Η Μέλπω Αξιώτη μπορούσε και ήξερε να μεταβάλλει «την οδύνη, την παρεξήγηση, τη μόνωση σε κατανόηση, δύναμη αποδοχής και ομορφιά. Θα λεγα δηλαδή σε ουσία ζωής», όπως έλεγε ο φίλος της Γιάννης Ρίτσος και συνέχιζε ότι με τα έργα της «περνοδιαβαίνει ανεμπόδιστα από το χθες στο σήμερα, απ' το σήμερα στο αύριο - όλο σ' ένα μακρύτερο αύριο...». Ολότελα ξεχωριστή, προσωπική, «ριζοσπαστική» θεματολογικά και μορφολογικά η γραφή της. Στο λεξιλόγιό της χρησιμοποιεί μια αυθεντική λαϊκή γλώσσα, τους ιδιωματισμούς της Μυκόνου, αλλά και λέξεις ναυτικών. Σε πολλά έργα της κυρίαρχο ρόλο παίζουν η μνήμη, η χειμαρρώδης αφήγηση, τα συνεχή άλματα ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Ποια ήταν η Μέλπω...