Περί «τέλους των υφεσιακών μέτρων»... | ΠΟΛΙΤΙΚΗ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Περί «τέλους των υφεσιακών μέτρων»...

Αυτό που πετύχαμε είναι να μην έχουμε κι άλλα υφεσιακά μέτρα...», αναφωνούν τα κυβερνητικά στελέχη, σε μια από τις πιο «αγαπημένες» τους πλέον ατάκες, στα πλαίσια της προσπάθειάς τους να συσκοτίσουν το γεγονός ότι η νέα συμφωνία της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ με την ΕΕ, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ αποτελεί ξεκάθαρη συνέχιση της αντιλαϊκής πολιτικής, ουσιαστική και τυπική επέκταση των μνημονίων και των δεσμεύσεών τους προς όφελος του κεφαλαίου.

Εξειδικεύοντας περαιτέρω τη συγκεκριμένη πτυχή της κυβερνητικής προπαγάνδας, ο Αλ. Τσίπρας, πριν μερικές μέρες, τόνιζε ότι «το μείγμα πολιτικής που συνοδεύει την παράταση της δανειακής σύμβασης» δεν περιλαμβάνει «οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων», ούτε «απολύσεις δημοσίων υπαλλήλων» ή «αλλαγή του θεσμικού πλαισίου για τις μαζικές απολύσεις».

Στην πραγματικότητα, βέβαια, πίσω από το «όχι και άλλα...» που πλασάρουν στο λαό το Μέγαρο Μαξίμου και τα αστικά επιτελεία, επιχειρείται να κρυφτεί το τεράστιο «ναι στα ήδη υπάρχοντα...», δηλαδή στους ήδη τσακισμένους μισθούς και τις ήδη πετσοκομμένες συντάξεις, στις χιλιάδες απολύσεις που ήδη έχουν γίνει στο Δημόσιο και στις συνέπειες που αυτές έχουν επιφέρει στην κάλυψη στοιχειωδών λαϊκών αναγκών, στο ήδη υπάρχον πλαίσιο για τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα, το οποίο ουσιαστικά λύνει τα χέρια του κεφαλαίου... Επιχειρείται να κρυφτεί ότι δε γίνεται ούτε λόγος για ανάκτηση των τεράστιων απωλειών του λαού στα χρόνια της κρίσης, πόσο μάλλον για ικανοποίηση των σύγχρονων εργατικών - λαϊκών αναγκών.

Αυτή η αποδοχή του ήδη διαμορφωμένου αντεργατικού - αντιλαϊκού πλαισίου αποτυπώνεται ξεκάθαρα και στη συμφωνία της κυβέρνησης με τους... «θεσμούς»: Εκεί όπου η νέα συγκυβέρνηση «αναγνωρίζει» ότι η ματωμένη «τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή» των προηγούμενων χρόνων αποτελεί «σημείο αφετηρίας» για τη συνέχεια και σε αυτά τα πλαίσια δεσμεύεται για νέο μαχαίρι στις κρατικές δαπάνες για Παιδεία, Υγεία, Αμυνα, δήμους, κοινωνικά επιδόματα, μεταφορές κτλ.

Στη συμφωνία όπου αποτυπώνεται η δέσμευση της νέας συγκυβέρνησης να «σεβαστεί» τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις που προώθησαν οι προκάτοχοί της, να απέχει από μονομερείς ενέργειες με δημοσιονομικό κόστος και συνολικότερο κόστος στην «ανταγωνιστικότητα» του κεφαλαίου.

Μάλιστα, στις μέρες που έχουν μεσολαβήσει από τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία μέχρι σήμερα, έχουμε ήδη αρχίσει να βλέπουμε στην πράξη τι σημαίνουν αυτές οι δεσμεύσεις της συγκυβέρνησης απέναντι στο κεφάλαιο και στις λυκοσυμμαχίες στις οποίες αυτό συμμετέχει: Στο ήδη υπάρχον αντιλαϊκό πλαίσιο ήρθε, π.χ., να προστεθεί η κυβερνητική εντολή για περαιτέρω προώθηση των «μνημονιακών» περικοπών στις προσλήψεις στους δήμους, η αποδοχή εκ μέρους της νέας κυβέρνησης των «μνημονιακών» περικοπών στο συνολικό ετήσιο κονδύλι για τα νοσοκομεία...

