Κυριακή 19 Οχτώβρη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Καβγάς για να εξασφαλιστεί «εθνική συνεννόηση»

Κόντρα στην επιθυμία της αστικής τάξης για «εθνική συνεννόηση» οι εργάτες να τραβήξουν το δικό τους δρόμο

Eurokinissi

Κόντρα στην επιθυμία της αστικής τάξης για «εθνική συνεννόηση» οι εργάτες να τραβήξουν το δικό τους δρόμο
Η βδομαδα που πέρασε ξεκίνησε με ένα ...διάλειμμα. Με την εκδήλωση που έγινε στην έδρα της ΚΕ του ΚΚΕ για τα 20 χρόνια από την πλημμύρα του 1994, που απείλησε με ολοκληρωτική καταστροφή το Αρχείο του ΚΚΕ. Συγκίνηση από το σύνολο των ανθρώπων που πήραν μέρος στη διάσωση και χαρά για τη νίκη: Τη διάσωση του Αρχείου.

Αλλά δε σ' αφήνουν να χαρείς τη ...χαρά.

Παίρνουν τα μέτρα τους

Η αστική τάξη, βέβαια, παίρνει τα μέτρα της. Μέσα στη βδομάδα ψηφίστηκε και το νομοσχέδιο για τα οικονομικά των κομμάτων, με το οποίο, στο όνομα της «διαφάνειας», νομιμοποιείται η συναλλαγή κομμάτων με επιχειρηματικούς ομίλους και φακελώνεται κάθε απλός άνθρωπος που προσφέρει σε κάποιο κόμμα ακόμα και 1 ευρώ. Το ΚΚΕ ήταν το μοναδικό κόμμα που αποκάλυψε από την πρώτη στιγμή τι επιδιώκει το αντιδραστικό νομοσχέδιο, ανέδειξε ότι σε αυτό αποτυπώνονται οι κατευθύνσεις της ΕΕ και οι «συστάσεις» του Συμβουλίου της Ευρώπης για παρέμβαση ακόμα και σε ζητήματα εσωτερικής λειτουργίας των κομμάτων, παίρνοντας τα «κατάλληλα μέτρα» απέναντι σε κόμματα που αμφισβητούν την εξουσία του κεφαλαίου. Ολοι οι άλλοι υμνούσαν αυτές τις αποφάσεις. ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ υπερψήφισαν το νόμο, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ στα λόγια τον κατήγγειλε στην πράξη, όμως, σημαντικά άρθρα του τα ψήφισε. Καμιά, βεβαίως, εντύπωση δεν προκαλεί όταν, ήδη από τον Απρίλη, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε αντιταχθεί ούτε στην Ευρωβουλή στον αντιδραστικό κανονισμό για τα λεγόμενα «ευρωκόμματα», που αποτελεί κατεύθυνση για ό,τι εφαρμόζεται και στα κράτη - μέλη. Την ίδια στιγμή, δεκάδες σωματεία και μαζικοί φορείς παίρνουν αποφάσεις καταδίκης του νόμου, συνειδητοποιώντας ότι απώτερος σκοπός είναι να μπουν εμπόδια στη δράση με σκοπό την ανατροπή του συστήματος. Ομως «οι εργαζόμενοι με την μπουκιά απ' το στόμα τους θα συντηρούν το Κόμμα τους», όπως έγραφε ο «Παλιός» στη στήλη «έμμετρος Ρίζος» πριν δεκαετίες στην εφημερίδα μας!

Συναίνεση στο σβέρκο του λαού

Τζάμπα ο καβγάς. Από το «Ζάππειο» του Σαμαρά, στη «Θεσσαλονίκη» του Τσίπρα και τούμπαλιν στο «Ζάππειο», μηδέν εις το πηλίκον η διαφορά. Το είχαν εντοπίσει από καιρό στα αστικά έντυπα. Σειρά επιτελείων έβαζαν και βάζουν επιτακτικά θέμα «συνεννόησης» μεταξύ των κομμάτων της αστικής διαχείρισης: Και για τα κρίσιμα ζητήματα, για την κερδοφορία των εγχώριων μονοπωλίων -με βασικότερα τα ζητήματα της «ελάφρυνσης» του κρατικού χρέους και της προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων- και για την ίδια τη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, ώστε να διασφαλίζει την καλύτερη χειραγώγηση πλατιών εργατικών - λαϊκών μαζών. Ανταποκρινόμενες σε αυτές τις εκκλήσεις, οι δυνάμεις του αστικού πολιτικού συστήματος, στο όνομα της συναίνεσης, διαγκωνίζονται μεταξύ τους για το ποια μπορεί να τη διαχειριστεί καλύτερα, ποια μπορεί να αποτελέσει τον «καταλύτη» τέτοιων διεργασιών.

Από την αρχή της βδομάδας η συναίνεση κυριαρχούσε στον αστικό Τύπο. Με κλιμακώσεις «έντασης» αλλά πάντα τη συναίνεση κοινό παρονομαστή. Μέχρι που έφτασαν στην Παρασκευή και άρχισαν πια να μιλάνε για τις δυνατότητες που υπάρχουν για «εθνική συνεννόηση», στην οποία ο καθένας έδινε, δήθεν, διαφορετικό χρώμα, παρότι μια τέτοια συνεννόηση είχε πάντα κι έχει ένα μόνο αποτέλεσμα: Την υποταγή των εργατών στα συμφέροντα των αφεντικών.

Κοκορομαχίες εξαχρειωμένων

Την ώρα που ο λαός θα έπρεπε ήδη να οργανώνει την αντίστασή του σ' αυτήν την πολιτική, ο διαγκωνισμός ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ απογειωνόταν μεταξύ κοκορομαχίας και εξαχρείωσης. Ξεπέρασε κάθε όριο αποπροσανατολισμού, θυμίζοντας τους αλήστου μνήμης καβγάδες παλιά ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Οι μεν με την τρομοκρατία, οι δε με τη σκανδαλολογία, προσπαθούν να κρύψουν ότι ο καθένας, απ' το πόστο του, έχει ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας με ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα, την ίδια ώρα που ψηφοθηρικά τάζει ψίχουλα ελεημοσύνης στο λαό. Ο τσακωμός τους αφορά στο ποιος θα αναδειχτεί ικανότερος να διαχειριστεί τα μνημόνια διαρκείας που οδηγούν το λαό στην εξαθλίωση.

