«Εφυγε» από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 56 ετών, ο σύντροφος Μήτσος Φιλιππίδης, μέλος του Γραφείου της Τομεακής Επιτροπής Λάρισας του ΚΚΕ. Ο σ. Μήτσος ήταν ένας σύντροφος που όποιο καθήκον του ανέθετε το Κόμμα το δεχότανε με βαθύ αίσθημα ευθύνης και έβαζε όλες τις δυνάμεις του να το φέρει εις πέρας. Διετέλεσε μέλος στο ΔΣ των Συνεταιριστικών υπαλλήλων Λάρισας, στο σωματείο Λογιστών Νομού Λάρισας, της διοίκησης του Εργατικού Κέντρου και του ΔΣ της Ομοσπονδίας Λογιστών.

Μιλώντας στην κηδεία του, ο Π. Σπήλιος, Γραμματέας της ΤΕ Λάρισας του ΚΚΕ, είπε, ανάμεσα στα άλλα: «Σύντροφε Μήτσο, αποτελούσες τη ζωντανή απάντηση σε όλους όσους οι καθημερινές δυσκολίες και τα προβλήματα, μπορεί να δημιουργούσαν κούραση, ταλαντεύσεις, απογοήτευση. Σε είχαμε ως παράδειγμα αναφοράς, λέγαμε κοιτάξτε το σύντροφο Μήτσο, να πώς πρέπει να στέκονται οι κομμουνιστές, να πώς μπορούν να αντεπεξέρχονται στις δύσκολες καταστάσεις χωρίς να λυγίζουν, να βρίσκουν τη δύναμη και στέκονται όρθιοι».

Και συνέχισε: «Σε όλη σου τη δράση, από νεαρή ηλικία στην ΚΝΕ, αλλά και αργότερα στο μαζικό κίνημα και στο Κόμμα, πολεμούσες την κοινωνική αδικία, την εκμετάλλευση. Δεν ξεγελάστηκες, δεν παρασύρθηκες σε δρόμους συμβιβασμού και υποταγής. Είχες ξεκάθαρο ότι χρειάζονται ρήξεις, συγκρούσεις, ριζική κοινωνική αλλαγή. Ποτέ δεν έχασες την πίστη σου και την εμπιστοσύνη στην εργατιά, στο φτωχό λαό. Στην αναγκαιότητα ύπαρξης του Κόμματος, για να εμπνέει, να οργανώνει την εργατική τάξη και τους συμμάχους της ως το σοσιαλισμό - κομμουνισμό.

Ανοιγες μαχητική αντιπαράθεση με αυτούς που κατά καιρούς αμφισβητούσαν αυτό το σκοπό. Ηθελες οι απόψεις να είναι απλές, σταράτες, ξεκάθαρες. Χωρίς μεσοβέζικα πράγματα, χωρίς συγχύσεις και δυνατότητα πολλαπλών ερμηνειών. Και πάνω απ' όλα εφαρμογή των συλλογικών αποφάσεων. Αυτήν την αρχή ποτέ δεν την παραβίασες. Την υπεράσπισες χωρίς να φοβάσαι μήπως χαλάσουν προσωπικές σχέσεις και φιλίες.

Ησουνα πολεμικός με αυτούς που κάποτε ήταν στο Κόμμα και σήμερα το πολεμούν. Δεν ανεχόσουνα την υποκρισία, τον τυχοδιωκτισμό, την καπηλεία. Δεν άφηνες περιθώρια, παραθυράκια, για να σύρουν το Κόμμα να βάλει νερό στο κρασί του, να μεταλλαχθεί, να χάσει τα χαρακτηριστικά του. Δε φοβόσουνα τις πρόσκαιρες ήττες, τα πισωγυρίσματα, που συμβαίνουν. Φρόντιζες να παρακολουθείς τις εξελίξεις, να μελετάς το "Ρ", την ΚΟΜΕΠ, τα κομματικά έντυπα».