Γεννημένος στις 29 Αυγούστου 1931 στη Νέα Ιωνία από Πόντιους γονείς, πρόσφυγες, ο Στέλιος Καζαντζίδης γνώρισε από πολύ τρυφερή ηλικία τι σήμαινε η λέξη «ταγματασφαλίτες», καθώς ήταν εκείνοι που δολοφόνησαν τον οικοδόμο πατέρα του, που είχε πάρει μέρος στην Αντίσταση στις γραμμές του ΕΑΜ. Γνώρισε τι σήμαινε αστυνομικό τμήμα και χίτες, που τσάκισαν στο ξύλο τον ίδιο τον Στέλιο σε ηλικία 12 ετών, γνώρισε από τα 13 του τι σημαίνει βιοπάλη, καθώς εκείνος ανέλαβε δουλεύοντας σε ό,τι δουλειά μπορεί να φανταστεί κανείς να ζήσει τη μητέρα του και το μικρό του αδελφό.

Στη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας βασανίζεται άγρια, ενώ, για ένα διάστημα, εξορίστηκε στην Μακρόνησο.

«Στο εργοστάσιο της "Λανατέξ", κατά τη διάρκεια της εργασίας, όταν έπιανα κάποιο σκοπό οι εργάτες σταμάταγαν την δουλειά και με χάζευαν», είπε αργότερα ο ίδιος. Ο διευθυντής του εργοστασίου, ονόματι Παρβανίδης, του χάρισε μια κιθάρα.

Ξεκινώντας από ταβερνάκια και αμειβόμενος με ένα πιάτο φαγητό και ένα ποτήρι κρασί, σταδιακά αρχίζει να εξελίσσεται σε επαγγελματία τραγουδιστή. Ο στιχουργός Χαράλαμπος Βασιλειάδης -Τσάντας- τον σύστησε στον τυφλό μαέστρο της «Columbia», Στέλιο Χρυσίνη, και το 1952 ο Στέλιος Καζαντζίδης ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι με τίτλο «Για μπάνιο πάω» του Απόστολου Καλδάρα, όμως το τραγούδι δεν πήγε καλά, διότι δεν ταίριαζε στο ύφος του.

Ο Γιάννης Παπαϊωάννου του έδωσε μια δεύτερη ευκαιρία το Σεπτέμβρη του 1952, με το τραγούδι «Βαλίτσες» ή «Δεν θέλω το κακό σου».

Θα ακολουθήσει η καθιέρωση και η ερμηνεία τραγουδιών που έγιναν κλασικά στο λαϊκό ρεπερτόριο, σε συνεργασία με μεγάλους στιχουργούς και συνθέτες, ενώ στη δεκαετία του '60 ερμήνευσε με αξεπέραστο τρόπο τραγούδια των Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Λεοντή, Μαρκόπουλου, Λοΐζου, Ξαρχάκου, Κατσαρού.

Το 1965 ο Στ. Καζαντζίδης, σε ηλικία 34 ετών, αποφάσισε να αποχωρήσει οριστικά από τα νυχτερινά κέντρα, καθώς αυτά είχαν αρχίσει να μεταβάλλονται σε κάτι διαφορετικό από χώρους πραγματικής λαϊκής ψυχαγωγίας.

Η επαφή του με τον κόσμο συνεχίστηκε μέσω της δισκογραφίας: Στη δεκαετία του '70 κυκλοφόρησαν δύο δίσκοι - σταθμοί: «Στέλιος Καζαντζίδης Νο 3» και «Η ζωή μου όλη». Ο δεύτερος στη μια του πλευρά είχε 6 τραγούδια - σταθμούς με την υπογραφή του Ακη Πάνου.

Η μεταπολίτευση βρίσκει τον Στ. Καζαντζίδη να συνεργάζεται με τον Μίκη Θεοδωράκη στον εξαιρετικό δίσκο με τον τίτλο «Ανατολή», αφιερωμένο στις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας. Από αυτόν το δίσκο, με το τραγούδι «Βουνά σας χαιρετώ», έκλεισε τις εκπομπές του ο ραδιοσταθμός του ΚΚΕ, «Φωνή της Αλήθειας», γεγονός που γέμιζε περηφάνια τον Στέλιο.

Το Νοέμβριο του 1975 ηχογραφεί το θρυλικό «Υπάρχω»: Είναι η πρώτη φορά που λαϊκός τραγουδιστής μιλάει σε πρώτο πρόσωπο στους ακροατές του.

«Εγώ 'μαι αϊτός κι εσύ 'σαι τα φτερά μου» ερμηνεύει ο Στέλιος Καζαντζίδης το 1987, γεφυρώνοντας 12 χρόνια απουσίας, ενώ ακολούθησαν άλλοι 9 δίσκοι με κοινωνικό λαϊκό τραγούδι της εποχής των τελών της δεκαετίας του '80.

Ο Στέλιος «έφυγε» στις 14 Σεπτέμβρη 2001.

«Είναι τόσο σκληρός ο αγώνας / μα τόσο γλυκός / είναι τόσο μεγάλη η ζωή όταν ζεις διαρκώς / και έτσι φθάνεις στο τέρμα χωρίς να 'χεις νιώσει μικρός / και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς μα δεν είσαι νεκρός»: Ενα ρεφρέν που συμπεριλαμβάνει τα ανεκπλήρωτα όνειρα και τις ελπίδες εκείνων για τους οποίους τραγούδησε ο Στέλιος Καζαντζίδης.