Διαγωνισμός υπηρετών του κεφαλαίου

Δεν κρύβουν λόγια. «Το πρόγραμμα απέτυχε παταγωδώς», διακήρυξε ένας από τους πρώτους τη τάξει οικονομολόγους του ΣΥΡΙΖΑ και άρχισε να πέφτει βροχή το χειροκρότημα από την αστική τάξη. Δικαίως, γιατί ο άνθρωπος αναφέρονταν ακριβώς σ' αυτό που τους ενδιαφέρει. Είπε ότι το πρόγραμμα απέτυχε να βγάλει γρήγορα την ελληνική καπιταλιστική οικονομία από την κρίση σε όφελος του κεφαλαίου. Αυτή ήταν η ανησυχία του. Επιτυχία του προγράμματος, βέβαια, σημαίνει καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων, εργαζομένων και κεφαλαίου σε όλες τις μορφές του (χρήμα, εμπορεύματα, μέσα παραγωγής). Αυτό, δηλαδή, που περιγράφεται ως πολιτική λιτότητας και είναι το κλείσιμο επιχειρήσεων, η μείωση μισθών, κάθε μέσο απαξίωσης που χρειάζεται ο καπιταλισμός για να βγει από την κρίση. Και απ' αυτήν τη σκοπιά το πρόγραμμα πέτυχε αλλά η πολυπόθητη ανάκαμψη δεν ήρθε, παρότι ο λαός πτώχευσε για τα καλά. Σ' αυτό ακριβώς το σημείο, ο οικονομολόγος έρχεται να πλασάρει την πραμάτεια του κόμματός του: «Ο ΣΥΡΙΖΑ -είπε- σήμερα έχει ένα φάσμα προτάσεων για την έξοδο από την ευρωπαϊκή κρίση δημόσιου χρέους».

Η διαπίστωση των ταυτίσεων μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης θα ήταν για γέλια, αν η κατάσταση της εργατικής τάξης δεν ήταν ήδη τόσο δραματική, ακριβώς λόγω και αυτών των ταυτίσεων. Καθώς όσο περισσότερο επικρατεί η φτώχεια, τόσο περισσότερο αυτοί διαγκωνίζονται για το ποιος θα εκπαιδεύσει την εργατική τάξη να ζει με τα ελάχιστα. Το «ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα» είναι ένα από τα απόλυτα σημεία σύγκλισής τους.

Ανάβουν νέες φωτιές;

Πριν σβήσει η φωτιά στην Ουκρανία, και ενώ καίει τα πάντα σε Συρία - Ιράκ, τα επεισόδια στο γήπεδο του Βελιγραδίου προκαλούν εύλογα το ερώτημα αν ανάβουν και νέα φωτιά στα Βαλκάνια. Και όλο αυτό, στο φόντο αναλύσεων που μιλάνε για βύθιση ξανά της καπιταλιστικής οικονομίας σε ύφεση. Το κουβάρι είναι ήδη πολύ μπερδεμένο. Ο νους, όμως, δεν πρέπει να χάνει τη μεγάλη εικόνα, τον ανταγωνισμό όλων με όλους σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς ο καπιταλισμός είναι υποχρεωμένος να περνά από τη μια κρίση στην άλλη και να επαναφέρει με τον τρόπο του -μέσα από τις ορατές επιπτώσεις- το δίλημμα «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».

Αλλά και αντίσταση με προοπτική

Απέναντι στο σκοτάδι, που σηματοδοτεί για την εργατική τάξη η επικράτηση της μιας ή της άλλης από τις αστικές δυνάμεις, υπάρχει ελπίδα.

Σ' αυτό που συμβαίνει έξω στο δρόμο, κοντά δυο μήνες τώρα, για την προετοιμασία του πανελλαδικού συλλαλητηρίου. Στο δρόμο για την ανασύνταξη του κινήματος. Εκεί όπου οι εργάτες κουβεντιάζουν και αποφασίζουν στη συνέλευση, κάνουν πέρα τους εργατοπατέρες, στήνουν όρθια τα συνδικάτα τους, συσπειρώνονται στην ταξική γραμμή. Δηλώνουν αποφασισμένοι στην πράξη να επιβάλουν να ακουστεί η δική τους φωνή, κάνουν καθαρό ότι δε δέχονται να ζήσουν με ψίχουλα, χτίζουν συμμαχία, ανοίγουν δρόμο με προοπτική τη δική τους απελευθέρωση.

Ελπίδα υπάρχει στην πρόταση του ΚΚΕ για την συγκρότηση μιας μεγάλης Λαϊκής Συμμαχίας των εργαζομένων, των φτωχών ΕΒΕ και αγροτών, των γυναικών και της νεολαίας ενάντια στο κεφάλαιο και τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, το δρόμο που διαμορφώνει τις προϋποθέσεις για να αλλάξει ο κοινωνικός και πολιτικός συσχετισμός δυνάμεων υπέρ του λαού, για να αποκτήσει ο λαός τη δύναμη και την πίστη ότι μπορεί να ανατρέψει αυτό το σάπιο σύστημα, ότι μπορεί να πάρει ο ίδιος την εξουσία. Ελπίδα υπάρχει στη με κάθε τρόπο ενίσχυση του ΚΚΕ παντού.

***

Διά ταύτα: Ουσιαστική ανακούφιση προς όφελος του λαού δεν μπορεί να υπάρξει, αν δε δυναμώσει η πάλη για κατάργηση όλων των εφαρμοστικών νόμων αλλά και των προηγούμενων, που έβαλαν τις βάσεις για σαρωτικές ανατροπές κύρια σε εργασιακά και ασφαλιστικό, αν δε δυναμώσει η πάλη σε αντιπαράθεση με τις συνολικές επιδιώξεις του κεφαλαίου και τις κατευθύνσεις της ΕΕ.

Αυτή η πάλη δεν μπορεί παρά να συνδέεται με το στόχο της αποδέσμευσης της Ελλάδας από την ΕΕ, με την εξουσία στα χέρια του λαού, που θα διαγράψει μονομερώς το χρέος και θα βάλει την οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης προς όφελός του, χωρίς μνημόνια διαρκείας και δεσμεύσεις για μεταρρυθμίσεις υπέρ των μονοπωλίων. Σ' αυτήν την πάλη όλες οι δυνάμεις.

Πατριδογνωμόνιο
Ψυχώ!

...«Εκεί που η θάλασσα γινόταν ευλογία

κι ήταν ευχή του κάμπου τα βελάσματα

τώρα καμιόνια κουβαλάν στα ναυπηγεία

άδεια κορμιά, σιδερικά, παιδιά κι ελάσματα.

***

Κοιμήσου Περσεφόνη

στην αγκαλιά της γης

στου κόσμου το μπαλκόνι

ποτέ μην ξαναβγείς».

Την ώρα που η παγκόσμια νέα, παλαιά, γνώριμη καπιταλιστική κουτάλα και ιμπεριαλιστική πιρούνα αναδεύουν επιδεικτικά το μαύρο κομμάτι του κόσμου ξανά και ξανά, έρχεται ο ποιητής στον αντίποδα για να μείνει το κεφάλι έξω από τα βοθρολύματα του κατασκευασμένου τρόμου.

