Στιγμιότυπο από την παρουσίαση του Λευκώματος των παιδιών του «Νόστου»

Το θέμα του λευκώματος παλιά βιομηχανικά κτίρια, τώρα πια τα περισσότερα από αυτά εγκαταλειμμένα. Αλλά όπως φάνηκε «ψυχή στην εγκατάλειψη μπορούν να δώσουν εκείνοι που έχουν ακουμπήσει χαμηλά και τώρα "μετράνε" αλλιώς. Εκείνοι που ξαναγυρίζουν τη ζωή τους ανάποδα και δημιουργούν το νέο»...

Ο Α. Ιωαννίδης, ιστορικός τέχνης, προλογίζοντας το Λεύκωμα, μίλησε για τη βιομηχανική επανάσταση και τις επιπτώσεις της στην καθημερινότητα και αναφερόμενος στο λεύκωμα είπε: «Μέσα από αυτή τη δουλιά έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε και να αποδίδουμε τον κόσμο με τα δικά μας μάτια, το δικαίωμα στη διαφορά. Είναι μια προσωπική ματιά στα βιομηχανικά κτίρια. Εχω δει πολλά λευκώματα, αλλά εδώ πάνω στα χαλάσματα βλέπεις να προβάλλεται και η ψυχή. Ολοι κουβαλάμε χαλάσματα στην προσωπική μας ζωή και όλοι μπορούμε να γίνουμε νέοι. Ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα δείχνει τον τρόπο που βλέπεις τον εαυτό σου».

«Αγαπήσαμε ό,τι φωτογραφήσαμε. Εκπαιδευτήκαμε, μεγαλώσαμε και ανακαλύψαμε ένα κομμάτι του Πειραιά. Θα προσπαθήσουμε να φτιάξουμε κι άλλες αναμνήσεις», τόνισε ο Νίκος Γαβριήλ, επιμορφωτής της Ομάδας Φωτογραφίας του «Νόστου».

«Είναι κάτι για το οποίο περπατήσαμε, κουραστήκαμε πολύ. Θα κουβαλάω μαζί μου πάντα τις αναμνήσεις από την ομάδα», λέει φανερά συγκινημένος ο Στέφανος, ένα από τα παιδιά που συμμετείχαν στην ομάδα. Για την πολυσυζητημένη «ναρκωπρόταση», ο Στέφανος λέει στο «Ρ»: «Τέτοιου είδους προτάσεις σε εξοικειώνουν με τις ουσίες. Δεν μπορείς να παίξεις τη ζωή σου στο στοίχημα αν θα παραμείνεις στα "μαλακά" ή θα προχωρήσεις στα "σκληρά"».

Για τη φωτογραφία που του αποτυπώθηκε στη μνήμη μίλησε ο Στέλιος, μέλος της ομάδας και της κοινότητας: «Πρόκειται για το εργοστάσιο λιπασμάτων στη Δραπετσώνα. Οταν πήγαμε ήταν η τελευταία μέρα λειτουργίας του εργοστασίου. Παντού υπήρχαν μαύρες σημαίες. Λίγο νωρίτερα ένας εργάτης είχε ανέβει στην καμινάδα θέλοντας να αυτοκτονήσει. Είχε απολυθεί και δεν είχε ψωμί να θρέψει την οικογένειά του. Κάποτε αυτό το εργοστάσιο έσφυζε από ζωή. Είναι κτίρια που ισχυροποίησαν αξίες και θεσμούς. Είναι ιστορία».