«Ο κ. Σαμαράς και οι προηγούμενες κυβερνήσεις προφανώς και θα ήθελαν, εγώ θυμάμαι μάλιστα τον κ. Σαμαρά να κάνει τα Ζάππεια Ι, Ζάππεια ΙΙ, Ζάππεια ΙΙΙ και να λέει πράγματα τα οποία ήταν τότε σε μια τελείως διαφορετική πολιτική, από αυτά τα οποία υλοποίησε. Προφανώς όμως ο κ. Σαμαράς, για να βρεθεί στη θέση του πρωθυπουργού, έκανε κάποια συμφωνία στις Κάννες (...) Αυτή η συμφωνία προφανώς είχε και κάποιες δεσμεύσεις από την πλευρά του, έτσι ξέχασε και το Ζάππειο Ι και το Ζάππειο ΙΙ και το Ζάππειο ΙΙΙ και όλα όσα έλεγε προεκλογικά, τα ορθά λέω εγώ, τα κεϋνσιανά που έλεγε προεκλογικά, για τη ζήτηση, για το πώς θα βγούμε από την κρίση».

Οταν, στις 14 του Σεπτέμβρη, ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε - για πολλοστή φορά μέσα στα δύο τελευταία χρόνια - τα παραπάνω, δεν το έκανε τόσο για να στηλιτεύσει την υπαναχώρηση του Αντ. Σαμαρά από διακηρυγμένες θέσεις της ΝΔ υπέρ ενός μείγματος διαχείρισης ευνοϊκότερου για τη στήριξη της ανάκαμψης της καπιταλιστικής οικονομίας, όσο για να διαμηνύσει στην αστική τάξη ότι είναι ο ΣΥΡΙΖΑ αυτός που σήμερα έχει ενσωματώσει στο ακέραιο σχεδόν τις θέσεις αυτές στο πρόγραμμά του.

Το Μάη του 2011, ο Αντ. Σαμαράς, παρουσιάζοντας το «Ζάππειο ΙΙ», έλεγε: «Μιλάω για αποφάσεις που προκαλούν την επανεκκίνηση της οικονομίας, την επανεκκίνηση της αγοράς, των προσδοκιών, του ηθικού της κοινωνίας. Την επανεκκίνηση της Ελλάδας! Προτεραιότητα να σωθεί η χώρα! Τι σημαίνει "επανεκκίνηση"; Σημαίνει ότι η ανάκαμψη δεν μπορεί να γίνει μόνη της, αυτόματα. Χρειάζεται ένα σοκ. Αυτό είναι η επανεκκίνηση: Ενα δημιουργικό σοκ!».

Φέτος, το Σεπτέμβρη, στη Θεσσαλονίκη, ο Αλ. Τσίπρας δήλωνε: «Το πρόγραμμά μας αφορά όμως και παρεμβάσεις που έχουν να κάνουν με την αποκατάσταση, την άρση της καταστολής στην πραγματική οικονομία, που μπορεί να δώσει πνοή, προοπτική, να ξανακινηθεί η οικονομία, να πάρει μπρος (...) Το Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης περιλαμβάνει τους τέσσερις μεγάλους πυλώνες για την αντιστροφή της κοινωνικής και οικονομικής αποδιάρθρωσης, την ανόρθωση της οικονομίας και την έξοδο από την κρίση (...) Επιδιώκουμε μια εθνική και κοινωνική συμφωνία (...) για την ανασυγκρότηση της πατρίδας μας (...) Είμαστε βαθιά πεπεισμένοι πως η μοναδική λύση για να βγει η χώρα από το τέλμα της ύφεσης είναι η κινητοποίηση της κάθε Ελληνίδας και του κάθε Ελληνα (...) με τον πατριωτισμό, το φιλότιμο, τις ικανότητές του κάθε Ελληνα πολίτη, που θα μπει μπροστά, θα πάρει στις πλάτες του την υλοποίηση του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης».

Το Μάη του 2011 ο Αντ. Σαμαράς διεκδικούσε για το κόμμα του το ρόλο αυθεντικού εκφραστή και διαχειριστή των συμφερόντων της αστικής τάξης, αναφωνώντας: «Είμαστε με τους επιχειρηματίες»!Είχε προηγηθεί, μια βδομάδα, ο τότε πρωθυπουργός, Γ. Παπανδρέου, που διαβεβαίωνε: «Στηρίζουμε με κάθε μέσο την υγιή επιχειρηματικότητα».Δύο χρόνια μετά σειρά παίρνει ο Αλ. Τσίπρας, κι απ' το βήμα της διάσκεψης της Ελληνικής Ενωσης Επιχειρηματιών κραυγάζει: «Θα στηρίξουμε την υγιή επιχειρηματικότητα».