Δεν ξέρω σε ποιο βασιλικό οίκο πριν από χιλιάδες χρόνια, ποιοι διάλεγαν εμβληματικές μυθολογικές φυσιογνωμίες για να κοσμήσουν τους τάφους τους. Μπορεί και να το μάθω. Ξέρω όμως πως οι λαοί κόπιασαν, έσκυψαν, ίδρωσαν, μάτωσαν, μάζεψαν πετραδάκια για ψηφιδωτά της ωραιότητας κι ύστερα το θάνατο, τον έρωτα, τη δόξα, την κοινή τους εμπειρία, την απαθανάτισαν και δεν την ενταφίασαν ως και σε άσματα για την Περσεφόνη, που φτάνουν στις μέρες μας. Η πιο απεχθής, ύπουλη και εγκληματική δράση των χειραγωγέων των λαϊκών μαζών σε διεθνή κλίμακα είναι η εμπορευματοποιημένη γνώση. Το πλασάρισμα της αντίληψης ότι δε χρειάζεται να μαθαίνεις, να ανακαλύπτεις πτυχές της γνώσης και να χαίρεσαι. Θα σου σερβίρεται οτιδήποτε εύκολα και άκοπα εντασσόμενο στην αλυσίδα του κέρδους. Ποιος εμποδίζει τον επόμενο χρυσαυγίτη να πουλάει απογονιλίκι στρατηλατικού μεγαλείου, τυπώνοντας σε μπλουζάκια made in ασιατική χώρα φθηνού εργατικού δυναμικού, την Περσεφόνη της Αμφίπολης σε πλάτη από μαύρα μπλουζάκια, κατεβάζοντας από το διαδίκτυο τη φωτογραφία και απαίδευτα και τζάμπα; Εδώ ξημερώνει η αυγή που ονειρεύεται «ψηφιακούς στρατούς» από amazones, ικανούς να τρώνε φάτσες τηλεοπτικές και να τις ενταφιάζουν σε ιδεατούς τύμβους στην κορυφή των οποίων βρυχώνται αριστεροί λέοντες με όπλο το like και το enter στη χαίτη τους περικοκλάδα.

Ποιος να κάτσει να ασχοληθεί με τον ψυχοπομπό Ερμή, διδάσκοντας το ποιητικό ξόρκι του θανάτου, όταν η ανθρωπιστική διαδρομή προς την εξουσία νεκρανασταίνει τις φοβίες των τέως κομμουνιστών απέναντι στο ενδεχόμενο να πρέπει να πλασάρουν το δικό τους ψηφιδωτό χωρίς κόκκινο πετραδάκι. Αμα σου φταίει ο κομμουνισμός για την πείνα, τότε αμολάς ελικοπτεράκια πάνω από τα πλήθη να πετάνε όστιες για να χορτάσουν... Στο κάτω - κάτω της γραφής πώς θα 'ρθει η αυγή της γνώσης και τα ψηφαλάκια του μπόνους, αν δεν τάξεις σε ψεκασμένους την απαλλαγή τους από κείνα τα φέιγ-βολάν με το φάντασμα του Στάλιν να απειλεί τις καταθέσεις, τη σύνταξη, την περίθαλψη, την εργασία που δεν έχουν.

Τα αριστερά drones τα μη κομμουνιστικώς επανδρωμένα ελικοπτεράκια πετάνε πάνω από τα κεφάλια μας. Ο φόβος ο πραγματικός είναι μην και βγουν πλήθη στους δρόμους την πρώτη του Νοέμβρη. Και διεκδικήσουν όχι ψίχουλα, αλλά τα πάντα. Τα αριστερά drones βγήκαν παγανιά για να πούνε στα παιδιά, σαν τον μικρό Γιαννάκη που πεινά, να μη δουν το ντοκιμαντέρ για τη διάσωση του Αρχείου του ΚΚΕ. Μη δουν όχι απλώς πώς γράφεται αλλά πώς διατηρείται η Ιστορία στο μέτρο των άδολων ανθρώπων που πολέμησαν τη λάσπη, την πλημμύρα, τη φυσική καταστροφή, την ανύπαρκτη υποδομή, την τυχαία και τη σκόπιμη λήθη, το εργατικό, κι επιστημονικό, και τεχνικό, και πολιτικό, και ιδεολογικό έπος των τωρινών κομμουνιστών. Τα drones έχουν τα δικά τους ντοκιμαντέρ. Σ' αυτά ο ναζισμός είναι απλώς ψυχώ...


Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ

Το δικαίωμα κόντρα στο «ρεαλισμό» και την «κοστολόγηση»

Την Πέμπτη 16/10 στο Ριζοσπάστη υπήρχε μία είδηση αποκαλυπτική. Η «Credit Suisse» παρουσίασε τα στοιχεία της για την αύξηση του παγκόσμιου πλούτου το 2013. Με βάση αυτά, αν υπήρχε «ισομερής» κατανομή κάθε ενήλικος σε τούτο τον κόσμο έπρεπε να έχει ετήσιο εισόδημα 56.000 δολάρια!

Η είδηση θα μπορούσε να είναι απάντηση στους κουβαρντάδες αρθρογράφους της «Αυγής», που κατηγορούν το ΚΚΕ γιατί κάνει κριτική στις εξαγγελίες τους. Γιατί δεν είμαστε ικανοποιημένοι με ένα κομμάτι ψωμί, ενώ γύρω υπάρχει χορός εκατομμυρίων, πλούτος αμύθητος. Σήμερα ξαναέρχεται η συζήτηση για το τι είναι ρεαλιστικό. Δεν την άνοιξε ο λαός, την παρακολουθεί.

Μπήκε από τις εξαγγελίες Σαμαρά - Βενιζέλου για το «εγγυημένο μοίρασμα της φτώχειας» που ανακοίνωσαν. Με πιλοτική εφαρμογή μάλιστα και όχι για όλους, τις ίδιες μέρες που αποφάσισαν νέα γενναιόδωρη φοροαπαλλαγή για τους εφοπλιστές, χωρίς βέβαια εδώ να εξαιρέσουν κανέναν.

Μπήκε από τις εξαγγελίες του ΣΥΡΙΖΑ, που κατέβασε και αυτός το ρεαλισμό και την κοστολόγηση στην «ακραία» φτώχεια με βάση τις αποφάσεις της ΕΕ.

Ολα αυτά ταιριάζουν με την παλιά θυμόσοφη ιστορία του λαού μας για την καλύβα του Χότζα.

Στις βαρύγδουπες εξαγγελίες και τις καλοστημένες φιέστες της συγκυβέρνησης, των επίδοξων μνηστήρων της κυβερνητικής εξουσίας των μονοπωλίων, στις στημένες συζητήσεις που τις συνοδεύουν, επανέρχεται ο «ρεαλισμός» και η «κοστολόγηση». Εννοιες πλήρως ταυτισμένες με την προστασία των κερδών των λίγων. Είναι ρεαλισμός όμως η συνήθεια στη χαμοζωή; Στην τεράστια ανεργία; Στη δουλειά χωρίς δικαιώματα; Ρεαλισμός είναι να επιστρέψουμε στο επίπεδο ζωής του λαού πριν από 50 χρόνια;

Τα δικαιώματα δε χαρίζονται, κατακτιούνται

Ρεαλισμός είναι να αποφασίσουμε την ανατροπή και να περπατήσουμε το δρόμο της ρήξης.

Οχι μόνο οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, η νεολαία, ολόκληρος ο λαός που υποφέρει οφείλει να αγκαλιάσει την απόφαση πάνω από 650 μαζικών οργανώσεων να βρεθούν στο Σύνταγμα την 1η Νοέμβρη. Συνδικάτα, αγροτικοί σύλλογοι, σωματεία αυτοαπασχολούμενων, σύλλογοι γυναικών, φοιτητικοί σύλλογοι, μαθητές θα είναι εκεί, σε ένα μεγάλο συλλαλητήριο. Στις προετοιμασίες που γίνονται, στο ίδιο το πανελλαδικό συλλαλητήριο είναι η ώρα να επανέλθει στη ζωή και τον αγώνα, από τη μεριά του λαού αυτή τη φορά, η έννοια δικαίωμα.

