Κυριακή 29 Μάρτη 2015
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 18
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
Υγεία στην εργασία κατά την κατασκευή μεγάλων έργων

Ο γιατρός Εργασίας Χρήστος Παπάζογλου
Ο γιατρός Εργασίας Χρήστος Παπάζογλου
Στην εισήγησή του, ο Χρήστος Παπάζογλου μεταξύ άλλων τόνισε: «Οταν αναφερόμαστε ειδικά στην προστασία της υγείας και ασφάλειας στους χώρους δουλειάς εννοούμε όχι μόνο την πρόληψη των εργατικών ατυχημάτων, που είναι σχεδόν ο μοναδικός δείκτης που μετράται στα θέματα ΥΑΕ, αλλά και την πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών, την πρόληψη της πρόωρης φθοράς της υγείας και την πρόωρη γήρανση του οργανισμού που προκαλούνται από τις συνθήκες και τους όρους δουλειάς.

Η ίδια η εμπειρία των εργαζομένων, αλλά και έρευνες αναδεικνύουν ότι ο κλάδος των κατασκευών κατατάσσεται στους κλάδους που οι εργαζόμενοι όλων των ειδικοτήτων, οικοδόμοι, οδηγοί, μηχανικοί εκτίθενται σε μεγάλο συνδυασμό παραγόντων κινδύνου που οδηγούν σε βλάβες της υγείας, στο βαθμό που δεν λαμβάνονται μέτρα προστασίας. Οι περισσότεροι παράγοντες κινδύνου είναι κοινοί για όλους όσοι εργάζονται μέσα στο εργοτάξιο ή την οικοδομή, π.χ. τα χημικά, η σκόνη, ο θόρυβος, ο αμίαντος, δεν γνωρίζουν όρια μέσα στα εργοτάξια, δεν διαχωρίζουν τους εργαζόμενους κατά επάγγελμα και ειδικότητα. Αλλοι πάλι αφορούν ειδικές επαγγελματικές ομάδες (π.χ. φορτία, κραδασμοί).

Οι καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις με την επιδείνωση των όρων εργασίας των εργαζομένων έρχονται να πολλαπλασιάσουν τους κινδύνους για την υγεία και την ασφάλεια των εργαζόμενων. Σε πολλές περιπτώσεις καθιστούν δύσκολη έως αδύνατη την αξιοποίηση της επιστημονικής μεθοδολογίας για την πρόληψη και αντιμετώπιση των επαγγελματικών κινδύνων, αφού οι εργαζόμενοι αλλάζουν διαρκώς εργασιακό περιβάλλον. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, υπεργολάβους, οι ενοικιαζόμενοι, η μαθητεία. Αντιλαμβανόμαστε ότι η κατάσταση είναι ακόμα χειρότερη για τους ανασφάλιστους εργαζόμενους, τους μετανάστες.

Οι μαζικές απολύσεις, η ανεργία αλλά και η εργασιακή ανασφάλεια, ο φόβος της απόλυσης, η εντατικοποίηση της εργασίας, η υπερωριακή απασχόληση, έχουν καταστρεπτική επίδραση στη σωματική και ψυχική υγεία, οδηγώντας σε σοβαρά προβλήματα όπως καρδιαγγειακά, το άγχος, η κατάχρηση αλκοόλ και ηρεμιστικών, η κατάθλιψη και οι αυτοκτονίες.

Ταυτόχρονα, η επίθεση στην Κοινωνική Ασφάλιση με την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης είναι σοβαρότατες πηγές κινδύνου για την υγεία και ασφάλεια των εργαζομένων, ενώ με την επίθεση στα ΒΑΕ, από την άλλη, επιχειρούν να καταργήσουν ένα θεσμό που αφορά την πρόληψη, την προστασία της υγείας, την προστασία από την πρόωρη φθορά και γήρανση και τη μείωση του χρόνου έκθεσης στους κινδύνους. Καταδικάζονται ηλικιωμένοι άνθρωποι σε ακόμη περισσότερα χρόνια έκθεσης σε επαγγελματικούς κινδύνους όταν ήδη η υγεία είναι πιο ευάλωτη, όταν εκ των πραγμάτων τα αντανακλαστικά τους, η μυική τους αντοχή είναι μειωμένα.

Οταν μιλάμε για την υγεία δεν εννοούν και οι δύο πλευρές το ίδιο. Για τους εργοδότες και το κεφάλαιο, «υγιής» είναι ο εργαζόμενος που μπορεί να εργαστεί, που δεν έχει κάποια αναπηρία ή ασθένεια που να τον εμποδίζει στην εργασία του.

