Στην εισήγησή του, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας, Γιάννης Τασιούλας, σημείωσε ανάμεσα σε άλλα τα εξής:

Η συζήτηση αυτή δεν έχει χαρακτήρα ακαδημαϊκό. Θέλουμε, δίπλα στην ανάδειξη των προβλημάτων, των ελλείψεων στον αντιπλημμυρικό σχεδιασμό που εμπεριέχονται σε διάφορες επιστημονικές μελέτες, να φωτίσουμε τις αιτίες και τους υπεύθυνους για την κατάσταση αυτή. Να αναδείξουμε σε ποια κατεύθυνση πρέπει να στραφεί ο αγώνας μας και με ποια προοπτική μπορούν να βρεθούν λύσεις.

Να αποτελέσει αυτή η συζήτηση εφαλτήριο οργάνωσης αγώνα για τις επείγουσες ανάγκες και τα οξυμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Προβλήματα, που χρονίζουν και παρόλο που επανέρχονται στην επικαιρότητα με τραγικό τρόπο, παραμένουν άλυτα. Τώρα, είναι η ώρα να οργανώσουμε τον αγώνα.

Οι καταστροφικές πλημμύρες, που χτύπησαν τη Δυτική Αττική τους προηγούμενους μήνες, άφησαν πίσω τους βαριές συνέπειες για τους κατοίκους της περιοχής, τους επαγγελματίες, οδήγησαν εργαζόμενους να χάσουν τις δουλειές τους, έφεραν μπροστά σε αδιέξοδο, για ακόμα μια φορά, οικογένειες που είδαν το βιος τους να καταστρέφεται ολοσχερώς.

Το ζήτημα των πλημμυρών και των συνεπειών τους δεν μπορεί να εξηγηθεί έτσι όπως εξηγείται από τις εκάστοτε κυβερνήσεις ως «ακραίο καιρικό φαινόμενο». Αν ήταν έτσι θα δεχόμασταν ως αξίωμα ότι δεν μπορούμε να κάνουμε πολλά πράγματα και το μόνο που έχουμε να ελπίζουμε είναι να μη συμβεί.

Κυβέρνηση και αρμόδιοι φορείς το επικαλούνται, γιατί θέλουν να αποποιηθούν τις ευθύνες τους για την έλλειψη έργων αντιπλημμυρικής προστασίας, αλλά και να δικαιολογήσουν έργα που έγιναν χωρίς να είναι ενταγμένα σε ένα συνολικό αντιπλημμυρικό σχεδιασμό που θα δίνει λύση στο πρόβλημα.

Το ζήτημα της αντιπλημμυρικής προστασίας είναι ένα θέμα που χρειάζεται συνολικό ενιαίο σχεδιασμό. Δεν είναι πρόβλημα μιας περιοχής. Αφορά καταρχήν την πλειοψηφία των πόλεων σε όλη τη χώρα. Φέτος, οι πλημμύρες χτύπησαν τη Δυτική Αττική, πέρσι το Χαλάνδρι. Κάθε χρόνο καταγράφονται καταστροφές σε πολλές περιοχές της χώρας, στον Εβρο, στη Ρόδο, στην Ηπειρο, στην Αιτωλοακαρνανία και αλλού. Αυτό δείχνει ότι η ανάγκη αντιπλημμυρικής προστασίας και σχεδιασμού είναι συνολική, για όλη την επικράτεια.

Το γεγονός ότι σε άλλες περιοχές καταγράφονται σταθερά μεγάλες ζημιές κάθε χρόνο, σε άλλες λιγότερο και σε ορισμένες καθόλου δεν αναιρεί την ανάγκη του συνολικού σχεδιασμού. Αντίθετα, βοηθάει να μελετήσουμε τι είναι αυτό που μπορεί να περιορίσει και να λύσει το πρόβλημα.

