Παρά τις διαφορετικές εθνότητες που εμπλέκονται στην ίντριγκα, η ταινία παίρνει απόσταση από κάθε τι εθνικιστικό, η σερβο-μουσουλμανική σύγκρουση μένει απέξω, η όποια τέτοια φόρτιση επιβλήθηκε άνωθεν και έξωθεν ακριβώς για να βρει αποδέκτες του γνωστούς «νταήδες» που έκαναν πρακτικά τη δουλειά του διεθνούς ιμπεριαλισμού. Γι' αυτό ακριβώς έχει τεράστια σημασία το ότι η θανατηφόρα συμπλοκή γίνεται μεταξύ ομοεθνών. Οι ιστορίες δε, που διαδραματίζονται στο «σήμερα» σε δύο γεωγραφικούς τόπους, πηγάζουν από το «χθες» που παραμένει σταθερά στο επίκεντρο της αφήγησης, ως μόνιμο σημείο αναφοράς, ως μήτρα του κακού, ως το αντικείμενο που, πέφτοντας στο νερό, δημιουργεί ομόκεντρους κύκλους... Ο Γκολούμποβιτς μέσα σε αισθητική άκρατου ρεαλισμού, παίζει με μοναδικό του χαρτί την αλήθεια. Χωμένη ως τα μπούνια στην αλήθεια η λακωνική αφήγηση, ξεφλουδίζει με σοφή στρατηγική, στρώμα - στρώμα την ατομική (του πολίτη) και προσωπική (του ανθρώπου) ενοχή, όλων ανεξαιρέτως των παρισταμένων, που με τη μη- παρέμβαση/επέμβασή τους, λόγω φόβου μην μπλέξουν στην άγρια συμπλοκή, άφησαν αβοήθητο το μόνο άνθρωπο που είχε το θάρρος να εναντιωθεί σε μια απάνθρωπη πράξη... Το μήνυμα ακουμπά στη στάση ζωής, όπως ακριβώς την περιέγραψε κι ο Μπρεχτ στο σχετικό, πασίγνωστο ποίημά του. Μήνυμα διαχρονικά επίκαιρο... Η σουσπάνς βοηθιέται από τις σιωπές, τους ήχους και τη μουσική και κρατά το θεατή συνεχώς πεινασμένο για τη συνέχεια της ιστορίας, για το τι τελικά έγινε στην πλατεία της Τρεμπίνιε το '93. Σήμερα, στη Βοσνία με τις σβηστές καμινάδες των εργοστασίων, ο πατέρας του Μάρκο αναρωτιέται αν η θυσία άξιζε τον κόπο. Ο σκηνοθέτης δίνει αισιόδοξη απάντηση - μέσα από πληθώρα συμβόλων. Κι όταν ο φόβος αντικαθίσταται από το σεβασμό...
Μην τη χάσετε!!!
Παίζουν: Αλεκσάνταρ Μπέρτσεκ, Λεόν Λούτσεβ, Βουκ Κόστιτς, Χριστίνα Πόποβιτς, κ.ά.
Παραγωγή: ΣΕΡΒΙΑ, ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΓΑΛΛΙΑ, ΣΛΟΒΕΝΙΑ, ΚΡΟΑΤΙΑ (2013)