ΚΑΡΑΚΑΣ.--

Επιβεβαιώνοντας όλες τις δημοσκοπήσεις, η συμμαχία της αντιδραστικής αντιπολίτευσης «Τραπέζι Δημοκρατικής Ενότητας σημείωσε την Κυριακή συντριπτική νίκη στις βουλευτικές εκλογές στη Βενεζουέλα, έναντι του κυβερνώντος κόμματος Ενωμένου Σοσιαλιστικού Κόμματος Βενεζουέλας. Με πάνω από το 96% καταμετρημένες ψήφους και τη συμμετοχή στις εκλογές να φτάνει το 74,25%, η «Δημοκρατική Ενότητα» πήρε το 52,69% ή 99 βουλευτές στη Βουλή των 167, το κυβερνών κόμμα μαζί με την εκλογική συμμαχία «Μεγάλος Πατριωτικός Πόλος - Σιμόν Μπολίβαρ» 23,35% και 46 έδρες, ενώ υπολείπονται άλλες 22 έδρες, οι 19 σε περιφέρειες που δεν έχουν καταμετρηθεί όλες οι ψήφοι και 3 για τις κοινότητες των ινδιάνικων φυλών.

Ο Πρόεδρος της χώρας, Νικολάς Μαδούρο, και πρόεδρος του ΕΣΚΒ, αναγνώρισε την ήττα, λέγοντας ότι «ηττηθήκαμε από τον οικονομικό πόλεμο» και ότι «η επανάσταση περνάει σε ένα άλλο στάδιο και πρέπει να καταφύγουμε στις κατακόμβες και να ξαναγεννηθούμε», ενώ «χαρακτήρισε το αποτέλεσμα συγκυριακό».

Το γεγονός του «οικονομικού πολέμου», όπου οι μεγαλοκαπιταλιστές, που ελέγχουν τη διατροφική αλυσίδα, δημιουργούν τεχνητές ελλείψεις κρύβοντας τα τρόφιμα, ή της επιδείνωσης της ζωής των λαϊκών στρωμάτων από την πτώση των τιμών που πετρελαίου ή της εκτεταμένης διαφθοράς στην κρατική διοίκηση είναι αποτελέσματα του λεγόμενου «σοσιαλισμού του 21ου αιώνα» που διατήρησε ακέραια την οικονομική εξουσία στο κεφάλαιο. Παρά τη λεγόμενη εθνικοποίηση της πετρελαιοβιομηχανίας και τη σοσιαλδημοκρατική διαχείριση που εγκαινιάστηκε το 1998 με τον ηγέτη της χώρας, Ούγκο Τσάβες Φρίας, η καπιταλιστική οικονομική βάση δεν άλλαξε. Η δυνατότητα που έδωσαν τα έσοδα από το πετρέλαιο να αμβλυνθούν κάποια οξυμένα λαϊκά προβλήματα (αναλφαβητισμός, έλλειψη υποδομών Υγείας, Παιδείας, λαϊκές κατοικίες, διατροφή με επιδοτούμενα προγράμματα σε φτωχογειτονιές) δεν άλλαξε την οικονομική βάση της χώρας και επιπλέον το γεγονός ότι δεν αναπτύχθηκε η παραγωγική βάση, δεν υπήρξε σύγκρουση με το κεφάλαιο και άνοδος της ταξικής συνείδησης, συνέβαλαν σε μια συγκυρία οικονομικών δυσκολιών, στο να διευρυνθεί η λαϊκή δυσαρέσκεια.

Το αποτέλεσμα, βεβαίως, χαρακτηρίζουν «ιστορική αλλαγή» τα ιμπεριαλιστικά επιτελεία των ΗΠΑ και της ΕΕ, που βοήθησαν, «πατώντας» στη δύσκολη οικονομική κατάσταση, να δυναμώσει η δημαγωγία της αντιδραστικής αντιπολίτευσης.