Μαζική συγκέντρωση και πορεία στη Βουλή πραγματοποίησαν χτες το πρωί εργαζόμενοι της «Ελληνικός Χρυσός». Κατά τη συνάντηση που είχε αντιπροσωπεία τους με τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος Γιάννη Τσιρώνη -σύμφωνα με την ανακοίνωση του υπουργείου-, τους έγινε γνωστό πως δεν πρόκειται να χάσουν τη δουλειά τους και πως οι αντιδικίες της κυβέρνησης «αφορούν μόνο τις αυθαιρεσίες της εταιρείας».

Παράλληλα, χτες το απόγευμα πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση στα Προπύλαια από φορείς που είναι ενάντιοι στα μεταλλεία χρυσού της Χαλκιδικής. Οι συγκεντρωμένοι πραγματοποίησαν πορεία προς τη Βουλή και στη συνέχεια διαλύθηκαν στην Ομόνοια.

Σε παρεμβάσεις που έχει κάνει κατά καιρούς για το θέμα των μεταλλείων, το ΚΚΕ έχει εκφράσει τη στήριξη στους αγώνες των εργαζομένων για την προστασία των θέσεων εργασίας, τη βελτίωση των συνθηκών και της θέσης τους.

Υποστηρίζει, ωστόσο, ότι η «μεγάλη εικόνα» προσδιορίζεται από τη βασική σύγκρουση, ποιοι επιχειρηματικοί όμιλοι θα έχουν το πάνω χέρι στη Χαλκιδική. Από αυτή τη σύγκρουση δε θα ωφεληθούν ούτε οι εργαζόμενοι, αλλά δεν πρόκειται να βελτιωθούν και οι συνθήκες διαβίωσης της λαϊκής οικογένειας. Γι' αυτό απαιτείται κοινός αγώνας και όχι ο τεχνικός διαχωρισμός, γιατί κοινός είναι ο εχθρός. Το «διαίρει και βασίλευε» τρέφει τα συμφέροντα και την εξουσία των μονοπωλίων, αποδυναμώνει το λαϊκό παράγοντα.

Το ΚΚΕ έχει τονίσει ότι οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να έχουν καμία εμπιστοσύνη στη κυβέρνηση και τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που υπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Ο λαϊκός παράγοντας δεν πρέπει να στρατεύεται πίσω από ξένα συμφέροντα.

Το ΚΚΕ είναι υπέρ της αξιοποίησης του ορυκτού πλούτου, με τρόπο που να ικανοποιεί τις λαϊκές ανάγκες. Η διασφάλιση αυτού, προϋποθέτει μια παραγωγική ανάπτυξη προς όφελος του λαού και όχι του καπιταλιστικού κέρδους. Αυτή πρόκειται να εξασφαλίσει και την ισόρροπη ανάπτυξη διαφόρων κλάδων αλλά και την αξιοποίηση του συνόλου των παραγωγικών δυνατοτήτων.

Εχει επισημάνει, επίσης, ότι η αποκατάσταση των απωλειών αλλά και η ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών δεν μπορεί να υπάρξουν χωρίς την απόκρουση της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων αλλά και της ΕΕ, χωρίς σύγκρουση με τα συμφέροντα των μονοπωλιακών ομίλων. Χωρίς τέτοιου είδους αγώνες δε θα κατακτηθεί, για παράδειγμα, το δικαίωμα για σύνταξη στα 55 χρόνια για τους μεταλλωρύχους.