«Ενάμισι εκατομμύριο άνεργοι και ένα εκατομμύριο "αόρατοι" εργαζόμενοι των 400 ευρώ τον μήνα: Το αποτέλεσμα της πρόσθεσης είναι καταθλιπτικό - αλλά και απολύτως διαφωτιστικό για την αγορά εργασίας στη χώρα μας. Η ελληνική εργασιακή ζούγκλα είναι μοναδική περίπτωση σε όλη την Ευρώπη: Λόγω της τεράστιας ανεργίας, οι εργαζόμενοι έχουν γίνει αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης - είναι χαρακτηριστικό ότι δύο στους τρεις μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα είναι πλέον "αόρατοι" εργαζόμενοι, χωρίς δικαιώματα και με αμοιβές πείνας. Η κατάσταση αυτή δεν μπορεί να γίνεται ανεκτή από την πολιτεία» (απόσπασμα από κύριο άρθρο της εφημερίδας «Τα Νέα»). Αραγε, τους έπιασε ο πόνος τους αστούς για τη δυστυχία και την εξαθλίωση των εργαζομένων; Παρόλο που στηρίζουν την αντιδραστική πολιτική που προκαλεί αυτά τα φαινόμενα; Τους ενδιαφέρει να βρουν τρόπους να διαχειριστούν τέτοια φαινόμενα, που δεν είναι ελληνική εξαίρεση αλλά ισχύουν σε όλη την ΕΕ, έχοντας ταυτόχρονα ως στόχο μια «στοιχειώδη» ενίσχυση του λαϊκού εισοδήματος για να τονωθεί η λαϊκή κατανάλωση και κατά συνέπεια η πώληση εμπορευμάτων, υπηρεσιών κ.λπ. Δεν λυπούνται λοιπόν το λαό.