Παρά τη συμφωνία του Μινσκ, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ συνεχίζουν την εμπλοκή τους στην κρίση της Ουκρανίας, απειλώντας με γενικότερη ανάφλεξη και αιματοχυσία τους λαούς της περιοχής. 300 Αμερικανοί στρατιωτικοί κατέφτασαν στην περιοχή του Λβοφ (Ουκρανία) και ξεκίνησαν την εκπαίδευση των ντόπιων στρατευμάτων. Ετσι, οι ΗΠΑ κάνουν πιο αισθητή τη στρατιωτική παρουσία τους στην Ουκρανία, για την οποία έχουν ήδη εγκρίνει να διαθέσουν 19 εκατομμύρια δολάρια. Μεγάλη ΝΑΤΟική ναυτική δύναμη συγκεντρώνεται στη Μαύρη Θάλασσα, στην οποία συμμετέχουν αμερικανικά, καναδικά, γερμανικά, ιταλικά, τουρκικά, βουλγαρικά και ρουμανικά πλοία. Πρόκειται για μια πολύ ανησυχητική και προκλητική κίνηση. Παράλληλα, διεξάγεται επιτελική ΝΑΤΟική πολυεπίπεδη άσκηση «διαχείρισης κρίσεων», το σενάριο της οποίας «φωτογραφίζει» τις αντιθέσεις Ρωσίας - Ουκρανίας ή Ρωσίας - Γεωργίας, με τη «θαλάσσια διάστασή» τους να απλώνεται στη Μαύρη Θάλασσα. Να σημειωθεί πως η άσκηση αυτή στα κέντρα λήψης αποφάσεων γίνεται ενώ προχωρούν επί του πεδίου οι διαδικασίες παραπέρα ενίσχυσης της υφιστάμενης Δύναμης Αντίδρασης του ΝΑΤΟ (NATO Response Force), ώστε από τις 13.000 μάχιμους που αριθμεί σήμερα να φτάσει τις 30.000.

Την ίδια ώρα που το ΝΑΤΟ κάνει ακόμη πιο έντονη και προκλητική τη στάση του στην περιοχή, η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να καθησυχάσει και να παραπλανήσει τους εργαζόμενους με διακηρύξεις περί «πολυδιάστασης πολιτικής», όταν (την ίδια ώρα) συμμετέχει ενεργά στα επιθετικά σχέδια του ΝΑΤΟ και δηλώνει πίστη στις ΝΑΤΟΙκές υποχρεώσεις.

Στο εσωτερικό μέτωπο: Από την αρχή της βδομάδας, γίνεται όλο και πιο καθαρό ότι, ανεξαρτήτως ονομασίας («νέο μνημόνιο», «νέο πρόγραμμα» ή «νέο συμβόλαιο»), ήδη προετοιμάζεται ολοταχώς και νέα αντιλαϊκή συμφωνία με ΕΕ - ΔΝΤ - ΕΚΤ, η οποία θα περιλαμβάνει νέο «χρηματοδοτικό πακέτο» για τα επόμενα χρόνια, νέα «δανειακή σύμβαση» πάνω στο σβέρκο του λαού, προφανώς συνδεδεμένη και με νέες αντιλαϊκές δεσμεύσεις και αντίστοιχη εποπτεία, αφού ποτέ και πουθενά το κεφάλαιο και οι λυκοσυμμαχίες του δε δανείζουν χρήματα χωρίς αντίκρισμα.

Η διαπραγμάτευση για την οποία μιλά η κυβέρνηση, για τον καθορισμό «βιώσιμων όρων», όπως λέει, που θα συνοδεύουν το νέο χρηματοδοτικό «πακέτο», αφορά βασικά στην προσπάθεια μείωσης του μέρους των νέων δανείων που θα πηγαίνει στην αποπληρωμή του κρατικού χρέους προς τους «εταίρους» και παράλληλης αύξησης του μέρους τους που θα μπορεί να αξιοποιηθεί για την πολύμορφη κρατική στήριξη και ενίσχυση του εγχώριου κεφαλαίου.

Ανεξάρτητα από τις προσαρμογές που μπορεί να υπάρξουν στο μείγμα διαχείρισης, με ενδεχόμενη μικρότερη ή μεγαλύτερη «χαλάρωση» της συνολικότερης περιοριστικής πολιτικής, ανέγγιχτο θα παραμείνει το «αποστειρωμένο» από εργατικά - λαϊκά δικαιώματα πλαίσιο, το οποίο αποτελούσε πάγια απαίτηση του κεφαλαίου και διαμορφώθηκε με μεγαλύτερη ένταση κατά την περίοδο της κρίσης. Γι' αυτό, άλλωστε, ούτε η κυβέρνηση, ούτε οι «εταίροι» μιλάνε για ανάκτηση των απωλειών των εργαζομένων, πόσο μάλλον για ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών. Γι' αυτό και ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, τόνισε πριν από λίγες μέρες χαρακτηριστικά ότι «αυτό που θέλει ο λαός δεν είναι χρήματα ή δουλειές, είναι αξιοπρέπεια»!

Σ' αυτό το πλαίσιο, μετά τις διακηρύξεις για λιτό βίο, «τρέχει» η νέα συμφωνία που υπέγραψε η συγκυβέρνηση με τους Ευρωπαίους «εταίρους», η οποία, μεταξύ άλλων, περιλαμβάνει και την «κατηγορηματική δέσμευσή τους για την τήρηση των οικονομικών τους υποχρεώσεων προς όλους τους πιστωτές τους στο ακέραιο και εγκαίρως». Και, όπως είπε, ο αρμόδιος υπουργός «θα φτύσουμε αίμα»!