Δουλειά με δικαιώματα. Το δικαίωμα στην Παιδεία, την Υγεία. Το δικαίωμα στον ελεύθερο χρόνο. Το δικαίωμα στη σύνταξη. Το δικαίωμα να ζούμε με βάση τις δυνατότητες και τα επιτεύγματα της εποχής μας.

Δικαίωμα λοιπόν. Δικαίωμα κόντρα στο «ρεαλισμό» των καπιταλιστών, την «κοστολόγηση» των κομμάτων της ΕΕ.

Δικαίωμα κόντρα στις «παροχές», τα μέτρα για την «ανθρωπιστική κρίση». Δηλαδή δικαίωμα κόντρα στα ψίχουλα που πετούν αν περισσέψουν από το προκλητικό φαγοπότι τους.

Και τα δικαιώματα δε χαρίζονται, κατακτιούνται. Με αγώνα. Ούτε με παρακάλια, ούτε με αναμονή σε μεσσίες. Από εργολάβους λύσεων χόρτασε ο λαός μας. Εξαπατήθηκε πολλές φορές. Δικαιώματα με το λαό στη γωνία δεν ήρθαν ποτέ. Με το λαό πρωταγωνιστή, στο προσκήνιο μπορούν να γίνουν τα πάντα.

Οι κομμουνιστές δεν το κρύβουμε. Σε αυτήν τη μεγάλη πρωτοβουλία είμαστε μπροστά με σχέδιο και στόχους. Το ξέρουν και οι εργαζόμενοι. Εγιναν γενικές συνελεύσεις όπου εργάτες που ανήκουν σε άλλους πολιτικούς χώρους και παρατάξεις έλεγαν: «Τους κομμουνιστές τους ξέρουμε, το ΠΑΜΕ το ξέρουμε, σε αυτό το συλλαλητήριο θα πάμε μαζί τους».

Παλεύουμε αυτές οι αποφάσεις να πολλαπλασιαστούν, να αγκαλιαστούν από περισσότερους.

Να βγουν στο προσκήνιο οι ανάγκες των ανέργων, του εργαζόμενου λαού. Είναι διαδήλωση προετοιμασίας, κλιμάκωσης για απεργιακό αγώνα απέναντι στον αντεργατικό οδοστρωτήρα που συνεχίζει. Απέναντι στο εμπόριο φόβου της συγκυβέρνησης και την καλλιεργούμενη αναμονή για δήθεν λύση από τα πάνω. Την υπονόμευση των αγώνων από τον εργοδοτικό συνδικαλισμό, νέο και παλιό.

Είναι απάντηση στη νόθευση του ριζοσπαστισμού που βρίσκεται σε εξέλιξη με στόχο να εγκαταλειφθούν συνθήματα και αιτήματα ριζοσπαστικά που υιοθετήθηκαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Εχουν στόχο και για το λαό μια «βίαιη ωρίμανση» στο ρεαλισμό και την κοστολόγηση της φτώχειας.

Τις επόμενες μέρες δίνουμε αγώνα για να βουλιάξει το Σύνταγμα την 1η Νοέμβρη.

Το ταξικό κίνημα μπορεί και πρέπει να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων.


Του Γιάννη ΠΡΩΤΟΥΛΗ*
* Ο Γ. Πρωτούλης είναι μέλος της ΚΕ και μέλος του Γραφείου Περιοχής της ΚΟ Αττικής του ΚΚΕ

Ορισμένες πλευρές γύρω από το πρόβλημα της οικοδόμησης στους κλάδους της Βιομηχανίας

Στις Αποφάσεις του 19ου Συνεδρίου τονίζεται πως: «Βασικός παράγοντας, που κρίνει το ρόλο και την αποτελεσματικότητα του Κόμματος στο εργατικό κίνημα, στην ταξική πάλη, είναι πρωταρχικά η κομματική οικοδόμηση στη βιομηχανία και η ικανότητα στις δοσμένες συνθήκες συσπείρωσης σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή πάλη εργαζομένων γύρω από την ΚΟΒ».

Παρά τις δυσκολίες που προκάλεσε η κρίση, λόγω του κλεισίματος και της συρρίκνωσης μεγάλων εργοστασίων, των χιλιάδων απολύσεων από μεγάλες και μικρότερες επιχειρήσεις, ως Οργάνωση Βιομηχανίας κάναμε βήματα. Εχουμε μέλη σε χώρους που δεν είχαμε, σε άλλους περισσότερες δυνάμεις, αποκτήσαμε επαφές σε νέους χώρους, διευρύναμε τον κύκλο των οπαδών μας. Δεκάδες οπαδοί μας κάνουν σημαντική δουλειά, αναλαμβάνουν καθήκοντα στο χώρο δουλειάς τους και ανοίγουν δρόμους για το Κόμμα. Συμμετέχουν στις εξορμήσεις, διοργανώνουν συσκέψεις, διαβάζουν σταθερά τον «Ριζοσπάστη», την ΚΟΜΕΠ, είναι χρεωμένοι με κουπόνια κ.λπ. Πολλοί είναι εκλεγμένοι με τα ψηφοδέλτιά μας στα ΔΣ των συνδικάτων, των σωματείων τους σε χώρους δουλειάς. Αρκετοί από αυτούς έχουν κάνει την ανάλογη προετοιμασία και εκπαίδευση για να γίνουν μέλη του Κόμματος. Γενικά, με τη μέχρι τώρα δουλειά έχουμε δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για καλύτερα αποτελέσματα το επόμενο διάστημα.

Παρά τα θετικά βήματα, όμως, είμαστε πίσω από τους στόχους μας


Υπάρχουν ακόμα αρκετοί χώροι όπου δεν έχουμε δυνάμεις, όπου είμαστε αδύνατοι. Οι στρατολογίες που κάναμε δεν μπόρεσαν να αναπληρώσουν τις απώλειες από το κλείσιμο εργοστασίων και τις απολύσεις. Στις γραμμές μας έχουμε αρκετά μέλη και οπαδούς που είναι απολυμένοι και δεν είναι σίγουρο ότι θα βρουν δουλειά στον ίδιο κλάδο, ενώ και άλλοι σύντροφοι και οπαδοί μας θα βγουν σε σύνταξη το επόμενο διάστημα. Ταυτόχρονα, λόγω της υποχώρησης του εργατικού κινήματος, λόγω του αντικομμουνισμού, του αυταρχισμού, της τρομοκρατίας, το καθήκον της οικοδόμησης έχει γίνει πιο δύσκολο. Σε ορισμένους εργάτες που παλεύουμε για να στρατολογήσουμε υπάρχει ένα «κράτημα», οι ρυθμοί στρατολογίας είναι πιο αργοί.