Από αυτήν την άποψη, ενισχύεται η εκτίμησή μας ότι το ζήτημα της αντιπλημμυρικής προστασίας αφορά συνολικά την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και επιβεβαιώνει την πρόταση της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, που αγωνίζεται για αναθέρμανση της οικοδομικής δραστηριότητας με επίκεντρο την κάλυψη των λαϊκών αναγκών και την ελαχιστοποίηση του κινδύνου από τις πλημμύρες κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις.

Για να απαντήσουμε ολοκληρωμένα κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να προστατευτεί η ζωή και η περιουσία των λαϊκών οικογενειών πρέπει να σταθούμε στις αιτίες, αλλά και στους παράγοντες που οξύνουν το πρόβλημα των πλημμυρών.

Το πρώτο είναι το γεγονός ότι ο συνολικός χωροταξικός σχεδιασμός βασίζεται στο κριτήριο της κάλυψης της κερδοφορίας του κεφαλαίου και όχι των λαϊκών αναγκών.

Η άναρχη οικιστική ανάπτυξη σε διάφορες περιοχές, η νομιμοποίηση της αυθαίρετης δόμησης, η πυκνή δόμηση, η κατασκευή οδικών και άλλων έργων σε ακατάλληλα σημεία, το μπάζωμα ρεμάτων αυξάνουν τους κινδύνους από πλημμύρες.

Σε αυτό το πλαίσιο και με την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων ή τον άστοχο σχεδιασμό και υλοποίησή τους το πρόβλημα διογκώνεται. Για παράδειγμα, υπάρχουν περιπτώσεις που έργα δεν ολοκληρώνονται παραμένοντας, όπως λέμε στην οικοδομή, τυφλά, κι ενώ τα πλημμυρικά φαινόμενα συμβαίνουν με μια σταθερή χρονική συχνότητα - στατιστικά στη Δυτική Αττική γίνεται μια πλημμύρα κάθε 6 χρόνια - και θα περίμενε κανείς να παρθούν κάποια μέτρα, γίνεται το αντίθετο.

Σε κάθε πλημμύρα, οι κάτοικοι της περιοχής γίνονται πρωταγωνιστές στο ίδιο δράμα. Κι ενώ προσπαθούν μετά να μαζέψουν τα κομμάτια τους, να ξαναστήσουν τα νοικοκυριά τους, γίνονται ξανά και ξανά αποδέκτες της υποκρισίας αυτών που ευθύνονται για την έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, αυτών που εκμεταλλεύονται τη δύσκολη θέση των πληγέντων για να κοροϊδεύουν με υποσχέσεις.

Η έλλειψη αντιπλημμυρικού σχεδιασμού και έργων δεν εμποδίζει όλους αυτούς να τα εξαγγέλλουν ή να τα υπόσχονται για να κατευνάσουν τη λαϊκή οργή μετά από κάθε πλημμύρα.

Γιατί όμως δεν γίνονται;

Δεν γίνονται γιατί δε φέρνουν τα επιθυμητά κέρδη στις κατασκευαστικές εταιρείες.

Γιατί δεν είναι αποδοτικά, όπως οι οδικοί άξονες με τα διόδια.

Γιατί δεν είναι έργα βιτρίνας για να «θαμπώνουν» τα μάτια των λαϊκών - εργατικών οικογενειών.

Γιατί δεν ιεραρχούνται ως προτεραιότητα από τα διάφορα ΕΣΠΑ και τα προγράμματα της ΕΕ. Προτεραιότητα να χρηματοδοτηθούν έχουν έργα που θα φέρνουν για πολλά χρόνια κέρδη στους μεγάλους μονοπωλιακούς ομίλους.

Δεν μπορούν να γίνουν αντιπλημμυρικά έργα όταν προτεραιότητα είναι οι ανάγκες του κεφαλαίου. Οταν προτεραιότητα είναι να αποπληρωθεί το χρέος για το οποίο δεν ευθύνεται ο λαός.

