Η έλλειψη παραδειγμάτων βεβαιώνει τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της «νέας» ρύθμισης
Εμπαιγμός που ξεπερνά τα όρια της απάτης, σε βάρος των χιλιάδων μικρο-δανειοληπτών, αποδεικνύεται η περιβόητη ρύθμιση για τα «πανωτόκια», που επιμένουν να προωθήσουν από κοινού κυβέρνηση και τραπεζίτες.
Δεν πρόκειται μόνο για το γεγονός ότι με τη συγκεκριμένη ρύθμιση, νομιμοποιείται ένα πρωτοφανές καθεστώς τοκογλυφίας από την πλευρά των τραπεζών. Εμπαιγμός υπάρχει και σε αυτή καθ' εαυτή την ερμηνεία της ρύθμισης, την οποία διαφορετικά ερμηνεύει δημόσια η κυβέρνηση και με άλλο τρόπο οι τραπεζίτες. Μόνο που αυτοί θα έχουν και τον τελευταίο λόγο για το πόσα θα πρέπει να πληρώσουν όσοι τελικά ενταχτούν σ' αυτή.
Στο μεταξύ χτες πραγματοποιήθηκε νέα σύσκεψη μεταξύ του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, Γ.Παπαντωνίου, και εκπροσώπων της Ενωσης Ελληνικών Τραπεζών (συμμετείχαν οι κ.Γεωργουτσάκος από την Εμπορική, Μάνος από την ΕΕΤ, Πανταλάκης από την Εθνική κλπ.). Σύμφωνα με το περιβάλλον του υπουργού, η τροπολογία για την ένταξη των αγροτικών χρεών στη ρύθμιση, πρόκειται να γίνει την ερχόμενη Δευτέρα. Οσον αφορά τις περιπτώσεις των άλλων κατηγοριών δανειοληπτών, οι οποίοι, για διαφόρους λόγους, δεν έχουν δυνατότητα να ενταχτούν στη ρύθμιση, συμφωνήθηκε να εκδοθεί οδηγία από την Ενωση Ελληνικών Τραπεζών, με την οποία... θα συνιστά στα μέλη της να εξετάσουν τις περιπτώσεις αυτές στο πνεύμα και τη φιλοσοφία της ρύθμισης, σε καμία, όμως, περίπτωση δε θα υπάρξει νομοθετική παρέμβαση για τις περιπτώσεις αυτές...
Μια ρύθμιση, πολλές ερμηνείες...
Σύμφωνα, λοιπόν, με την ερμηνεία που δίνουν οι τραπεζίτες, η οφειλή από τόκους σε καθυστέρηση για τα ληξιπρόθεσμα δάνεια, δε θα είναι διπλάσια, τριπλάσια, ή τετραπλάσια, της απαίτησης όταν αυτή καταστεί ληξιπρόθεσμη, αλλά μπορεί να φτάσει μέχρι και το 10πλάσιο της απαίτησης.
Ενδεικτικό της κοροϊδίας, που μεθοδεύεται είναι ότι τόσες μέρες μετά την ανακοίνωση της προωθούμενης ρύθμισης ούτε το υπουργείο ούτε οι τράπεζες έχουν αποτολμήσει να δώσουν στη δημοσιότητα, έστω και ένα παράδειγμα, για τον τρόπο που θα γίνει η εφαρμογή της ρύθμισης.
Σύμφωνα με ορισμένες πληροφορίες, ένα από τα παραδείγματα που είχαν προετοιμάσει οι τράπεζες, προκειμένου να προπαγανδίσει δημόσια η κυβέρνηση τις επιλογές της είναι και το ακόλουθό: Στεγαστικό δάνειο ύψους 1,2 εκατ. δραχμών, δεκαπενταετούς διάρκειας που χορήγησε η Εμπορική Τράπεζα, κατέστη ληξιπρόθεσμο το 1980. Σήμερα και μετά από τις συνεχείς κεφαλαιοποιήσεις και την επιβολή «πανωτοκίων» η συνολική οφειλή ανέρχεται στα 38 εκατ. δραχμές, ενώ με βάση τη ρύθμιση, η οφειλή προσδιορίζεται πλέον στα 12,9 δισ. δραχμές!!! Σύμφωνα, όμως, με την «ερμηνεία» της κυβέρνησης, η συνολική οφειλή από τόκους δε θα μπορούσε να υπερβεί τα 4 εκατ. δραχμές, συν το αρχικό 1 εκατομμύριο, το συνολικό ποσό να ανέλθει στα 5 εκατομ. δραχμές. Αυτό, τουλάχιστον, προκύπτει από παράδειγμα που έδωσε ο ίδιος ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας σε τηλεοπτική συνέντευξη.
Σύμφωνα με τον Γ. Παπαντωνίου για δάνειο σε καθυστέρηση ύψους 10 εκατομμυρίων δραχμών, οι εν καθυστερήσει τόκοι μετά τη ρύθμιση, ανέρχονται σε 38 εκατ. δραχμές και συνολικά θα καταβληθούν (αρχική οφειλή συν τόκοι σε καθυστέρηση) 48 δισ. δραχμές.
Είναι εμφανής η διαφορά: οι μεν μιλάνε για 10πλασιασμό της αρχικής οφειλής, ενώ ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας για τετραπλασιασμό. Ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο; Πού συνίσταται η «διαφωνία»;
Απλώς οι τραπεζίτες υπολογίζουν προσθετικά τη συνολική οφειλή από τόκους σε καθυστέρηση. Στην περίπτωση του στεγαστικού δανείου ύψους 1,2 εκατ. δραχμών, που κατέστη ληξιπρόθεσμο το 1980, το ποσό αυτό πολλαπλασιάζεται επί 4 για την περίοδο μέχρι το 1985, επί 3 για το διάστημα μέχρι 31/12/90 και επί 2 για το διάστημα μέχρι 14/4/98. Πρόκειται, δηλαδή, για ερμηνεία που απέχει παρασάγγας τόσο από τις αρχικές δηλώσεις Σημίτη στις 8 Δεκέμβρη, (λάμβανε σαν βάση υπολογισμού το οφειλόμενο κεφάλαιο), όσο και από τη νεότερη και επαχθέστερη ερμηνεία, που διατυπώθηκε στο σχέδιο ρύθμισης (το οποίο κάνει λόγο για απαίτηση στη χρονική στιγμή της καταγγελίας της σύμβασης, απαίτηση, η οποία ενσωματώνει και πανωτόκια κλπ.).