Για τους εργαζόμενους, η υγεία πρέπει να προσεγγίζεται ως η κατάσταση πλήρους σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής ευεξίας του ανθρώπου. Η συνολική κατάσταση ισορροπίας του ανθρώπου με τη φύση και την κοινωνία, που να του επιτρέπει όχι μόνο να εργάζεται, αλλά να συμμετέχει δημιουργικά στην οικογενειακή του ζωή, στην κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα, στον πολιτισμό, στην ψυχαγωγία.

Πίσω από αυτήν τη γραμμή δεν μπορεί να μιλάει κανείς για υγεία των εργαζομένων, αλλά για διατήρηση στη ζωή.

Αιτίες - εργοδοτική ευθύνη

Η συνολική αυτή κατάσταση στην υγεία των εργαζομένων στον κλάδο των κατασκευών παρουσιάζεται τις περισσότερες φορές από τους εργοδότες στους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους, αλλά και σε μικρότερα έργα ως φυσικό επακόλουθο της ίδιας της φύσης της εργασίας, που, όπως λέγεται, «η οικοδομή δεν είναι γραφείο ή καφενείο». Ετσι τα εργατικά ατυχήματα και οι επαγγελματικές ασθένειες παρουσιάζονται είτε ως αναπόφευκτα γεγονότα, είτε ως ατομική ευθύνη των εργαζομένων. Χρειάζεται να γίνει συνείδηση ότι η προστασία της υγείας και ασφάλειας είναι εργοδοτική ευθύνη.

Μέτρα για την προστασία της υγείας και την πρόληψη των επαγγελματικών ασθενειών και των εργατικών ατυχημάτων υπάρχουν, όμως οι εργοδότες δεν τα λαμβάνουν, ούτε και όταν τους υποχρεώνει ο νόμος να τα λάβουν, για αυτό άλλωστε η Επιθεώρηση Εργασίας δεν ελέγχει ουσιαστικά τη συνδυασμένη εφαρμογή έστω και αυτής της λειψής νομοθεσίας. Τα μέτρα για την προστασία της υγείας των εργατών τα θεωρούν περιττά έξοδα, εμπόδιο στην κερδοφορία τους. Η μη λήψη μέτρων ΥΑΕ αποτελεί έναν τρόπο μείωσης της τιμής της εργατικής δύναμης.

Το βασικό κριτήριο με το οποίο κάνουν κάποιες παραχωρήσεις και αποφασίζουν για μέτρα ΥΑΕ, είναι αν τα μέτρα αυτά προσθέτουν κάποιο όφελος στα ποσοστά των κερδών τους, αν κάνουν την επιχείρηση πιο ανταγωνιστική.

Σε κάθε περίπτωση, πάντως, η λήψη μέτρων και ο βαθμός αξιοποίησης των σύγχρονων επιστημονικών και τεχνολογικών δυνατοτήτων για την προστασία της ΥΑΕ, υποτάσσεται στην κερδοφορία και την ανταγωνιστικότητα.

Οσα μέτρα κοστίζουν παραπάνω και δεν προσφέρουν στην κερδοφορία απορρίπτονται και αυτό για τους εργαζόμενους μετριέται με την ίδια τους τη ζωή.

Ειδικότερα σήμερα στις συνθήκες της καπιταλιστικής κρίσης, αναδιαρθρώσεων, ανατροπών, απολύσεων, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και επιμονή από το εργατικό κίνημα, ώστε να μη θεωρηθεί «πολυτέλεια» η προστασία από τους κινδύνους στους χώρους δουλειάς. Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να υποχωρήσουμε, δεν πρέπει να παραιτηθούμε από τις σύγχρονες ανάγκες μας, τον αγώνα για την προστασία της ΥΑΕ. Να μην υποχωρήσουμε στον εκβιασμό που θέτουν όλο και πιο οξυμένα οι καπιταλιστές, δηλαδή ή ανεργία ή μια δουλειά έστω και με τους χειρότερους όρους και συνθήκες εργασίας.

Η διεκδίκηση, η απαίτηση ασφαλέστερων όρων εργασίας, είναι συνυφασμένη με την αταλάντευτη ταξική αντιπαράθεση με την εργοδοσία. Αυτό το στοιχείο αποτελεί ουσιαστικό δείγμα παλικαριάς και μαγκιάς με ταξικό περιεχόμενο, σε αντιπαράθεση με την αποδοχή όρων εργασίας που βάζουν σε κίνδυνο την υγεία και τη ζωή των εργαζομένων.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