Αλλωστε, αν ο Αντ. Σαμαράς στο Ζάππειο ΙΙΙ, το 2012, αναγόρευε τους καπιταλιστές σε «φίλους του ελληνικού λαού», ο Αλ. Τσίπρας, στις αρχές Οκτώβρη, τους αναγόρευε σε συμμάχους του λαού, εγκωμιάζοντας τον «καινοτόμο επιχειρηματία που αναλαμβάνει κινδύνους και εκπληρώνει την κοινωνική του ευθύνη, είναι σύμμαχος στην εθνική προσπάθεια για την ανασυγκρότηση, την ανάπτυξη και την ανασύνταξη της χώρας».

Σταχυολογούμε ορισμένες απ' τις προτάσεις που περιελάμβαναν τα «Ζάππεια» της ΝΔ στο πλαίσιο του «σχεδίου για επανεκκίνηση της οικονομίας με δημιουργικό σοκ». Εχουμε και λέμε:

• «Ζεστό» χρήμα στις μεγάλες επιχειρήσεις:«Το σημαντικότερο από τα άμεσα αναπτυξιακά μέτρα είναι η εξόφληση των οφειλών του Δημοσίου προς κατασκευαστές, προμηθευτές νοσοκομείων, οι επιστροφές φόρων προς τις επιχειρήσεις, ιδίως τις εξαγωγικές, καθώς και οι επιχορηγήσεις του αναπτυξιακού νόμου».
• Κρατικές επιχορηγήσεις στο όνομα της ανάπτυξης:«Αμεση προώθηση και ψήφιση ενός Επενδυτικού Νόμου με ισχυρά φορολογικά κίνητρα».
• Ολα για τις επενδύσεις των καπιταλιστών:«Κλαδικές επενδύσεις εκεί που υπάρχουν συγκριτικά πλεονεκτήματα. Στον Τουρισμό, στη Ναυτιλία, αλλά και στη Μεταποίηση, σε προϊόντα όπου η Ελλάδα μπορεί να επιτύχει καθετοποίηση και αξιόλογες εξαγωγικές επιδόσεις».
• Μείωση του ΦΠΑ από το 23% στο 19% και από το 13% στο 9%, αλλά ειδικά για τους κεφαλαιοκράτες στον τουρισμό στο 4,5%.
• Κατάργηση του «πόθεν έσχες» για την αγορά κατοικίας (πρώτης, δεύτερης, εξοχικής) για τρία χρόνια, αλλά και κατάργηση του «πόθεν έσχες» στο όνομα του επαναπατρισμού κεφαλαίων.
• Να δοθεί ένα 20-30% στις επιχειρήσεις, κυρίως στις εξαγωγικές και τις τουριστικές, από τα πακέτα εγγυήσεων των τραπεζών (από τις τσέπες δηλαδή του λαού). Ταυτόχρονα, να παραταθεί η διοχέτευση ρευστότητας στις τράπεζες από την ΕΚΤ μέχρι το τέλος του 2012.
• Μεγάλα επενδυτικά προγράμματα για μόνιμη παραθεριστική κατοικία, επιδότηση επιτοκίου δανείων για πρώτη κατοικία κατά δύο μονάδες, πρόγραμμα βελτίωσης του ενεργειακού δυναμικού των σπιτιών, αξιοποίηση κοινοτικών κονδυλίων.
• «Αξιοποίηση» της δημόσιας περιουσίας με όλες τις μορφές, από τις «παραδοσιακές», όπως μακροχρόνια ενοικίαση και ΣΔΙΤ, μέχρι τις εξειδικευμένες, όπως τα αμοιβαία κτηματομεσιτικά κεφάλαια και εταιρείες συμμετοχών. Οσον αφορά τις αποκρατικοποιήσεις, προέκρινε τη μέθοδο του στρατηγικού επενδυτή και της απελευθέρωσης των αγορών παντού (Ενέργεια, νερά κ.ο.κ.).

Πιστός στο «έθιμο» ο Αντ. Σαμαράς είχε πετάξει τότε ένα κόκαλο στο λαό, υποσχόμενος αποκατάσταση των συντάξεων μέχρι 700 ευρώ (!), καθώς και των ενισχύσεων που έκοψε η κυβέρνηση προς τους πολύτεκνους, κόστους 2 δισ. ευρώ.