Λόγω της αύξησης των δυσκολιών από την πίεση των επαγγελματικών και οικογενειακών προβλημάτων η αφομοίωση των νέων μελών απαιτεί μεγαλύτερη φροντίδα. Ο χρόνος δοκιμασίας που προβλέπεται από το Καταστατικό πρέπει να είναι χρόνος ιδιαίτερης φροντίδας για το νέο μέλος ώστε να τον περάσει με επιτυχία. Δεν φτάνει μόνο η παρακολούθηση της «σχολής των νέων μελών», χρειάζεται ξεχωριστή, τακτική συνεργασία με τον καθοδηγητή, τον γραμματέα, να του εξηγούνται πιο αναλυτικά ζητήματα, να του λύνονται πιθανές απορίες, να βοηθιέται στο πώς θα αντιμετωπίζει τις δυσκολίες, στο πώς θα συνδυάζει καλύτερα την προσωπική με την κομματική ζωή κ.ά.


Ολες αυτές οι δυσκολίες επιδρούν και σε δικές μας δυνάμεις. Υπάρχει μια υποχώρηση στη συνεχή δουλειά που πρέπει να κάνουμε με τους υποψήφιους, στην επιμονή που πρέπει να δείχνουμε και στο σταθερό έλεγχο που πρέπει να κάνουμε.

Εκτιμάμε πως μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες και να αξιοποιήσουμε καλύτερα τις δυνατότητες. Εχουμε αποκτήσει πλούσια πείρα, θετική και αρνητική, έχουμε βγάλει ουσιαστικά συμπεράσματα που μας βοηθάνε. Οι δυνάμεις μας έχουν κατανοήσει ότι για την οικοδόμηση απαιτείται μεγαλύτερη ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική δουλειά, συνδυασμένη κομματική και συνδικαλιστική παρέμβαση. Απαιτείται ενιαία αντίληψη για το τι εννοούμε λέγοντας «δουλειά για οικοδόμηση». Περισσότερη ενασχόληση των στελεχών με αυτό το ζήτημα, συνεχής και ουσιαστικός έλεγχος. Επαγρύπνηση ώστε να μη χάνεται μέσα στην πληθώρα των καθηκόντων, αντίθετα όλα τα καθήκοντα να υπηρετούν την οικοδόμηση, που είναι το κύριο καθήκον και η βασική προϋπόθεση για να προχωρήσουν όλα τα υπόλοιπα. Σήμερα εκτιμάμε πως δεν έχουμε εξαντλήσει όλα τα περιθώρια. Πως έχει συγκεντρωθεί αρκετή πείρα για να μπορέσουμε να κάνουμε ως Οργάνωση Βιομηχανίας ένα βήμα μπροστά, να βελτιώσουμε ορισμένες πλευρές της δουλειάς μας.

Σε ποια ζητήματα χρειάζεται να επικεντρώσουμε περισσότερο την προσοχή μας

Το καθήκον της οικοδόμησης, με βάση το σχεδιασμό που έχουμε κάνει, πρέπει να παρακολουθείται και να συζητιέται συνεχώς απ' όλα τα καθοδηγητικά όργανα και τις ΚΟΒ. Να συζητιέται κατά τακτά χρονικά διαστήματα, αυτοτελώς και ολοκληρωμένα ως θέμα και όχι στο κάθε θέμα που συζητάμε να μπαίνει στο τέλος και το «να μην ξεχνάμε το ζήτημα της στρατολογίας». Να γίνεται ολοκληρωμένη συζήτηση, να αναδείχνεται θετική και αρνητική πείρα από το πώς προχωράει στη ζωή. Από το πώς δημιουργούμε τις προϋποθέσεις για οικοδόμηση, από το πώς εξασφαλίζουμε στην πράξη όλες οι δυνάμεις μας, άσχετα πού είναι οργανωτικά διαταγμένες, να ιεραρχούν και να δουλεύουν γι' αυτό το καθήκον, από το πώς αντιμετωπίζουμε τις νέες δυσκολίες. Το γεγονός ότι αυτό το κάνουμε τακτικά στην Τομεακή Επιτροπή μαζί και με άλλα στελέχη, μας έχει βοηθήσει σημαντικά. Χρειάζεται όμως να βοηθήσουμε να κατακτηθεί αυτό και στο επίπεδο των ΚΟΒ, των Κομματικών Ομάδων.

Οι υποψήφιοι για στρατολογία να είναι ενταγμένοι στο σχέδιο δράσης της ΚΟΒ και του συνδικάτου. Να συμμετέχουν στη συζήτηση του σχεδιασμού της δουλειάς, να έχουν χρεωθεί συγκεκριμένα καθήκοντα, να βοηθιούνται και να ελέγχονται για το πώς παλεύουν να τα υλοποιήσουν. Μέσα από την ένταξή τους στη δράση θα αντιλαμβάνονται στην πράξη καλύτερα το Πρόγραμμα του Κόμματος, την ανάγκη ισχυροποίησής του, την ένταξή τους στις γραμμές μας. Να εξασφαλίζουμε να παίρνουν και να διαβάζουν τον «Ριζοσπάστη» και τα άλλα κομματικά έντυπα, να προμηθεύονται τα βιβλία που εκδίδει η «Σύγχρονη Εποχή». Να παίρνουν μέρος στις βιβλιοπαρουσιάσεις που οργανώνουμε και στις άλλες ιδεολογικές δραστηριότητες που αναπτύσσουμε.

Κατάκτηση από όλες μας τις δυνάμεις της ενιαίας αντίληψης για το τι εννοούμε λέγοντας «δουλειά για την οικοδόμηση»

Η οικοδόμηση είναι κάτι ευρύτερο από τη στρατολογία. Σημαίνει να δουλεύω για να αποκτά το Κόμμα σε κάθε μεγάλο χώρο οπαδούς, επιρροή. Να τους βάζω να δουλεύουν οργανωμένα για την υλοποίηση των στόχων του Κόμματος, να παλεύουν για να κερδίζουν και άλλους με την πολιτική μας και να τους εντάσσουν στη μάχη. Να προσπαθώ τους οπαδούς που έχω σε κάθε χώρο δουλειάς να τους μάθω να δουλεύουν συλλογικά, οργανωμένα, ως οργάνωση. Να τους μαθαίνω την «τέχνη» της οργανωμένης δράσης και, όπου χρειάζεται, της περιφρουρημένης δράσης. Κάθε μέλος και κάθε οπαδός να λειτουργεί ως «στέλεχος - καθοδηγητής» στον περίγυρό του.

Να ξεχωρίζω τους καλύτερους, που πέρα από τη συμφωνία τους με το Πρόγραμμά μας, θα έχουν κύρος και επιρροή μέσα στο χώρο τους, οργανωτικές ικανότητες, αδιαλλαξία σε σχέση με τον αντίπαλο και την εργοδοσία, να τους κάνω επιπλέον δουλειά για να γίνουν μέλη του Κόμματος. Οικοδόμηση σημαίνει αξιοποιώ την καθημερινή δράση για να φτιαχτούν ΚΟΒ σε όλους τους μεγάλους χώρους δουλειάς του κάθε κλάδου, να υπάρχει μέσα στα μεγάλα εργοστάσια και επιχειρήσεις το Κόμμα.