Στο μεταξύ, οι αντιλαϊκοί νόμοι που απορρέουν από τη δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια υλοποιούνται κανονικότατα. Οπως αποκάλυψε ο «Ριζοσπάστης», με εγκύκλιο του υπουργείου Εσωτερικών ζητείται ο περιορισμός των προσλήψεων σε δήμους και περιφέρειες για το 2015 κατά 10% σε σχέση με το 2014. Η εγκύκλιος παραπέμπει στους μνημονιακούς νόμους 3833/2010 και 4093/2012. Ο περιορισμός αφορά σε εργαζόμενους που με τη δουλειά τους καλύπτουν βασικές κοινωνικές ανάγκες σε υπηρεσίες που αφορούν άμεσα τα λαϊκά στρώματα, όπως παιδικοί σταθμοί, καθαριότητα κλπ. Παράλληλα, κυκλοφορούν ειδήσεις σύμφωνα με τις οποίες θα συνεχιστούν οι περικοπές των μηνιαίων προϋπολογισμών των νοσοκομείων της χώρας, ενώ ο ίδιος ο Γ. Βαρουφάκης εμφανίστηκε να δηλώνει ότι συμφωνεί να κοπεί η χρηματοδότηση του κράτους προς τους δήμους. Αυτό, σε συνδυασμό με τις περικοπές σε προσλήψεις που λέγαμε παραπάνω, μπορεί εύκολα να οδηγήσει ακόμα και στο σταμάτημα λειτουργίας υπηρεσιών, στην αύξηση ή την επιβολή νέων φόρων και τελών στους εργαζόμενους.

Ολα αυτά είναι απόλυτα συμβατά με την κεντρική κατεύθυνση της κυβερνητικής πολιτικής. Ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, μιλώντας για τις «κόκκινες γραμμές» της κυβέρνησης, έκανε καθαρό ότι η μόνη «κόκκινη γραμμή» της συγκυβέρνησης είναι η στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης.

Με δεδομένη αυτή την προοπτική, η κυβέρνηση καταφεύγει σε εκπτώσεις ακόμα και στα ψίχουλα που έταζε προεκλογικά. Στη Βουλή άρχισε η συζήτηση του νομοσχεδίου για τη λεγόμενη «αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης», οι διατάξεις του οποίου δεν ανταποκρίνονται ούτε καν στην επείγουσα ανάγκη να εξασφαλιστεί αξιοπρεπής διαβίωση για όσους ζουν σε συνθήκες ακραίας φτώχειας. Υπόσχεται ορισμένα ψίχουλα σε όσους ζουν σε συνθήκες απόλυτης εξαθλίωσης -με οικογενειακό εισόδημα 400 ευρώ το μήνα για τετραμελή οικογένεια- και αυτά δίνονται με «εκπτώσεις» ακόμη και από τις προεκλογικές υποσχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

Το ΚΚΕ στηρίζει αγωνιστικές πρωτοβουλίες και έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις νόμου και τροπολογίες για την πραγματική ανακούφιση των λαϊκών οικογενειών, των ανέργων, τις οποίες θα επαναφέρει και κατά τη διάρκεια της συζήτησης του συγκεκριμένου νομοσχεδίου. Καλεί, παράλληλα, το λαό να βάλει στο προσκήνιο της πάλης την ανάκτηση όλων όσα έχασε τα προηγούμενα χρόνια και όλα όσα δικαιούται για μια αξιοπρεπή ζωή, πράγμα που απαιτεί αγώνες, συγκρούσεις, ρήξη με την ΕΕ, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, που γεννά και αναπαράγει τη φτώχεια, την ανασφάλεια και την εκμετάλλευση.

Μπροστά στις δικαιολογημένες «γκρίνιες» ακόμα και των δικών της ψηφοφόρων για υποσχέσεις που δε βλέπουν να γίνονται πράξη, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι παρέλαβε «καμένη γη» και γι' αυτό δυσκολεύεται να εφαρμόσει το πρόγραμμά της. Το έργο παλιό και χιλιοπαιγμένο. Η αλήθεια, όμως, είναι άλλη. Οι ίδιες οι προγραμματικές δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης στους στόχους της ανάκαμψης του κεφαλαίου, της θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλιακών ομίλων, οι δεσμεύσεις στις συνθήκες της ΕΕ, στη δημοσιονομική σταθερότητα, στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς και τα πρωτογενή πλεονάσματα, δεσμεύσεις που αποτυπώνονται και στη συμφωνία της συγκυβέρνησης με τους δανειστές, είναι ο λόγος που εξανεμίζονται ακόμα και τα λίγα ψίχουλα που είχε υποσχεθεί.

Κυριακή κοντή γιορτή, το ίδιο ισχύει και για τη Δευτέρα, ενόψει Γιούρογκρουπ. Ο εκβιασμός, που εντάθηκε τις τελευταίες μέρες, για τον «κίνδυνο εξόδου από το ευρώ», για «ασφυξία» και άλλα τινά, προδιαγράφει το αποτέλεσμα. Γνωρίζουν πως ακόμα και αν έρθει η περίφημη ανάκαμψη, οι μισθοί θα παραμείνουν χαμηλά αλλά και η ελαστικότητα στην εργασία θα είναι το κύριο χαρακτηριστικό. Ο,τι έγινε ως τώρα δεν ήταν «κακή επιλογή» αλλά ανάγκη ζωής για το κεφάλαιο.