Στο Ζάππειο ΙΙΙ ο Αντ. Σαμαράς συμπύκνωνε τη στρατηγική υπέρ του κεφαλαίου ως εξής: «Πρώτα πρώτα να το πω απερίφραστα: Αποδεχόμαστε πλήρως το στόχο μείωσης του ελλείμματος. Αν είναι δυνατό και πιο γρήγορα (...) Οχι γιατί το επέβαλε η τρόικα. Ηταν δική μας πολιτική, πριν ακόμα πάμε στο μνημόνιο (...) Αποδεχόμαστε το στόχο μείωσης του χρέους. Γι' αυτό και πρώτοι μιλήσαμε για αξιοποίηση δημόσιας περιουσίας. Αποδεχόμαστε τις βασικές πολιτικές των ιδιωτικοποιήσεων. Από την αρχή τις υποστηρίξαμε κι είμαστε αποφασισμένοι να τις σπρώξουμε πιο γρήγορα».

Σταχυολογούμε και ορισμένες προτάσεις που περιλαμβάνει το «Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης» του ΣΥΡΙΖΑ, όπως τις παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη ο Αλ. Τσίπρας, αλλά κι απ' το βήμα της διάσκεψης της Ελληνικής Ενωσης Επιχειρηματιών, στις αρχές του Οκτώβρη:

• Αφθονο χρήμα για τη στήριξη των επενδύσεων του μεγάλου κεφαλαίου, επιδοτήσεις για την πρόσληψη εργατικού δυναμικού, μείωση του ενεργειακού κόστους, διευκολύνσεις σε ό,τι αφορά δάνεια και χρέη.
• «Διοχέτευση πόρων στην πραγματική οικονομία», μέσω της ίδρυσης «δημόσιας αναπτυξιακής τράπεζας» που «θα ενοποιήσει υφιστάμενους μηχανισμούς, όπως το ΕΤΕΑΝ, το Ταμείο Παρακαταθηκών Δανείων, και θα διευκολύνει την άντληση και διοχέτευση πόρων προς την πραγματική οικονομία». Αλλά και με «παράκαμψη του τραπεζικού συστήματος» μέσω «ενός συστήματος διοχέτευσης εγγυήσεων ή εγγυητικών επιστολών μέσω σχημάτων ειδικού σκοπού και με την εγγύηση αξιόπιστου διεθνούς χρηματοπιστωτικού οργανισμού».
• «Στοχευμένες ενέργειες με στόχο την κάλυψη ρευστότητας στην πραγματική οικονομία», όπως η ίδρυση «αναπτυξιακής τράπεζας και τραπεζών ειδικού σκοπού».
• Παρεμβάσεις στο κράτος, ώστε «να λειτουργεί ως εργαλείο αναπτυξιακού σχεδιασμού και ως μοχλός ανάπτυξης (...) Κράτος που θα είναι αξιόπιστος ελεγκτικός μηχανισμός και αποτελεσματικός αρωγός του πραγματικού επενδυτή, του υγιούς επιχειρηματία».
• Θεσμοθέτηση «ισχυρών φορολογικών κινήτρωνγια τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των ελληνικών νεοφυών επιχειρήσεων», αλλά και ένα «απλό και σταθερό φορολογικό σύστημα», το οποίο «θα παρέχει κίνητρα για παραγωγικές επενδύσεις και θα επιτρέπει το μακροπρόθεσμο επιχειρησιακό σχεδιασμό». Ακόμα, «υψηλότερη φορολόγηση στα διανεμόμενα κέρδη και χαμηλότερη σε αυτά τα οποία αποθεματοποιούνται για να επενδυθούν στην πραγματική οικονομία».
• «Απλοποίηση αδειοδότησης και λειτουργίας επιχειρήσεων». Με τη «δημιουργία Κέντρων Εξυπηρέτησης Επιχειρήσεων (ΚΕΕΠ) και συμβουλευτικών υπηρεσιών στις δημόσιες υπηρεσίες».
• Ρύθμιση των «κόκκινων» επιχειρηματικών δανείων ως «προϋπόθεση για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας».
• «Ρυθμίσεις για ενίσχυση ανταγωνισμού, καταπολέμηση καρτέλ και μείωση των τιμών». Εδώ, λόγο έκανε για θεσμική και λειτουργική αναβάθμιση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, για υιοθέτηση νομοθεσίας για την αναγραφή καθαρών τιμών στα τιμολόγια πώλησης. Για δημιουργία Παρατηρητηρίου Τιμών πρώτων υλών και μηχανολογικού εξοπλισμού, ώστε να πάψει η Ελλάδα να αποτελεί «την δεύτερη ακριβότερη χώρα στην Ευρώπη για μηχανολογικό εξοπλισμό, γεγονός που εμποδίζει τον εκσυγχρονισμό των παραγωγικών επιχειρήσεων και μειώνει την ανταγωνιστικότητά τους».
• Δημόσια αναπτυξιακή τράπεζα, για την προώθηση αναπτυξιακών έργων. Αναθεώρηση του αναπτυξιακού νόμου, ώστε να επιδοτούνται στοχευμένα παραγωγικές επενδύσεις. Παροχή ρευστότητας, από το χρηματοπιστωτικό σύστημα αλλά και από μη συμβατικά χρηματοδοτικά εργαλεία. Δημόσιες επενδύσεις, ως ατμομηχανή για τον ιδιωτικό τομέα.
• «Τις ιδιωτικοποιήσεις θα τις επανεξετάσει η Βουλή και όποια δεν είναι εντάξει, θα πάρουμε τα απαραίτητα μέτρα», ήταν ουσιαστικά η δέσμευσή του στους καπιταλιστές ότι οι ιδιωτικοποιήσεις δεν θα ακυρωθούν.

