Πιο δυνατά, πιο αποφασιστικά. Mε όλες τις δυνάμεις σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Με καθημερινή δράση, τέτοια που να οδηγεί σε καλύτερη οργάνωση. Για έναν αγώνα που βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή, καθώς τα δύσκολά του είναι ακόμα μπροστά. Με την πλατύτερη δυνατή συγκέντρωση δυνάμεων. Για τη διεκδίκηση δημόσιας καθολικής υποχρεωτικής Κοινωνικής Ασφάλισης, με παροχές και υπηρεσίες υψηλού επιπέδου για όλο το λαό.

Για ένα πλατύ λαϊκό κίνημα, που ευθέως θα διεκδικεί να πληρώσει το μεγάλο κεφάλαιο και το κράτος του. Που στις παντιέρες του δε θα ξεχνά να δείξει τα αμύθητα υπερκέρδη που αρπάζει καθημερινά η ολιγαρχία, στύβοντας εργάτες, αγρότες, μικρομεσαίους επαγγελματοβιοτέχνες, νέους και γέροντες, γυναίκες και παιδιά. Που κάθε σύνθημα δε θα αναφέρεται σε κάποιο κούφιο «όχι», αλλά αφού δείχνει το συσσωρευμένο πλούτο στα χέρια των λίγων, θα αξιώνει το δίκιο: Να έχουν πλήρη ασφαλιστική κάλυψη τα θύματα: Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι οικογένειές τους, οι μετανάστες, οι μερικώς απασχολούμενοι, όλοι! Και θα τιμά αυτούς που μια ζωή παράγουν τα πάντα διεκδικώντας τουλάχιστον: Μείωση ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, αύξηση των συντάξεων πείνας.

Γιατί η εργασία δεν είναι κόστος, όπως διατείνονται οι καπιταλιστές και οι κυβερνήσεις τους, αλλά πηγή πλούτου που πρέπει να επιστρέψει στους παραγωγούς του.

Οι μέρες που περνάμε είναι κρίσιμες. Η άνοδος του επιπέδου της πάλης της εργατικής τάξης, του μαζικού λαϊκού κινήματος, που δεν εκφράστηκε μόνο στις 26 του Απρίλη και την 1η του Μάη, αλλά και πολύ πιο πριν (ποιος θέλει να ξεχνά την κατάληψη του υπουργείου Εργασίας, το στρίμωγμα της Κυβερνητικής Επιτροπής στο Μέγαρο Μαξίμου και τόσα άλλα;), έχει ανησυχήσει την άρχουσα τάξη και τους πολιτικούς της εκφραστές.

Ρίχνουν ήδη στη μάχη εφεδρείες ενός αντικομμουνισμού που αντιγράφει τα χειρόγραφα του Μπρεζίνσκι και ξεσκολίζει όσα διδάσκει το ίδρυμα Φρίντριχ Εμπερτ. Ανησυχούν για το επίπεδο συνείδησης που διαμορφώνει η εργατική τάξη όταν βγαίνει οργανωμένη στο δρόμο. Και σπεύδουν με σύνθημα «προσέξτε, γίνεστε ουρά των κομμουνιστών» να τρομοκρατήσουν τα πλήθη που διαδηλώνουν.

Η σημαντικότερη κατάκτηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος στα τελευταία χρόνια, το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), έχει αναγορευτεί προ πολλού σε βασικό τους αντίπαλο. Εκτός των άλλων και γιατί πρόλαβε σε καιρούς «ήττας» να συμμαζέψει σκόρπιες δυνάμεις του ταξικού κινήματος, να ανοίξει δρόμους ανασυγκρότησης των συνδικάτων, να διαθέτει ήδη ετοιμοπόλεμες δυνάμεις που καταργούν με τη δράση τους στην πράξη το μονοπώλιο μιας ενημέρωσης που ποδηγετεί συνειδήσεις.

Η άρχουσα τάξη και η κυβέρνησή της δεν είναι ανίκητες. Μην αφήσουμε κανέναν να ξεγελαστεί από τους ελιγμούς που κάνουν για να κερδίσουν χρόνο. Προετοιμάζουν ήδη το «διάλογό» τους για μια «εφικτή οικονομικά λύση». Δηλαδή, για μια νέα σφαγή. Μπορούμε να τους αντιμετωπίσουμε. Στην πορεία προς την απεργία της 17ης του Μάη ας ενισχύσουμε ακόμα περισσότερο τη λειτουργία και τη δράση των σωματείων, ας αναδείξουμε επιτροπές αγώνα παντού. Το Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ, που συνέρχεται μεθαύριο Τρίτη 8 του Μάη, επωμίζεται και αυτό σοβαρότατες ευθύνες. Η εντολή «μη τα διπλώσετε» έρχεται από παντού.