Η ενιαία αντίληψη γύρω από το τι σημαίνει «οικοδομώ το Κόμμα» είναι βασική προϋπόθεση για να παλεύουν ενιαία όλες οι δυνάμεις γι' αυτό, άσχετα αν τώρα δεν έχουν κάποιον για να στρατολογήσουν. Εχουμε σε πολλούς χώρους αρκετά παραδείγματα, που επιβεβαιώνουν το τι θετικά αποτελέσματα μπορεί να αποφέρει ένας τέτοιος τρόπος δουλειάς, που πρέπει να τον γενικεύσουμε και σε δεκάδες άλλους.

Να συνδυάσουμε τη γενικότερη κομματική και συνδικαλιστική δραστηριότητα με το στόχο της οικοδόμησης. Σε κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς να συγκροτούμε καλύτερα γύρω από το Κόμμα τους οπαδούς μας ιδεολογικά και οργανωτικά, να κερδίζουμε και άλλους. Να ετοιμάζουμε και να εκπαιδεύουμε αυτούς που έχουμε ιεραρχήσει για να στρατολογήσουμε. Τώρα, για παράδειγμα, έχουμε τις αρχαιρεσίες στο Μέταλλο, στα Τρόφιμα, στους Λιθογράφους, που βοηθάνε για να ισχυροποιήσουμε τον πυρήνα των οπαδών μας, να κάνουμε δηλαδή βήματα στην οικοδόμηση του Κόμματος σε αυτούς τους κλάδους. Για να το πετύχουμε όμως χρειάζεται να μαζευόμαστε, να συζητάμε για τη γραμμή αντιπαράθεσης με τις άλλες δυνάμεις, για την οργάνωση της μάχης, το τι μερίδιο ευθύνης θα αναλάβουν. Αυτό είναι βασική προϋπόθεση για να δοθεί με επιτυχία και η μάχη των αρχαιρεσιών, στο να γίνουν βήματα στην ανασύνταξη του κινήματος σε αυτούς τους κλάδους.

Για παράδειγμα, είχαμε κινητοποιήσεις σε μια σειρά χώρους που πρέπει να τις αξιοποιήσουμε ώστε να δουλέψουμε πιο βαθιά με τους οπαδούς μας και να διευρύνουμε τον κύκλο τους. Να τους εξηγήσουμε τις εξελίξεις γύρω από την οικονομία, το πώς οι εξελίξεις στο χώρο τους συνδέονται με αυτές, γιατί το δίλημμα ανάπτυξη ή λιτότητα είναι κάλπικο, γιατί η διέξοδος βρίσκεται στην πρόταση του ΚΚΕ. Γιατί αυτό που χρειάζεται είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ και όχι το αν θα φύγει η κυβέρνηση για να έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιοι άλλοι. Αυτό συμβάλλει στην οικοδόμηση και ταυτόχρονα είναι προϋπόθεση για τη συνέχεια και την κλιμάκωση του αγώνα σε αυτούς τους χώρους, να μην περάσει η απογοήτευση, η ηττοπάθεια.

Να αποκτήσει πιο ουσιαστικό χαρακτήρα η συνεργασία μας με τις εδαφικές Οργανώσεις, που στην περιοχή τους υπάρχουν εργοστάσια που έχουμε στόχο να οικοδομήσουμε. Να κάνουμε ένα βήμα μπροστά από μια «κοινή εξόρμηση», η οποία στις περισσότερες περιπτώσεις έχει κατακτηθεί. Να προχωρήσουμε σε ουσιαστικότερη συζήτηση για το πώς θα προχωρήσει η οικοδόμηση στα εργοστάσια της περιοχής τους. Οι καθοδηγητές των εργοστασίων, μαζί με τους αντίστοιχους καθοδηγητές των εδαφικών Οργανώσεων, θα πρέπει να έχουν σταθερή συνεργασία για την κομματική και συνδικαλιστική δουλειά που πρέπει να κάνουμε στα εργοστάσια της περιοχής και όχι μόνο μπροστά σε μια κινητοποίηση ή στις εκλογικές μάχες. Η συνεργασία πρέπει να βοηθά στο να προχωρά στη ζωή αυτό που έχουμε αποφασίσει στο Συνέδριο, δηλαδή ότι όλες οι κομματικές δυνάμεις, άσχετα πού είναι οργανωτικά διαταγμένες, να δουλεύουν για την οικοδόμηση στην εργατική τάξη και ιδιαίτερα στους κλάδους της βιομηχανίας.

Οι εδαφικές Οργανώσεις γνωρίζουν οπαδούς και ψηφοφόρους του Κόμματος που δουλεύουν στους κλάδους της βιομηχανίας αλλά και σε άλλους κλάδους. Αν το ψάξουμε καλύτερα, είναι σίγουρο ότι και αυτοί θα έχουν γνωστούς και συγγενείς που θα δουλεύουν στη βιομηχανία. Χρειάζεται να δούμε πώς όλοι αυτοί θα έρθουν σε επαφή με τα συνδικάτα τους, θα γίνουν μέλη τους, θα τους φέρουμε σε επαφή με τους συνδικαλιστές μας, με τους συντρόφους και οπαδούς που έχουμε στους χώρους που δουλεύουν, με τις αντίστοιχες Κομματικές κλαδικές Οργανώσεις. Να τους βοηθήσουμε να δραστηριοποιηθούν μέσα στους χώρους δουλειάς τους, όπου εκεί περνούν τις περισσότερες ώρες της μέρας. Οι δικές μας δυνάμεις με τη δράση τους στις γειτονιές που μένουν, πρέπει να βοηθάνε σε αυτήν την κατεύθυνση και να μην χάνονται μέσα στη γενική δουλειά. Με μια τέτοια ουσιαστική συνεργασία με τις εδαφικές, θα παίρνει ουσιαστικό χαρακτήρα το δουλεύουμε «με κοινωνικοταξικά κριτήρια».

Η πείρα δείχνει ότι βοηθάει περισσότερο η συγκρότηση κοινών ομάδων συντρόφων που θα παρεμβαίνουν σταθερά σε συγκεκριμένα εργοστάσια, αλλά και σε συγκεκριμένα στέκια που συγκεντρώνονται εργάτες το πρωί για να τους πάρουν τα πούλμαν για τη δουλειά ή σε διάφορα στέκια για καφέ σε περιοχές που υπάρχουν πολλά εργοστάσια. Αυτές οι ομάδες πρέπει να μαζεύονται κατά διαστήματα, να μελετούν την πείρα, να σχεδιάζουν τη δουλειά, τα επόμενα βήματα και να μη συναντιούνται μόνο έξω από την πύλη του εργοστασίου ή στα στέκια. Οπου έχουμε πετύχει τέτοια ουσιαστική συνεργασία τα αποτελέσματα είναι καλύτερα.

