Από πρόσφατη παρέμβαση της Επιτροπής στο υπουργείο Υγείας

-- Στα νοσοκομεία γενικεύονται οι ελαστικές μορφές εργασίας. Πού αποσκοπούν αυτές οι ανατροπές;

-- Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας είναι στρατηγική επιλογή των μονοπωλιακών επιχειρηματικών ομίλων, υποταγμένη στην κινητήρια δύναμη του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που ζούμε, το κέρδος. Αυτή τη στρατηγική υπηρετούν οι κυβερνήσεις και τα κόμματα του κεφαλαίου, οξύνοντας τη γενικευμένη επίθεση σε εργαζόμενους και ανέργους.

Αυτό εκφράζεται ξεκάθαρα και στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και πιο ειδικά στη Λευκή Βίβλο του 1993 «Ανάπτυξη, Ανταγωνιστικότητα, Απασχόληση - Οι προκλήσεις και η αντιμετώπισή τους για τη μετάβαση στον 21ο αιώνα», όπου προβλέπεται η «...θέσπιση μέτρων παροχής κινήτρων για την κάλυψη των νέων ευκαιριών για απασχόληση από εγγεγραμμένους ανέργους, μέσω π.χ. συστημάτων κυκλικής εναλλαγής σε θέσεις απασχόλησης...».

-- Τι ειδικότητες προσλαμβάνονται μέσω των πεντάμηνων προγραμμάτων στα νοσοκομεία και τι γίνεται με τη λήξη τους;

-- Τα λεγόμενα «κοινωφελή» προγράμματα του ΟΑΕΔ αποτελούν εφαρμογή της παραπάνω κατεύθυνσης. Στα τεράστια κενά που υπάρχουν π.χ. στα νοσοκομεία, εναλλάσσονται κυκλικά οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στον ΟΑΕΔ σε θέσεις νοσηλευτών, τραυματιοφορέων, βοηθητικού προσωπικού κ.ά., με την εξευτελιστική αμοιβή των 495,25 ευρώ (431,75 ευρώ αν είναι κάτω των 25 ετών) για πέντε μήνες!

Ετσι πετυχαίνουν μικρότερο κόστος στη λειτουργία του κρατικού συστήματος Υγείας και τους περισσεύουν περισσότερα χρήματα για να μετατραπούν σε επιδοτήσεις και προνόμια για τους επιχειρηματικούς ομίλους.

Κι από πάνω, σε όλα τους τα έγγραφα μας χαρακτηρίζουν «ωφελούμενους»! Οχι εργαζόμενους! Πρόκειται για καθαρή κοροϊδία, που δείχνει πώς αντιλαμβάνονται τον άνεργο και τον εργαζόμενο γενικότερα. Στην ουσία, τα προγράμματα αυτά είναι «διάλειμμα» στην ανεργία και καμία σχέση δεν έχουν με την κάλυψη των αναγκών μας, των λαϊκών αναγκών, αφού μετά το «πεντάμηνο» μας περιμένει η ...εξασφαλισμένη ανεργία!

-- Τι επιπτώσεις έχει αυτό για τους εργαζόμενους, αλλά και για τους ασθενείς;

-- Το πρώτο πράγμα που συναντάμε στα νοσοκομεία είναι η εντατικοποίηση της δουλειάς για όλο το προσωπικό, ανεξάρτητα από σχέσεις εργασίας: Από τους νοσηλευτές και το βοηθητικό προσωπικό μέχρι τους γιατρούς. Τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια λειτουργίας και η λογική «κόστους - οφέλους» στα νοσοκομεία αντανακλούνται και στους «αναιμικούς» προϋπολογισμούς, με τα γνωστά τραγικά αποτελέσματα για εργαζόμενους και ασθενείς.

Είναι σαφές ότι οι θέσεις εργαζομένων που καλύπτονται, ακόμα και με αυτές τις ελαστικές μορφές απασχόλησης, υπολείπονται των πραγματικών αναγκών. Σε συνδυασμό με την έλλειψη φαρμάκων και υλικών, η κατάσταση στα νοσοκομεία είναι εκρηκτική.

