«Κοτσονάτος, γελαστός, μ' όλα του τα 60 χρόνια, πρώτος και καλύτερος στο προσκλητήριο, στη Διαφώτιση, στις ασκήσεις. Το εργαστήρι του αστράφτει από καθαριότητα. Τα σύνεργά του τοποθετημένα με τάξη. Πρωί - πρωί, με τη σκούπα στο χέρι σκουπίζει το προαύλιο του Πεταλουργείου του. Ολη τη μέρα σκυμμένος στο αμόνι του, κόβει πέταλα και φκιάνει καρφιά, όταν φυσικά δεν πεταλώνει ή δε γιατρεύει τα πληγωμένα μουλάρια με στοργή πατέρα στο παιδί. Πάντα γαλήνιος, ποτέ δε θυμώνει. Μία είναι η στεναχώρια του, να μην πληγώνονται τα μουλάρια, να μη πατάν ξυπόλυτα και με το δίκιο του βάζει τις φωνές σ' εκείνους που δεν προσέχουν. Σαν καλός νοικοκύρης, δίνει τροφή στα ζώα με υπολογισμό, ξεχωρίζει τα αδύνατα που πρέπει να φάνε περισσότερο και κάνει το κουμάντο του για να μη μείνει χωρίς τροφές. Τις ώρες που δεν έχει δουλειά, διαβάζει λαίμαργα ό,τι του πέσει στο χέρι και γράφει σατιρικούς στίχους. Αυτός είναι ο Μπάρμπα-Γιώργης και σαν τέτοιος έχει κατακτήσει το σεβασμό και την αγάπη όλων μας. Ο καθένας ας μιμηθεί το παράδειγμά του».

Ενα από τα χρονογραφήματα που προωθούσαν την άμιλλα μέσα από την προβολή παραδειγμάτων (στη φωτογραφία δισέλιδο από τη ΜΑΧΗΤΡΙΑ, το περιοδικό της ΠΔΕΓ).