Οσο θα ακολουθείται αυτή η πολιτική, τα προβλήματα των εργαζομένων θα πολλαπλασιάζονται. Για παράδειγμα, η σημερινή κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ συνεχίζει το ίδιο βιολί. Για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των εταίρων, όπως λένε, απομυζά όλα τα ταμειακά αποθέματα από τα ασφαλιστικά ταμεία, τους δημόσιους οργανισμούς. Το ίδιο γίνεται και με τα ταμειακά αποθέματα της Περιφέρειας Αττικής.

Αυτό σημαίνει ότι δεν περισσεύει ούτε ευρώ, για να γίνουν αντιπλημμυρικά έργα.

Δεν πρέπει να ξεγελαστεί κανείς από τις υποσχέσεις για ανάπτυξη που στο πλαίσιό της θα βρουν δουλειά οι άνεργοι, θα γίνουν έργα. Η ανάπτυξη, που εννοεί η σημερινή κυβέρνηση, είναι η ανάπτυξη όπως την εννοούσε και η προηγούμενη. Ανάπτυξη, για το συμφέρον του κεφαλαίου. Οποιος έχει αμφιβολίες ας δει προσεκτικά τις δημόσιες τοποθετήσεις των κυβερνητικών στελεχών. Στο κεφάλαιο, ντόπιο και διεθνές, τάζουν λιμάνια, αεροδρόμια, ορυκτό πλούτο και για την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα παραμένουν οι φόροι, οι ήδη ψηφισμένοι αντιλαϊκοί νόμοι που μείωσαν μισθούς, συντάξεις, αύξησαν όρια ηλικίας συνταξιοδότησης.

Είναι επείγουσα ανάγκη η οργάνωση του αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, να δυναμώσει η διεκδίκηση, να ληφθούν άμεσα μέτρα. Δε χωράει αναμονή, γιατί οι ανάγκες μας, τα προβλήματα που βιώνουμε δεν μπορούν να περιμένουν.

Η αναγκαιότητα να ικανοποιηθούν οι λαϊκές ανάγκες δεν μπορεί να στηρίζεται στις υποσχέσεις των κυβερνήσεων, της τοπικής και περιφερειακής διοίκησης, που δεν έρχονται σε σύγκρουση με τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς των μεγαλοεπιχειρηματιών, παρά μονάχα στη δική μας πάλη με επίκεντρο τις ανάγκες μας. Ανάγκες, που όπως το ζήτημα που σήμερα συζητάμε, μπορούν να ικανοποιηθούν στο πλαίσιο μιας ανάπτυξης προς όφελος του λαού με έργα που θα γίνονται από ένα δημόσιο φορέα κατασκευών που θα ιεραρχεί τις ανάγκες, θα αξιοποιεί τις δυνατότητες και θα εξασφαλίζει υποδομές για την προστασία της ζωής των εργατικών - λαϊκών οικογενειών από τα φυσικά φαινόμενα, στο πλαίσιο μιας ανάπτυξης υπέρ των λαϊκών εργατικών συμφερόντων.

Τις λύσεις οφείλουμε να τις διεκδικήσουμε, να τις κατακτήσουμε στο δρόμο της προοπτικής που θα δρομολογήσει οριστικές λύσεις στα προβλήματά μας, που θα ανοίξει το δρόμο να κουμαντάρουμε εμείς τον πλούτο που παράγουμε.

Στην κατεύθυνση αυτή, δυναμώνουμε τον αγώνα μας για τα λαϊκά προβλήματα. Δυναμώνουμε τον αγώνα για έργα αντιπλημμυρικής προστασίας που θα δώσουν δουλειά στους οικοδόμους, που βιώνουν παρατεταμένη περίοδο ανεργίας και θα προστατεύσουν το βιος των λαϊκών οικογενειών που αποκτήθηκε με χίλιες δυο στερήσεις και πολύ ιδρώτα.

Στην κατεύθυνση αυτή, παλεύουμε για μια ανάπτυξη που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.