Πιστός στο «έθιμο» και ο Αλ. Τσίπρας έταξε ορισμένα ψίχουλα για τη διαχείριση της ακραίας και μόνο φτώχειας. Λίγες μέρες μετά τη Θεσσαλονίκη κι αφού σε όλους τους τόνους ξεκαθαρίστηκε ότι αυτά δεν συνιστούν παροχολογία αλλά αναγκαία μέτρα «ώστε να μην πεθαίνουν της πείνας άνθρωποι γύρω μας», διευκρινίστηκε ότι αφορούν οικογένειες με εισόδημα έως 700 ευρώ! Κι αυτά ακόμα με απώτερο στόχο «να μπορέσουμε και κάτι να εισπράξουμε από αυτά τα ανείσπρακτα, τις ανείσπρακτες οφειλές που κάθε μήνα διογκώνονται κατά ένα δισεκατομμύριο ευρώ».

Συμπυκνώνοντας τη φιλομονοπωλιακή στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ, ο Γ. Δραγασάκης διαβεβαίωσε πριν από λίγες μέρες ότι «όλες οι προτάσεις γίνονται υπό τις συνθήκες ισοσκελισμένου προϋπολογισμού. Δεν επιστρέφουμε στα ελλείμματα (...) Αλλο αν εμείς διεκδικούμε να εξαιρεθούν οι δημόσιες επενδύσεις, όπως και οι Ιταλοί το θέλουν και πολλοί άλλοι».

Ακριβώς επειδή καμία από τις προτάσεις αυτές δεν ανακουφίζει έστω το λαό, απεναντίας ενισχύουν τις αιτίες των προβλημάτων του, Αντ. Σαμαράς και Αλ. Τσίπρας, ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, υποστηρίζουν σε όλους τους τόνους την ανάγκη να εξασφαλιστεί η συναίνεση του λαού.

Ελεγε ο Αντ. Σαμαράς, το Μάη του 2011, στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ:«Ο κόσμος πρέπει να πιστέψει ότι υπάρχει διαφορετικός δρόμος (...) Η αυριανή συναίνεση θα δημιουργηθεί σε μιαν άλλη προοπτική (...) Για να οικοδομήσω τη συναίνεση του αύριο, που θα μας βγάλει από το αδιέξοδο, είμαι υποχρεωμένος να αρνηθώ σήμερα το λάθος που μας έφερε στο αδιέξοδο».

Και είπε ο Αλ. Τσίπρας, στις αρχές Οκτώβρη, στη διάσκεψη της Ελληνικής Ενωσης Επιχειρηματιών, ότι είναι η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ που εγγυάται «την έξοδο από την καταστροφή με την ευρύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση» και ότι το κόμμα του μπορεί να κατορθώσει τη σύναψη μιας νέας «κοινωνικής συμφωνίας για την ανόρθωση της οικονομίας, την παραγωγική ανασυγκρότηση, την επιστροφή στην ανάπτυξη».

Δεν κέρδισαν τυχαία το χειροκρότημα των καπιταλιστών. Τόσο ο ΣΕΒ όσο και το ΕΒΕΑ επιφύλαξαν ενθουσιώδη υποδοχή στα Ζάππεια του Σαμαρά, δηλώνοντας ότι αυτά ενσωματώνουν ατόφιες τις δικές τους θέσεις για την έξοδο από την κρίση.

Αντίστοιχη ήταν όμως και η ανταπόκρισή τους στις εξαγγελίες του Αλ. Τσίπρα απ' τη Θεσσαλονίκη. Το διεθνές οικονομικό δίκτυο «Bloomberg» απευθύνθηκε και απέσπασε ιδιαιτέρως θετικά σχόλια από στελέχη μονοπωλιακών ομίλων της χώρας.