Απόδειξη ότι δεν πρόκειται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να ξηλώσει το αντιλαϊκό - αντεργατικό πλαίσιο που έχει διαμορφωθεί μέχρι σήμερα και ενισχύθηκε ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης με τη μνημονιακή πολιτική, είναι η στάση του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στην εργατική - λαϊκή απαίτηση για ανάκτηση του σύνολου των απωλειών που είχαν οι εργαζόμενοι, όλα όσα έχασαν την προηγούμενη πενταετία σε συνθήκες κρίσης. Ορίστε τι δήλωσε άλλο ένα στέλεχος της «Αριστερής Πλατφόρμας» του ΣΥΡΙΖΑ, ο Δ. Στρατούλης, πριν μερικές ημέρες: «Κατάργηση του μνημονίου σημαίνει εφαρμογή του Προγράμματος της Θεσσαλονίκης».
Να σημειώσουμε ότι αυτό το πρόγραμμα παρουσιάστηκε στην αρχή περίπου ως το πρόγραμμα των 100 πρώτων ημερών μιας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, καλλιεργώντας προσδοκίες για πολλά περισσότερα στη διάρκεια της κυβερνητικής του θητείας. Ωστόσο, όσο περνάει ο καιρός, τα στελέχη του παρουσιάζουν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ως το μοναδικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον για την τετραετία, αν σχηματίσει κυβέρνηση. Οποιος περίμενε κάτι παραπάνω, καλά θα κάνει να ρίξει ακόμα πιο κάτω τις προσδοκίες τους.
Τι περιλαμβάνει όμως το περίφημο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»; Η λιγότερο προβεβλημένη πλευρά του, είναι αυτή που αφορά τις δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ απευθείας στο κεφάλαιο. Το πρόγραμμα προβλέπει επιδοτήσεις των επιχειρήσεων για την πρόσληψη εργατικού δυναμικού, μείωση του ενεργειακού κόστους, διευκολύνσεις σε ό,τι αφορά δάνεια και τα χρέη. Προβλέπει ακόμα το κράτος να λειτουργεί ως εργαλείο αναπτυξιακού σχεδιασμού και ως αρωγός του πραγματικού επενδυτή, του υγιούς επιχειρηματία.
Τι λιγότερο έκανε ή προσπάθησε να κάνει η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ τα προηγούμενα χρόνια; Τι διαφορετικό έκαναν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις στην Ελλάδα και στα άλλα κράτη - μέλη της ΕΕ, προσπαθώντας να τονώσουν τα επιχειρηματικά κέρδη με φτηνότερα εργατικά χέρια και περιορισμό του κόστους της Ενέργειας;
Για τους επιχειρηματίες είναι και τα παρακάτω «αναπτυξιακά εργαλεία» που περιέλαβε ο ΣΥΡΙΖΑ στο «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης»: Διοχέτευση πόρων στη λεγόμενη «πραγματική οικονομία», θεσμοθέτηση ισχυρών φορολογικών κινήτρων για τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των ελληνικών νεοφυών επιχειρήσεων, απλοποίηση αδειοδότησης και λειτουργίας επιχειρήσεων, ρύθμιση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων, ως προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, ρυθμίσεις για ενίσχυση ανταγωνισμού, καταπολέμηση καρτέλ και μείωση των τιμών, δημόσιες επενδύσεις, ως ατμομηχανή για τον ιδιωτικό τομέα.
Μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να παρουσιάζει αυτά τα μέτρα ως ευεργετικά για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όμως αυτοί που θα βγουν πραγματικά κερδισμένοι θα είναι οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι. Αλλωστε, τα λεφτά που λέει ότι θα χρησιμοποιήσει προέρχονται από τα ΕΣΠΑ και διοχετεύονται για την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, ενισχύοντας την τάση συγκέντρωσης και συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, σε βάρος των αυτοαπασχολούμενων και μικρών επιχειρηματιών.
Κατά τα άλλα, το «Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης» προβλέπει μέτρα για την αντιμετώπιση της « ανθρωπιστικής κρίσης», όπως την ονομάζει ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή μέτρα διαχείρισης και όχι αντιμετώπισης της ακραίας φτώχειας (π.χ., τα συσσίτια, το δωρεάν ρεύμα σε άπορους, τα προγράμματα εξασφάλισης στέγης κλπ.). Ξεχωρίζουμε ακόμα τα εξής:
Για κερασάκι στην τούρτα, ο Αλ. Τσίπρας διαβεβαίωσε σε όλους τους τόνους ότι «όλες οι προτάσεις γίνονται υπό τις συνθήκες ισοσκελισμένου προϋπολογισμού. Δεν επιστρέφουμε στα ελλείμματα». Αυτό βεβαίως θα καθορίζει και τα ψίχουλα στο λαό, αφού οι παροχές στο κεφάλαιο είναι δεδομένες, για να ανακάμψει -όπως λένε- η οικονομία.