Χρειάζεται συνεχώς ψάξιμο νέων τρόπων παρέμβασης στα εργοστάσια, να αξιοποιούμε όλες τις μορφές ώστε να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις να παρεμβαίνουμε από τα μέσα. Υπάρχουν εργοστάσια, για παράδειγμα, που ενώ έχουμε κάνει πολύ καλή κομματική προσπάθεια, με κάποια πρώτα αποτελέσματα, δεν έχουμε αξιοποιήσει όσο θα μπορούσαμε τη συνδικαλιστική παρέμβαση, τους συνδικαλιστές μας που είναι εκλεγμένοι σε ΓΣΕΕ, ΕΚΑ, Ομοσπονδίες. Να προσπαθήσουμε να μπούμε μέσα στα εργοστάσια, να πιάσουμε επαφές, να δούμε τη δυνατότητα να συγκροτήσουμε κάποια μορφή οργάνωσης του συνδικάτου. Ετσι θα δώσουμε τη δυνατότητα να ενταχθούν σε αυτές οι κομματικές μας επιρροές και άλλοι που μπορεί να θέλουν να κάνουν κάτι και δεν βλέπουν κάποιο στήριγμα, κάποιον να κάνει την αρχή. Αντίστοιχα υπάρχουν παραδείγματα εργοστασίων που αναπτύσσουμε έντονη συνδικαλιστική δράση, υπάρχουν εργάτες που συμμετέχουν σε αυτή και δεν προχωράμε σε πιο οργανωμένη κομματική παρέμβαση, όπως, για παράδειγμα, κομματική περιοδεία, συγκέντρωση ή σε μια κομματική σύσκεψη σε κάποιο χώρο έξω από το εργοστάσιο.

Υπάρχουν άλλοι χώροι, για παράδειγμα, που βγαίνουμε απ' έξω χρόνια εξόρμηση, αλλά λόγω του φόβου και του λίγου χρόνου, υπάρχει μεγάλη δυσκολία να ανοίξουμε ουσιαστική συζήτηση, να πιάσουμε κάποια επαφή. Χωρίς να εγκαταλείψουμε αυτή τη μορφή γιατί είναι πολύ αναγκαία, έχει αποτελέσματα κι ας μην φαίνονται, πρέπει ταυτόχρονα να σκεφτούμε και άλλους τρόπους παρέμβασης που θα μας διευκολύνουν στη συζήτηση και στο να αποκτήσουμε κάποια σταθερή επαφή. Να μη βγαίνουμε πάντα πρωί, αλλά και μεσημέρι και το βράδυ, να τους βρίσκουμε και όταν σχολάνε από τη δουλειά.

Μαζί με τις εδαφικές Οργανώσεις να ψάξουμε πιο καλά αν δυνάμεις μας στις γειτονιές γνωρίζουν εργαζόμενους που δουλεύουν μέσα σε συγκεκριμένα εργοστάσια που ιεραρχούμε. Οι δυνάμεις μας, μέλη και οπαδοί, που δραστηριοποιούνται στα συνταξιουχικά σωματεία, στους συλλόγους γονέων, στους πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, στους παιδικούς σταθμούς, στους γυναικείους συλλόγους και άλλους φορείς, πρέπει αυτό πριν απ' όλα να έχουν στον προσανατολισμό τους. Να βρουν βιομηχανικούς εργάτες και εργάτριες για να τους γνωρίσουν στα συνδικάτα και στις κλαδικές Οργανώσεις. Η πείρα έχει δείξει πως όλο και παρουσιάζονται παραδείγματα βιομηχανικών εργατών που τους ξέρουν στις γειτονιές, ακόμα και υποψήφιων σε δημοτικά και άλλα ψηφοδέλτια, που δεν ανοίγονται στους χώρους δουλειάς τους και δεν δραστηριοποιούνται στα συνδικάτα τους.

Χρειάζεται να δουλεύουμε καλύτερα με τους απολυμένους οπαδούς μας ή πρωτοπόρους εργάτες που συμμετείχαν σε αγώνες που έγιναν το προηγούμενο διάστημα στους χώρους τους. Να συνεχίζουμε να έχουμε επαφές με τους εργάτες ενός εργοστασίου που έκλεισε ή απολύθηκαν, όπου είχαν κερδηθεί με το Κόμμα, ή είχαμε κάποια σχέση μαζί τους. Το πιο πιθανό είναι ότι εργάτες θα παραμείνουν και κάποτε κάπου θα πιάσουν δουλειά. Ορισμένοι έχουν ήδη πιάσει σε άλλους χώρους δουλειά στον κλάδο τους ή αλλού. Χρειάζεται να τους βρούμε, να τους βοηθήσουμε και να τους καθοδηγήσουμε για το τι θα κάνουν στους νέους χώρους, να μας βοηθήσουν να γνωρίσουμε συναδέλφους τους που ενδιαφέρονται να μας ακούσουν. Να μας ενημερώσουν για το τι γίνεται μέσα σε αυτούς τους χώρους, για να παρεμβαίνουμε πιο συγκεκριμένα κομματικά και συνδικαλιστικά, να δημιουργήσουμε κατάλληλο κλίμα για να διευκολύνουμε τη δουλειά τους από τα μέσα.

Οι επιπτώσεις από την κρίση δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί, δεν ξέρουμε τι άλλες μεταβολές θα υπάρξουν στον κάθε κλάδο και χώρο δουλειάς.

Η κάθε ΚΟΒ θα πρέπει να παρακολουθεί συνεχώς τις εξελίξεις στους χώρους ευθύνης της

Αυτό θα παίξει σημαντικό ρόλο, θα μας βοηθήσει να προσδιορίσουμε και να προσανατολιστούμε πρακτικά σε εκείνες τις βιομηχανίες που θα παίξουν το επόμενο διάστημα πρωταγωνιστικό ρόλο σε κάθε κλάδο και υποκλάδο. Σε αυτή την κατεύθυνση να παρακολουθήσουμε καλύτερα και να παρέμβουμε σε ορισμένες επιχειρήσεις.

-- Στις επιχειρήσεις Logistics από ό,τι φαίνεται το επόμενο διάστημα θα έχουμε ανάπτυξη, λόγω του σχεδιασμού της αστικής τάξης να αποτελέσει η Ελλάδα κόμβο μεταφοράς και προώθησης προϊόντων από και προς τις χώρες της ΕΕ και της Μεσογείου. Ηδη ψηφίστηκε στη Βουλή νομοσχέδιο όπου καθορίζονται πού θα είναι τα πρώτα δύο διαμετακομιστικά κέντρα, τα οποία θα ονομάζονται «πάρκα εφοδιαστικής εθνικής εμβέλειας» και θα είναι στο Θριάσιο και στο πρώην στρατόπεδο Γκόνου.

-- Στους χώρους δουλειάς που έχουν σχέση με την ανακύκλωση. Τα εργοστάσια ανακύκλωσης απασχολούν πολλούς εργάτες, κυρίως μετανάστες, και φαίνεται ότι το επόμενο διάστημα ορισμένα από αυτά μέσω διαφόρων επιδοτήσεων θα έχουν ανάπτυξη. Ορισμένα εργοστάσια ανακύκλωσης έχουν άμεση σχέση με «παραδοσιακούς» κλάδους της βιομηχανίας. Στο μέταλλο, για παράδειγμα, ο όμιλος Στασινόπουλου έχει τουλάχιστον τρία εργοστάσια ανακύκλωσης μετάλλου, το ίδιο συμβαίνει στην Ενέργεια, στον Τύπο και τη Χημική Βιομηχανία.