Οι όποιες επιμέρους αλλαγές μέσα σε αυτό το αντιλαϊκό πλαίσιο είχαν εξαγγελθεί προεκλογικά (π.χ., οι εξαγγελίες για τον κατώτατο μισθό) -και μάλιστα ως «ανεξάρτητες» από την πορεία της διαπραγμάτευσης- πάνε όλο και προς τα πίσω χρονικά, με τη συγκυβέρνηση να δεσμεύεται πλέον όλο και πιο καθαρά ότι όσες από αυτές εντέλει προχωρήσουν θα προωθηθούν «σταδιακά», κατόπιν συνεννόησης με τους «εταίρους» και αφού έχουν ήδη βρεθεί «ισοδύναμα» αντιλαϊκά μέτρα και «αντισταθμίσματα» για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου...

Μα και τα ψίχουλα που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή για τη διαχείριση της ακραίας φτώχειας, στην πραγματικότητα είναι «κουρεμένα» σε σχέση ακόμα και με τα ψίχουλα που είχε υποσχεθεί προεκλογικά και ταυτόχρονα συνοδεύονται από όρους, προϋποθέσεις και σκόπιμες... «ασάφειες», έτσι ώστε τελικά να μη δοθούν ούτε σε πολλά από τα εξαθλιωμένα λαϊκά νοικοκυριά που τα έχουν ανάγκη!

Το ζήτημα βέβαια δεν τελειώνει εδώ, το μάρμαρο ο λαός δεν το πληρώνει μόνο με τα «υφεσιακά μέτρα», με τους τσακισμένους μισθούς και τις πετσοκομμένες συντάξεις, με το συνολικότερο αντεργατικό πλαίσιο που επιβεβαιώνεται ότι θα είναι εδώ και την «επόμενη μέρα»: Θα το πληρώσει και με τις αναδιαρθρώσεις που δεσμεύεται ότι θα προωθήσει η συγκυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου, στο πλαίσιο της «λίστας μεταρρυθμίσεων» που συνυπέγραψε με τους «εταίρους».

Ποιος θα πληρώσει, π.χ., τη συνέχιση των ιδιωτικοποιήσεων με γνώμονα την «ενίσχυση του ανταγωνισμού» και των «προοπτικών των ιδιωτικών επενδύσεων»; Ποιος θα πληρώσει την «εξάλειψη εξαιρέσεων του φορολογικού κώδικα» που θα συνεχίσει την αντίστοιχη «εξάλειψη» φοροελαφρύνσεων των λαϊκών οικογενειών που προώθησαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις (π.χ., σε ενοίκια, έξοδα φροντιστηρίων κ.ά.). Ποιος θα πληρώσει τη «νέα κουλτούρα φορολογικής συμμόρφωσης» και την «προώθηση ισχυρής κουλτούρας πληρωμών», αν όχι τα εργατικά - λαϊκά νοικοκυριά που αδυνατούν να αποπληρώσουν τις οφειλές τους σε εφορία και τράπεζες; Ποιος θα πληρώσει τη «συνέχιση του εκσυγχρονισμού του συνταξιοδοτικού συστήματος», αν όχι όσοι πλήρωσαν αυτόν τον αντιασφαλιστικό «εκσυγχρονισμό» μέχρι τώρα;

Η νέα συμφωνία μεταξύ της κυβέρνησης και των «τριών θεσμών» επιβεβαιώνει ότι ο λαός θα συνεχίσει να ματώνει τόσο από το αντεργατικό - αντιλαϊκό πλαίσιο που έχει ήδη διαμορφωθεί όσο και από τις νέες αναδιαρθρώσεις που η συγκυβέρνηση δεσμεύεται να προωθήσει. Τα παζάρια με τους «εταίρους» για το «τέλος των υφεσιακών μέτρων» και το «τέλος της λιτότητας» στην πραγματικότητα αφορούν στην εξασφάλιση μεγαλύτερων περιθωρίων για κρατική χρηματοδότηση του εγχώριου κεφαλαίου, για κρατική στήριξη της καπιταλιστικής ανάκαμψης, η οποία όμως, την ίδια ώρα, προϋποθέτει τη συνέχιση του «λιτού βίου» για το λαό και της «υποτίμησης» των αναγκών και των δικαιωμάτων του...

Γ. Ε.