Η νέα συμφωνία είναι σίγουρο ότι θα δώσει «τροφή» και για νέες γεωπολιτικές διεργασίες στην περιοχή, όπου πυκνώνουν άλλωστε οι εστίες των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών (βλέπε κατάσταση στη Νότια Κινεζική Θάλασσα, μεταρρυθμίσεις που «βγάζουν» ξανά εκτός συνόρων τις Ενοπλες Δυνάμεις της Ιαπωνίας, «ανανέωση» της στρατιωτικής παρουσίας των ΗΠΑ στον Ειρηνικό κ.τ.λ.).

Σχολιάζοντας την υπογραφή της συμφωνίας, ο Ιάπωνας πρωθυπουργός, Σίνζο Αμπε, τη χαρακτήρισε «ένα αποτέλεσμα μέγιστης σημασίας όχι μόνο για την Ιαπωνία αλλά (συνολικά) για το μέλλον της περιοχής Ασίας - Ειρηνικού». Την ίδια στιγμή, ήταν ενδεικτικό ότι πρόσθεσε πως, αν η Κίνα ενταχθεί μια μέρα, αυτό «θα συνέβαλλε σε μεγάλο βαθμό στην ασφάλεια της Ιαπωνίας όπως επίσης και στη σταθερότητα όλης της περιοχής Ασίας - Ειρηνικού», εξηγώντας ότι έτσι θα βάθαινε η αμοιβαία εξάρτηση (μεταξύ των χωρών της περιοχής).

Στο Πεκίνο, το υπουργείο Εμπορίου εξέδωσε μια «προσεκτική» ανακοίνωση τονίζοντας - σύμφωνα με το πρακτορείο «Σινχουά» - ότι «η Κίνα είναι ανοιχτή σε κάθε μηχανισμό που ακολουθεί τους κανόνες του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου και μπορεί να δώσει ώθηση στην οικονομική ενοποίηση της περιοχής Ασίας - Ειρηνικού. Η Κίνα ελπίζει ότι η συμφωνία (ΤΡΡ) και άλλες συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου στην περιοχή μπορούν να δώσουν ώθηση η μία στην άλλη και να συνεισφέρουν στο εμπόριο, στις επενδύσεις και την οικονομική ανάπτυξη της περιοχής».

Την ίδια στιγμή, ενδεικτικές των αντιφάσεων που χαρακτηρίζουν τις σχέσεις των μονοπωλίων είναι οι παροτρύνσεις εκλεκτών αστικών «ιδρυμάτων» για την άμεση ένταξη της Κίνας. Ετσι, το γνωστό «Ινστιτούτο Μπρούκινγκς», σε ανάλυσή του από τις 21 Σεπτέμβρη, με τίτλο «Γιατί η Κίνα θα έπρεπε να συμμετάσχει στην ΤΡΡ», υποστήριζε ότι αν η Κίνα ενταχθεί στη συμφωνία, τα κέρδη για τις ΗΠΑ θα πενταπλασιάζονταν μέχρι το 2025.

Επιπλέον, το «Μπρούκινγκς» επιλέγει να αναφερθεί και σε σχέδια που κατά καιρούς έχουν προβληθεί ως «εναλλακτικές» στην ΤΡΡ, όπως η Regional Comprehensive Economic Partnhership (RCEP - Περιφερειακή Ολοκληρωμένη Οικονομική Σχέση). Πρόκειται για μια ακόμα συμφωνία που βρίσκεται στα σκαριά με στόχο τη δημιουργία ζώνης ελεύθερου εμπορίου, στην οποία συμμετέχουν οι χώρες της ASEAN (Βιετνάμ, Ινδονησία, Καμπότζη, Λάος, Μαλαισία, Μπρουνέι, Μιανμάρ, Σιγκαπούρη, Ταϊλάνδη, Φιλιππίνες) και οι Κίνα, Αυστραλία, Ιαπωνία, Νέα Ζηλανδία, Ινδία και Νότια Κορέα. Οι διαπραγματεύσεις άρχισαν το 2012 και σύμφωνα με τα πρώτα σχέδια προβλεπόταν ότι θα ολοκληρωθούν τέλη του 2015. Ωστόσο, τίποτα συγκεκριμένο δεν είναι ακόμα γνωστό και το παζάρι για την ΤΡΡ φαίνεται να έχει επισκιάσει προς το παρόν όλες τις άλλες «κολεγιές» που εξετάζονται στην περιοχή.

Τέλος, παραθέτουμε ένα απόσπασμα από άρθρο με το οποίο η βρετανική εφημερίδα «Τέλεγκραφ» αντέδρασε στην υπογραφή της ΤΡΡ, αναδεικνύοντας τον προβληματισμό των αστών που μεγαλώνει εξαιτίας των παρατεταμένων δυσκολιών να ξεπεραστεί η κρίση, εξαιτίας της όξυνσης του ανταγωνισμού για τη μοιρασιά αγορών και πρώτων υλών, εξαιτίας ανακατατάξεων στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Εγραφε, λοιπόν, η «Τέλεγκραφ» στις 6 Οκτώβρη: «Η Νέα Ζηλανδία μπορεί να διαπραγματευτεί εμπορικές συμφωνίες τεραστίων διαστάσεων όπως η ΤΡΡ. Γιατί η Βρετανία δεν μπορεί; Να η απάντηση: Είναι η Ευρωπαϊκή Ενωση - μια καταστροφική περιοχή για συμφωνίες ελεύθερου εμπορίου και μια περιοχή της οποίας το μερίδιο στο παγκόσμιο ΑΕΠ πραγματικά συρρικνώνεται... Την ίδια στιγμή, στην άλλη μεριά του Ατλαντικού (across the Atlantic), η θαρραλέα, μικρή μας σύμμαχος Νέα Ζηλανδία μόλις εξασφάλισε εμπορική πρόσβαση στο σχεδόν 40% του παγκόσμιου ΑΕΠ με την κατάληξη της TPP στην Ατλάντα. Καθώς οι εντάσεις εδώ (σ.σ. στην Ευρώπη) μεγαλώνουν πέρα από κόκκινες γραμμές και επαναδιαπραγματεύσεις με την Ευρώπη, ίσως θα πρέπει να θυμηθούμε ότι η ΕΕ αντιπροσωπεύει μόλις το 23% του παγκόσμιου ΑΕΠ. Και το ακόμα χειρότερο είναι ότι το μερίδιο (της ΕΕ) είναι 23% και συρρικνώνεται. Η Νέα Ζηλανδία μόλις ολοκλήρωσε μια διαπραγμάτευση με τις αγορές του μέλλοντος. Εμείς ακόμα διαφωνούμε σχετικά με τις αγορές του παρελθόντος».