-- Χρειάζεται μελέτη και συγκεκριμένο σχέδιο παρέμβασης στις «εταιρείες ενοικίασης εργαζομένων», δηλαδή στα δουλεμπορικά. Η κομματική μας παρέμβαση και οικοδόμηση σε κάθε χώρο δεν θα είναι ολοκληρωμένη και αποτελεσματική χωρίς να αποκτήσουμε κομματικό περίγυρο σε αυτό το τμήμα των εργαζομένων. Σε κάθε κλάδο να διαμορφώσουμε συγκεκριμένα αιτήματα γι' αυτούς, να παρεμβαίνουμε με σταθερότητα κομματικά και συνδικαλιστικά. Να δούμε παρεμβάσεις στα ίδια τα δουλεμπορικά γραφεία που εφοδιάζουν με εργάτες πολλά εργοστάσια διαφορετικών κλάδων και επικρατεί μεγάλος φόβος από την τρομοκρατία και τις απειλές.

-- Να αποκτήσουμε καλύτερη εικόνα για τα εργοστάσια που παράγουν λιπάσματα, φυτοφάρμακα και βιομηχανικά αέρια, στα οποία είμαστε πολύ αδύνατοι και αποτελούν ένα σημαντικό τμήμα του κλάδου της Χημικής Βιομηχανίας.

-- Χρειάζεται καλύτερη οργάνωση της παρέμβασής μας και στο επίπεδο των ομίλων στους οποίους ανήκουν εργοστάσια από διάφορους κλάδους. Αυτό πρακτικά σημαίνει να οργανώνουμε κοινές κομματικές και συνδικαλιστικές δραστηριότητες, με συνέχεια και σταθερότητα, να βγάζουμε αντίστοιχα υλικά. Αυτή η δραστηριότητα, μαζί με άλλες, θα μας βοηθά να γνωρίζουμε εργάτες από εργοστάσια που δεν ξέρουμε, να τραβάμε στη δράση χώρους που είναι πίσω σε σχέση με άλλους κ.ά.

Η οικοδόμηση θα είναι ελλιπής όσο δεν προχωρά και στους μετανάστες, που αποτελούν τμήμα της εργατικής τάξης και δουλεύουν σε όλα τα εργοστάσια της βιομηχανίας, χωρίς να είναι παντού το ίδιο. Στον κλάδο του ιματισμού, για παράδειγμα, όλες οι μεγάλες εταιρείες ρούχων την παραγωγή τους τη δίνουν σε διάφορα φασονατζίδικα, όπου η συντριπτική πλειοψηφία είναι μετανάστες, το ίδιο στα εργοστάσια της ανακύκλωσης. Πολλά δουλεμπορικά που συνεργάζονται με εργοστάσια, απασχολούν πολλούς μετανάστες. Επομένως, πρέπει να σταματήσει η υποβάθμιση ή υποχώρηση μπροστά στη δυσκολία που έχει η δουλειά μας σε αυτό το τμήμα της εργατικής τάξης. Χρειάζεται σε κάθε κλάδο να συγκροτήσουμε γύρω από το Κόμμα έναν καλό πυρήνα μεταναστών, που θα τον μαζεύουμε τακτικά, θα τον ενημερώνουμε για τις εξελίξεις, διεθνείς και εσωτερικές, θα του χρεώνουμε καθήκοντα. Θα βοηθάμε τους καλύτερους να εκλέγονται στα συνδικάτα, θα ξεχωρίζουμε αυτούς που θα μπορούσαν να γίνουν μέλη του Κόμματος και θα τους προετοιμάζουμε ανάλογα.

Ορισμένα ζητήματα ακόμα

Οι Θέσεις του ΚΣ της ΚΝΕ για το 11ο Συνέδριο πρέπει να αξιοποιηθούν, για να παρέμβουμε στους νέους μέσα στα εργοστάσια, στα παιδιά των οπαδών μας, να σταθεροποιήσουν όλες οι ΚΟΒ τη δουλειά τους στους νέους και στις νεότερες ηλικίες. Οργανώνοντας καλύτερα τη δουλειά που έχουμε ανοίξει ως Κόμμα και συνδικάτα στις σχολές μαθητείας του ΟΑΕΔ, στις σχολές των ΤΕΙ που έχουν σχέση με τους κλάδους της βιομηχανίας, όπως, για παράδειγμα, το ΤΕΙ Κλωστοϋφαντουργίας, Γραφικών Τεχνών κ.ά. Βοηθώντας την αντίστοιχη Οργάνωση της ΚΝΕ, στην ιδεολογική της θωράκιση και στην πολιτική δράση που πρέπει να αναπτύξει μέσα στους χώρους δουλειάς και στον περίγυρό της, τα μέλη της ΚΝΕ να αποκτήσουν τις προϋποθέσεις να γίνουν μέλη του Κόμματος.

Η οικοδόμηση έχει σχέση και με το επίπεδο ιδεολογικής και οργανωτικής συγκρότησης της κάθε ΚΟΒ. Με το μέτωπο που έχει ενάντια σε λαθεμένες αντιλήψεις, σε φαινόμενα οργανωτικής χαλαρότητας και φιλελευθερισμού, σε συμπεριφορές που δεν αρμόζουν στο δικό μας Κόμμα. Η ΚΟΒ που διακρίνεται από ιδεολογική και οργανωτική χαλαρότητα, από λειψή επαγρύπνηση για τη δράση του αντίπαλου, δύσκολα στρατολογεί και όταν κάποιον στρατολογήσει δύσκολα τον αφομοιώνει. Επομένως, όταν υπάρχουν τέτοια φαινόμενα και δεν τα αντιμετωπίζουμε, όχι μόνο δυσκολεύουν τη δράση του Κόμματος αλλά εμποδίζουν στο να αξιοποιηθούν και οι δυνατότητες οικοδόμησης.

Τέλος, καθοριστικό ζήτημα αποτελεί η δουλειά όλων των στελεχών, κομματικών και συνδικαλιστικών. Στο πόσο κρατάνε αυτό το ζήτημα στο κέντρο της προσοχής της Οργάνωσης και δεν χάνεται μέσα στην πληθώρα των καθηκόντων και πριν απ' όλα το πώς παλεύει ο καθένας μέσα στο χώρο δουλειάς του. Σε αυτό έχουμε κάνει βήματα, χωρίς να έχουμε όλοι μας εξαντλήσει τα περιθώρια. Ταυτόχρονα, το κάθε στέλεχος πέρα από τη δουλειά που πρέπει να κάνει για να οικοδομήσει το Κόμμα μέσα στο χώρο του, στο διπλανό χώρο όπου δεν έχουμε δυνάμεις, πρέπει να γνωρίζει τους βιομηχανικούς εργάτες που είναι κοντά στο Κόμμα και μένουν στη γειτονιά του. Να τους βρίσκουν τακτικά, να συζητάνε μαζί τους, να τους βοηθάνε για το τι να κάνουν μέσα στο χώρο τους, στη γειτονιά τους, να τους πηγαίνουν τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» και ό,τι κομματικό υλικό βγαίνει και όποιος κάνει να τον προετοιμάζουν για να γίνει μέλος του Κόμματος.


Του Γιάννη ΜΕΡΕΝΤΙΤΗ*
* Ο Γιάννης Μερεντίτης είναι μέλος του Γραφείου της ΕΠ της ΚΟ Αττικής



Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