Μέσα σ' αυτό το κλίμα εντατικοποίησης και εξάντλησης, καλλιεργούνται σε ορισμένα νοσοκομεία ψευτοδιαχωρισμοί ανάμεσα σε μόνιμους εργαζόμενους και «πενταμηνίτες», που συγκαλύπτουν τον πραγματικό αντίπαλο όλων των εργαζομένων, την αντιλαϊκή πολιτική και στο χώρο της Υγείας, ανεξάρτητα από τη σχέση με την οποία εργάζεται ο καθένας.

Μεγάλη ευθύνη σ' αυτό έχουν οι διοικήσεις των νοσοκομείων, που καταστρατηγούν τους όρους εργασίας, υποχρεώνουν τους εργαζόμενους στα «πεντάμηνα» να δουλεύουν απογεύματα και σε κάποιες περιπτώσεις και Σάββατα, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια το ωράριο, το οποίο πρέπει να είναι μόνο πρωί και πενθήμερο, Δευτέρα έως Παρασκευή.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τη λειψή έως ανύπαρκτη εκπαίδευση - αλήθεια, τι να προλάβεις να μάθεις μέσα σε πέντε μόνο μήνες; - καταλαβαίνει κανείς τις συνέπειες που έχει η ελαστικοποίηση της δουλειάς, ιδιαίτερα σε έναν τέτοιο ευαίσθητο τομέα όπως είναι η Υγεία.

-- Ποια αναγκαιότητα οδήγησε στη συγκρότηση της Επιτροπής Αγώνα;

-- Οι περισσότεροι είμαστε μακροχρόνια άνεργοι, αλλά και νέοι άνθρωποι που εργαζόμαστε σ' αυτά τα προγράμματα από ανάγκη, δεν έχουμε άλλη επιλογή. Για όλους εμάς, ένα βασικό ενοποιητικό στοιχείο είναι το αίτημα για σταθερή και μόνιμη εργασία, με αξιοπρεπή μισθό. Από εκεί και πέρα, παλεύουμε για βελτίωση των συνθηκών δουλειάς, για την εξασφάλιση στοιχειωδών εργατικών δικαιωμάτων, που βρίσκονται υπό διαρκή αμφισβήτηση.

Σκεφτείτε ότι εργαζόμαστε στις δομές Υγείας και οι περισσότεροι είμαστε ανασφάλιστοι, δεν έχουμε ιατροφαρμακευτική κάλυψη! `Η ότι οι κοπέλες που είναι σε εγκυμοσύνη ή σε λοχεία, βγαίνουν με αναστολή από το πρόγραμμα, δηλαδή μένουν οικονομικά και ιατροφαρμακευτικά ξεκρέμαστες! Επίσης, το ερώτημα «τι θα γίνει μετά το πεντάμηνο» εκφράζει την αγωνία μας, αφού με τους περιορισμούς που έχουνε βάλει, δεν μας εξασφαλίζεται ούτε καν το πενιχρό επίδομα ανεργίας.

Γνωρίζουμε, επίσης, καλά ότι μέσω των προγραμμάτων εργασίας με ημερομηνία λήξης, μας αξιοποιούν για να χτυπήσουν και όσα εργατικά δικαιώματα έχουν απομείνει. Αν για παράδειγμα ο μόνιμος εργαζόμενος αποδεχτεί και δεν αντισταθεί στην αθλιότητα των «πεντάμηνων» ή άλλων αντίστοιχων προγραμμάτων και δεν διεκδικήσει μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, τότε είναι σίγουρο πως σύντομα, με το επιχείρημα ότι μπορεί ο «πεντάμηνος» να κάνει τη δουλειά φτηνότερα, θα δεχτεί πλήγμα και η δική του σχέση εργασίας. Επομένως, ο αγώνας για σταθερή και μόνιμη δουλειά πρέπει να είναι κοινός, μόνιμων και συμβασιούχων εργαζομένων. Το ίδιο και για άλλες διεκδικήσεις.

-- Ποιες είναι οι βασικές διεκδικήσεις που προβάλλετε;

-- Ο αγώνας που δίνουμε είναι συνέχεια των αγώνων που έδωσαν οι συνάδελφοί μας στα προηγούμενα προγράμματα, με τη στήριξη του ΠΑΜΕ, αποσπώντας ορισμένες βελτιώσεις σε ό,τι αφορά τους όρους με τους οποίους εντάχθηκαν στο πρόγραμμα. Πολλά από τα αιτήματα είναι κοινά για όλους τους εργαζόμενους στα «πεντάμηνα». Από εκεί και πέρα, σε ό,τι αφορά τους μισθούς, διεκδικούμε η αμοιβή για οκτάωρη εργασία να είναι ίση με την αμοιβή του νεοεισερχόμενου εργαζόμενου στην αντίστοιχη ειδικότητα.

