Γεμάτα γνήσια «συγκίνηση» υποδέχτηκαν τα αστικά ΜΜΕ άλλη μια παρέμβαση, αυτή τη φορά εικαστική εγκατάσταση, του Κινέζου καλλιτέχνη Αϊ Γουέι Γουέι, που «έντυσε» τις κολόνες του Konzerthaus στο Βερολίνο με σωσίβια μεταναστών από τη Λέσβο, στο πλαίσιο της 66ης Μπερλινάρε. Τι είπε ο ίδιος για την κίνηση αυτή; «Αυτό δεν θα είναι μνημείο αποθανόντων, αλλά ένα μνημείο όπου θα τιμάται η ανθρώπινη προσπάθεια και δοκιμασία. Θα τιμάται η προσπάθεια των παιδιών, των γυναικών και των ανδρών, των ηλικιωμένων που θυσιάζουν τα πάντα για ένα αβέβαιο μέλλον. Κανένας τους δεν έρχεται για να μεταναστεύσει. Είναι άνθρωποι που φθάνουν υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για να σώσουν τις ζωές τους».

Δεν είναι, βέβαια, ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος καλλιτέχνης που ασχολείται με το θέμα των μεταναστών. Παρόμοιες «εικαστικές παρεμβάσεις» έχουν κάνει κι άλλοι πολλοί σε όλη την Ευρώπη. Και ως εδώ καλώς, μπορεί να πει κάποιος, γιατί η Τέχνη πρέπει και δεν μπορεί παρά να μιλάει για τα μεγάλα κοινωνικά προβλήματα. Δικαίωμα του καλλιτέχνη, δικαίωμα και των αστικών ΜΜΕ και λοιπών να θεωρούν την περιγραφή της βαρβαρότητας ως «σάλπισμα αφύπνισης». Δικαίωμά μας κι εμάς να θεωρούμε ότι η Τέχνη δεν αρκεί να περιγράφει, ακόμα και με τους πιο «φαντεζί» τρόπους, τα κοινωνικά προβλήματα, αλλά να φωτίζει τις αιτίες τους και να παρακινεί τους λαούς να ανατρέψουν τη βάρβαρη πραγματικότητα. Αλλιώς πια καταντάει ένα πουκάμισο αδειανό που σε τελική ανάλυση εξοικειώνει τους λαούς με τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Και πού και πού, μια κολυμπήθρα για να ξεπλένουν τα βαμμένα με αίμα χέρια τους διάφοροι «ευαίσθητοι» καπιταλιστές...