύο βδομάδες, αφήνοντας πίσω τους «τεχνικούς συμβούλους»... Η πρόταση αυτή, πάντως, έδωσε το έναυσμα σε στρατιωτικούς που συμμετέχουν στη «Διαπραγματευτική Επιτροπή» της συριακής αντιπολίτευσης να προτείνουν την «προσωρινή» διακυβέρνηση της Συρίας από μία στρατιωτική κυβέρνηση...

Σε κάθε περίπτωση, ο ντε Μιστούρα, αναγνωρίζοντας ότι πολλές από τις δυσκολίες στη διαπραγμάτευση πηγάζουν ή επηρεάζονται από την επιρροή που ασκούν στις αντιτιθέμενες πλευρές ιμπεριαλιστές κυρίως σε ΗΠΑ και Ρωσία, απηύθυνε έκκληση σε Ουάσιγκτον και Μόσχα να αναλάβουν «νέες πρωτοβουλίες στο ανώτατο επίπεδο», για να τερματιστούν οι συγκρούσεις και να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση, επειδή, όπως τόνισε, η συμφωνία παύσης πυρός της 27ης Φλεβάρη, δύο μήνες μετά την εφαρμογή της, «κρέμεται πλέον από μια κλωστή»...

Δεν αποκλείεται, πάντως, μέχρι να ξαναρχίσει ο επόμενος γύρος διαπραγμάτευσης, να υπάρξουν αρκετές, ενδεχομένως ενδιαφέρουσες αλλαγές, τόσο στα πεδία των συγκρούσεων όσο και στη σύνθεση των αντιπροσωπειών διαπραγμάτευσης, μιας που η Ρωσία εξακολουθεί να πιέζει είτε για τη διεύρυνσή της με πιο διαλλακτικά στελέχη συριακών αντιπολιτευόμενων κομμάτων είτε με τους Κούρδους της Συρίας. Σε πείσμα, βεβαίως, της Αγκυρας, που «αγριεύει» ακόμη και με την ιδέα της δημιουργίας οποιασδήποτε βάσης για τη μελλοντική δημιουργία (αρχικά αυτόνομου, μελλοντικά ανεξάρτητου...) Δυτικού Κουρδιστάν στα νότια σύνορά της.