Επίσης, εκατοντάδες εργαζόμενοι στα πεντάμηνα προγράμματα εργάζονται χωρίς ασφαλιστική ικανότητα σε ισχύ! Πρόκειται για απαράδεκτη κατάσταση, για τον επιπλέον λόγο ότι εργαζόμαστε σε ιδιαίτερα επικίνδυνο περιβάλλον για την υγεία μας. Γι' αυτό απαιτούμε άμεσα την πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη για όλους τους εργαζόμενους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις και χρονικούς περιορισμούς.

Ζητάμε, επίσης, να αλλάξει άμεσα το βάρβαρο καθεστώς για τις εγκυμονούσες και γυναίκες σε λοχεία. Σε ό,τι αφορά το ωράριο εργασίας, που καταστρατηγείται σε πολλά νοσοκομεία, απαιτούμε να αποσταλεί άμεσα ενημερωτικό σημείωμα σε όλα τα νοσοκομεία, για να σταματήσει τώρα η τρομοκράτηση των συναδέλφων και να αποκατασταθεί το ωράριο όπως αυτό ορίζεται από τη σχετική νομοθεσία. Σημειώνουμε ότι υπήρξε σχετική δέσμευση του υπουργού σε συνάντηση που είχαμε στις 17 Φλεβάρη.

Απαιτούμε ακόμα να μην διακόπτονται η παραμονή μας στα Μητρώα του ΟΑΕΔ και η Κάρτα Ανεργίας, αφού έτσι, μετά την απόλυσή μας, αναγκαζόμαστε να ξεκινάμε πάλι από μηδέν μόρια. Είναι κι αυτός ένας τρόπος για να ανακυκλώνουν την ανεργία. Τέλος, διεκδικούμε δωρεάν μετακινήσεις για όλους τους ανέργους και εργαζόμενους στα προγράμματα του ΟΑΕΔ, αλλά και κατοχύρωση των συνδικαλιστικών μας δικαιωμάτων, καθώς έχουμε πολλά κρούσματα σε νοσοκομεία που προσπάθησαν να απαγορέψουν τη συνδικαλιστική δράση και τη συμμετοχή μας στις απεργίες.

-- Τι δράσεις σχεδιάζετε για το επόμενο διάστημα;

-- Αν και η Επιτροπή Αγώνα μετράει λίγες μόλις μέρες από τη συγκρότησή της, υπάρχει εμπειρία από αντίστοιχες επιτροπές σε άλλους χώρους δουλειάς και κυρίως στους ΟΤΑ, που μας διευκολύνει στο σχεδιασμό και τη δράση μας. Στόχος μας είναι να γίνει γνωστή η Επιτροπή, να αποτελέσει πόλο συσπείρωσης και κινητοποίησης περισσότερων συναδέλφων στα «πεντάμηνα».

Εχουμε ήδη οργανώσει κάποιες παρεμβάσεις και σχεδιάζουμε κι άλλες στο άμεσο μέλλον, για να αναδείξουμε τα προβλήματά μας τόσο μέσα στο χώρο της δουλειάς, όσο και ευρύτερα. Τις μέρες αυτές συμβάλλουμε κι εμείς με τις δυνάμεις μας στην οργάνωση και την προετοιμασία της 48ωρης γενικής απεργίας.

Δεν συμβιβαζόμαστε με την ανεργία, ούτε βολευόμαστε με τα διαλείμματα της πεντάμηνης απασχόλησης. Παλεύουμε μαζί με όλους τους εργαζόμενους και τα ταξικά συνδικάτα για σταθερή και μόνιμη δουλειά για όλους, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα. Για μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων, μέτρα πρόληψης και αντιμετώπισης του επαγγελματικού κινδύνου.

Τέλος, ζώντας από πρώτο χέρι την κατάσταση που έχει δημιουργήσει στον τομέα της Υγείας η πολιτική της ιδιωτικοποίησης και της εμπορευματοποίησης, διεκδικούμε αποκλειστικά δημόσια δωρεάν Υγεία και Πρόνοια, με πλήρη χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό, κατάργηση της επιχειρηματικής δράσης και των πληρωμών από τους ασθενείς.