Στάση αναμονής τηρεί η ηγεσία της ΝΔ απέναντι στη νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ενώ και στο εσωτερικό του κόμματος δεν καταγράφεται προσώρας ευθεία αμφισβήτηση του Αντ. Σαμαρά από άλλα στελέχη. Βασικός στόχος όλων τους, άλλωστε, είναι η διασφάλιση της αστικής σταθερότητας και η επιτάχυνση των αντιλαϊκών καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων που χρειάζεται το κεφάλαιο.

Χτες, σε σύσκεψη υπό τον Σαμαρά στα κεντρικά γραφεία του κόμματος στη Συγγρού, έγινε μια πρώτη αποτίμηση του εκλογικού αποτελέσματος. Διαχέεται ως μήνυμα ότι παρά τη μεγάλη μεταξύ τους διαφορά, η ΝΔ «κράτησε γερά» τη δική της «βάση» στη διπολική αντιπαράθεση με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οτι σε αντίθεση και με την πορεία του ΠΑΣΟΚ, που από το 44% του 2009 καταποντίστηκε στο 12% του 2012, για να εξαϋλωθεί στις εκλογές της περασμένης Κυριακής, η ΝΔ διατήρησε τις δυνάμεις της μετά από δυόμισι χρόνια διακυβέρνησης και σκληρών αντιλαϊκών μέτρων (έχασε 1,85% και 106.682 ψηφοφόρους σε σχέση με τις εκλογές του Ιούνη 2012).

Τα παραπάνω αφενός αποτελούν «διαφήμιση» συνολικά προς το κεφάλαιο της δυνατότητας που έδειξε η ΝΔ να προωθεί την αντιλαϊκή πολιτική που αυτό έχει ανάγκη, διατηρώντας παράλληλα την ικανότητά της να εγκλωβίζει σημαντικά τμήματα λαϊκών στρωμάτων. Αφετέρου, αποτελούν τη βασική «υπερασπιστική γραμμή» Σαμαρά απέναντι σε όποιον του ασκεί κριτική για λάθη που του χρεώνουν, όπως η προεκλογική εκστρατεία και τα μηνύματα που εξέπεμψε, ο ανασχηματισμός που έκανε μετά τις ευρωεκλογές, ο ΕΝΦΙΑ κ.λπ.

Σε ό,τι αφορά τις εσωκομματικές διεργασίες, πάντως, φαίνεται ότι επικρατεί μια γραμμή να μην ανοίξει δημοσίως τέτοια συζήτηση τώρα, για να μην παγιδευτεί η ΝΔ σε έναν κύκλο «εσωστρέφειας». Σε αυτή τη βάση, και το συνέδριο για το οποίο κάποιες πλευρές φαίνεται να πιέζουν, προκειμένου να συζητηθούν εκεί μια σειρά από θέματα, ίσως και αυτό της ηγεσίας, πάει πίσω χρονικά, κατά το Μάη.

Αλλωστε, η ΝΔ, ως καθαρόαιμη αστική δύναμη, θέλει να επιδείξει στα κέντρα όπου απευθύνεται, «υπευθυνότητα» και «σοβαρότητα», ότι σταθερή και συγκροτημένη μπορεί με ενιαία φωνή να πιέσει τη νέα αστική διακυβέρνηση ώστε να προχωρήσουν τάχιστα και οι επόμενες «μεταρρυθμίσεις» που ζητούν τα μονοπώλια, η διαπραγμάτευση με την ΕΕ και τους δανειστές ώστε να διασφαλιστούν τα κονδύλια που χρειάζονται οι επιχειρηματικοί όμιλοι.