Τα κριτήρια ενίσχυσης του ΚΚΕ στις ευρωεκλογές, για να είναι πιο δυνατό το Κόμμα προς όφελος του λαού, έθεσε σε σειρά παρεμβάσεων την περασμένη εβδομάδα ο Κώστας Παπαδάκης, υποψήφιος ευρωβουλευτής. Συγκεκριμένα, στάθηκε ιδιαίτερα στο να μην υποκύψει ο λαός στα εκβιαστικά διλήμματα και τις αυταπάτες που καλλιεργούν τα κόμματα του ευρωμονόδρομου για τάχα αλλαγή κατεύθυνσης και πολιτικής της ΕΕ, αλλά να ενισχύσει αποφασιστικά το ΚΚΕ, που προειδοποιεί και αποκαλύπτει το ρόλο της ΕΕ. Μιας ΕΕ που μόνο Ευρώπη των λαών δεν είναι, αλλά «λυκοσυμμαχία» του κεφαλαίου.

Ειδικότερα, αναφερόμενος στους υπερασπιστές της ΕΕ, επισήμανε πως «έχουν εξαντληθεί τα επιχειρήματά τους. Θυμηθείτε τα παραδείγματα των χωρών που επικαλούνταν τα κόμματα που υποστηρίζουν την ΕΕ. Που η Ελλάδα και καλά θα έπρεπε να τους μοιάσει. Εχουν εξαντληθεί και όσα τολμούν να επικαλούνται και σήμερα, διαψεύδονται την ίδια στιγμή. Γιατί άπαρτα κάστρα πλέον δεν υπάρχουν για τη βαθιά φτώχεια και την ανεργία. Γιατί η πραγματικότητα, για παράδειγμα, στη Σουηδία ή τη Δανία είναι ότι τα δουλεμπορικά γραφεία πάνε σύννεφο. Και εκεί επινοικιάζουν εργάτες, που φτάνουν μάλιστα το 40% των εργαζομένων στα εργοστάσια. Γιατί η πραγματικότητα στη Γερμανία είναι ότι 7,5 εκατομμύρια ζουν με 400 ευρώ, των λεγόμενων mini jobs, στην Ολλανδία και στη Βρετανία οι οικονομίες τους πάνε πρίμα, δεν έχουν προβλήματα, κτυπά κόκκινο όμως και εκεί η μερική απασχόληση, το μοίρασμα της μιας δουλειάς σε τέσσερις κακοπληρωμένες. Παντού ίδια είναι η εξήγηση. Η εξουσία ανήκει στα μονοπώλια. Αυτός είναι ο πραγματικός αντίπαλος. Αντίπαλος συγκροτημένος, με στρατηγική, με διάταξη, με καταμερισμό. ΕΕ, κυβέρνηση, δήμοι και περιφέρειες. Αυτός ο συγκροτημένος αντίπαλος θα γίνεται όλο και πιο ευάλωτος αν αφιερωθείς αποφασιστικά στην υπόθεση να τον αντιμετωπίσεις κατά μέτωπο. Σήμερα, προκλητικός και επιθετικός ακόμα πιο πολύ γίνεται όταν σε βλέπει να αντιδράς σπασμωδικά χωρίς οργάνωση και σχέδιο».

Παράλληλα προειδοποίησε για ακόμα μία φορά πως «στο έδαφος της ΕΕ, στις ράγες της καπιταλιστικής ανάπτυξης υπάρχει πλέον μόνιμη επιτήρηση και εποπτεία. Μνημόνια διαρκείας ανεξάρτητα αν υπάρχει τρόικα, χρέος ή μνημόνιο. Οποια κυβέρνηση και να είναι, φιλελεύθερη, σοσιαλδημοκρατική ή η λεγόμενη παραλλαγή της κυβερνώσας αριστεράς, στο όνομα των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών και της επιτήρησης, προβλέπουν αυτόματη λήψη αντιλαϊκών μέτρων. Να, γιατί το ΚΚΕ τεκμηριωμένα υπογραμμίζει και επιμένει ότι αυτή η βαρβαρότητα, που ζεις εσύ και η οικογένειά σου και υλοποιεί η κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, δεν είναι μια παρέκκλιση, μια παραφωνία της ΕΕ. Αυτός είναι ο γενικός κανόνας της, αυτή είναι η τελευταία λέξη του σχεδιασμού της προκειμένου να εξυπηρετήσει τις ανάγκες του κεφαλαίου. Αυτές είναι οι αρχές της, που καθόλου δεν λοξοδρόμησαν, όπως δήθεν κλαίγονται τα κόμματα που στηρίζουν τον ευρωμονόδρομο όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ».

Εξάλλου, υπογράμμισε, «μήπως η Γαλλία δεν έχει Ολάντ, με 50 δισ. περικοπών σε μισθούς και συντάξεις; Η Ισπανία δεν έχει Ραχόι, η Βρετανία Κάμερον, που παίρνουν παντού τα ίδια αντεργατικά μέτρα; Ποιος Νότος, λοιπόν, και ποιος Βορράς;».

Δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στην Ελιά, στο Ποτάμι και στο ναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής, υπογραμμίζοντας πως «μιλήσανε για την ΕΕ και είπαν ότι η χώρα δεν μπορεί να είναι εκτός του ευρώ. Πώς αλλιώς να μη στηρίζουν την ΕΕ οι φασίστες στην Ελλάδα, αφού στην Ουκρανία με το έτσι θέλω έμπασε τους πολιτικούς απόγονους των SS η ΕΕ στην πραξικοπηματική κυβέρνηση της ωμής ιμπεριαλιστικής επέμβασης της ΕΕ και των ΗΠΑ;».

Αντιπαράθεση και σύγκρουση με την κυβέρνηση της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ - τόνιζε ο Κ. Παπαδάκης κατά τη διάρκεια των συγκεντρώσεων - από τη σκοπιά των λαϊκών συμφερόντων με την ουσία της πολιτικής τους, κάνει μόνο το ΚΚΕ. «Γιατί οι εργαζόμενοι θυμούνται καλά και ξέρουν για παράδειγμα ποιον χτυπάει συγκεκριμένα η ΝΔ και η κυβέρνησή της μαζί με το ΠΑΣΟΚ. Ποιους δίκασε και καταδίκασε για τον εννιάμηνο ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών; Σε ποιους έστειλε τα ΜΑΤ στο άγριο χτύπημα της διαδήλωσης του ΠΑΜΕ για την ανεργία; Σε ποιους επέδειξε την ωμή καταστολή στις μεγάλες κινητοποιήσεις της μικρομεσαίας αγροτιάς όπου οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΠΑΣΥ πρωτοστάτησαν; Να, ποιος οργάνωνε την πάλη, να, ποιος δεν έλειψε από τους χώρους δουλειάς, να, ποιος ήταν πραγματική και όχι αξιωματικά αντιπολίτευση στην αντιλαϊκή πολιτική κυβέρνησης, ΕΕ και κεφαλαίου. Παρά τις δυσκολίες, παρά την εκλογική αποδυνάμωση του ΚΚΕ το 2012, δεν έλειψε από κανέναν αγώνα».