Τη σκληρή πραγματικότητα των αγροτικών πολιτικών της ΕΕ και τις οδυνηρές συνέπειες για τον αγροτικό τομέα της Ελλάδας από την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) από την ένταξή της και μετά, επισήμανε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ Γ. Πατάκης, στη συζήτηση της Επιτροπής Γεωργίας και Ανάπτυξης της Υπαίθρου σχετικά με την ένταξη των χωρών της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, παρουσία αντιπροσωπείας του Κοινοβουλίου της Πολωνίας.

«Με την ευκαιρία της παρουσίας εκπροσώπων του Κοινοβουλίου της Πολωνίας», σημείωσε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, «θα ήθελα κατ' αρχήν να υπογραμμίσω ότι στο συμβούλιο Κορυφής του Βερολίνου, το Μάρτη του 1999, αποφάσισαν με την αναθεώρηση της ΚΑΠ μείωση κονδυλίων για τον αγροτικό τομέα, παρ' όλο που συζητήθηκε και η «Ατζέντα 2000» με τη Διεύρυνση της ΕΕ προς τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης. Δηλαδή, μια πίτα που δε φτάνει για τις 15 χώρες να τη μοιραστούμε περισσότερα μέλη!».

«Θα ήθελα να αναφέρω ορισμένα στοιχεία με την ΚΑΠ και πώς επηρέασαν την ελληνική αγροτική οικονομία, από την 1/1/1981, ημερομηνία ένταξης της Ελλάδας στην τότε ΕΟΚ και σήμερα Ε.. Θέλω να παρουσιάσω τα στοιχεία αυτά γιατί πιστεύω ότι η σωστή ενημέρωση δίνει τη δυνατότητα στις υπό ένταξη χώρες να αποκτήσουν ολοκληρωμένη και αντικειμενική άποψη, να προετοιμαστούν και να αντιμετωπίσουν τις επιπτώσεις που θα έχει η ΚΑΠ στις χώρες αυτές, επιπτώσεις που η δική μας πείρα μάς λέει ότι θα είναι δυσμενείς, γεγονός που επιβεβαιώνεται και από την εισήγηση της Επιτροπής Γεωργίας, όταν αναφέρεται στην κατάσταση που επικρατεί στον αγροτικό τομέα των χωρών αυτών, στα μεγάλα ποσοστά αγροτικού πληθυσμού και στην ανάγκη ευρύτατων αναδιαρθρώσεων».

«Ο αγροτικός πληθυσμός της Ελλάδας προ της ένταξης ήταν περίπου 32% του ενεργού πληθυσμού της χώρας», τόνισε ο Γ. Πατάκης. «Σήμερα βρίσκεται στο 18% και επιδιώκεται να φτάσει στο 6%-7% τα επόμενα χρόνια. Η μείωση αυτή έγινε κάτω από την πίεση της ΚΑΠ με αποτέλεσμα 200 χιλιάδες αγροτικές οικογένειες μικρομεσαίων αγροτών να εγκαταλείψουν τη γεωργία και να προστεθούν - ιδιαίτερα οι νέοι - στις στρατιές των ανέργων της χώρας, οι οποίοι, με επίσημα στοιχεία, ξεπερνούν το 12% και δημιουργούν σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα. Ταυτόχρονα, η ΚΑΠ περιορίζει δυναμικές καλλιέργειες μεσογειακών προϊόντων που παράγει και η χώρα μας (λάδι, βαμβάκι, οπωροκηπευτικά, καπνός κ.ά.) στα οποία η ΕΕ είναι ελλειμματική, ενώ για τη χώρα θεωρούνται εθνικά προϊόντα, αφού έδιναν δουλιά σε χιλιάδες αγροτικές οικογένειες και στήριζαν το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών, αλλά και την εθνική μας οικονομία».

«Σε ό,τι αφορά τον κτηνοτροφικό τομέα, η Ελλάδα δεν καλύπτει τις ανάγκες της σε ζωοκομικά προϊόντα, όπως είναι το γάλα και το κρέας βοοειδών, παρ' όλο που έχει τη δυνατότητα να τις καλύψει με προϊόντα ποιότητας. Κι αυτό γιατί η ΚΑΠ βάζει ποσοστώσεις. Στο αγελαδινό γάλα, για παράδειγμα, για να καλυφθούν οι ανάγκες των Ελλήνων καταναλωτών απαιτούνται 1.100.000 -1.200.000 τόνοι. Η ποσόστωση, όμως, ήταν 629.000 τόνοι και πρόσφατα έδωσαν άλλους 70.000, με αποτέλεσμα να κάνουμε εισαγωγές από βόρειες χώρες που έχουν ανεπτυγμένη κτηνοτροφία και να φεύγουν δισ. δολάρια κάθε χρόνο, ενώ απαγορεύεται η εισαγωγή γάλακτος από τρίτες χώρες που είναι και φθηνότερο και ποιοτικά καλύτερο. Αντίθετα, οι βόρειες χώρες στα μεσογειακά ελλειμματικά προϊόντα θέτουν και περιορισμούς και έχουν δυνατότητα εισαγωγής από τρίτες χώρες».

Σημειώνοντας ότι θα μπορούσε κανείς να αναφέρει πολλά στοιχεία, αλλά δεν το επιτρέπει ο περιορισμένος χρόνος, ο Γ. Πατάκης κατέληξε υπογραμμίζοντας ακόμα ένα στοιχείο, ότι «το άνοιγμα της ψαλίδας μεταξύ της χώρας μας και των χωρών - μελών της ΕΟΚ πριν από την ένταξή μας αντί να κλείσει μεγάλωσε. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα της εφαρμογής της ΚΑΠ. Επιπλέον, από τις 214 περιφέρειες της ΕΕ οι φτωχότερες είναι της χώρας μας, με πρώτη την Ηπειρο, όπου το μέσο εισόδημα φτάνει στο 43% του μέσου αγροτικού εισοδήματος. Τα μερικά αυτά στοιχεία που παρέθεσα κάθε άλλο παρά πείθουν ότι η ΕΕ είναι ένας παράδεισος και ότι η αγορά των εκατομμυρίων πλουσίων Ευρωπαίων θα ήταν ο εισαγωγέας των προϊόντων μας, αφού αποδεικνύεται ακριβώς το αντίθετο. Το εμπορικό ισοζύγιο από θετικό που ήταν πριν από την ένταξη έγινε, αμέσως μετά, αρνητικό, με αποτέλεσμα τα ετήσια ελλείμματά του να ξεπερνούν τα τελευταία χρόνια τα 900 εκατ. ευρώ και σχεδόν εξ ολοκλήρου τα ελλείμματα αυτά να προέρχονται από τις χώρες της ΕΕ».