Τα άδεια έδρανα στην αίθουσα της Βουλής το βράδυ της Παρασκευής, την ώρα δηλαδή που υποτίθεται πως η αστική κοινοβουλευτική δημοκρατία μέσα στον ίδιο το ναό της εκφραζόταν στον ανώτερο βαθμό, καθώς συζητούσε τον κρατικό προϋπολογισμό, δηλαδή το τι θα πάθουν οι άνθρωποι τον επόμενο χρόνο, ήταν αποκαλυπτικά για το μέγεθος της υποκρισίας όλων εκείνων που καλούν το λαό να κάθεται στ' αυγά του, να μην οργανώνεται, να μη διαδηλώνει, να ψηφίζει μόνο κάθε τέσσερα χρόνια τους πολιτικούς του εκπροσώπους, ειδικά αυτούς που έχουν μόνιμο στασίδι στα τηλεοπτικά πάνελ των καναλιών της αστικής τάξης.

Κι ενώ αυτοί παρίσταναν τη δημοκρατία που βουλεύεται, έξω στο δρόμο τα γραφεία κηδειών διεκπεραίωναν το αποτέλεσμα μιας πολιτικής και ενός κοινωνικού συστήματος που έχει ως εμπορεύματα βασικές λαϊκές ανάγκες και καταδικάζει στο θάνατο όσους δεν έχουν να πληρώσουν. Το φέρετρο μιας 13χρονης μαθήτριας στη Θεσσαλονίκη κι αυτό μιας γιαγιάς στον Ασπρόπυργο ήρθαν να προστεθούν σε αυτά των πνιγμένων στη Ρόδο και το Αργος.

Η πολιτική «υπάρχω για να εξυπηρετώ τα καπιταλιστικά κέρδη», σ' όλη τη διάρκεια της βδομάδας ακάθεκτη τράβηξε στη ρότα της προωθώντας ακόμα πιο αντιδραστικές αλλαγές στην Υγεία, στην Παιδεία, στις εργασιακές σχέσεις, στη χρήση γης και την κατοικία.

Καθώς το παζάρι για το αν θα βγουν τα σπίτια στο σφυρί σε ένα εξάμηνο ή σ' ένα χρόνο καλά κρατούσε, στο τέλος της βδομάδας χρειάστηκε το ΚΚΕ να καταθέσει στη Βουλή μια τροπολογία που νέτα - σκέτα προβλέπει κανένας πλειστηριασμός για τη λαϊκή κατοικία.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά:

Στο έμπα της βδομάδας η κυβέρνηση από τη μια και η αξιωματική αντιπολίτευση από την άλλη βάλθηκαν να πείσουν το λαό ότι πρέπει να αποφασίσει με ποιανού φαρμακοβιομήχανου το συμφέρον συντάσσεται. Το ΚΚΕ με παρέμβασή του έκανε καθαρό ότι τα λαϊκά συμφέροντα δεν συμβιβάζονται με την επιχειρηματική δράση στην Υγεία και το Φάρμακο. Κάλεσε το λαό να διεκδικήσει δωρεάν φάρμακο για όλους, ασφαλισμένους και ανασφάλιστους, με πλήρη χρηματοδότηση από το κράτος. Να παλέψει με προοπτική το λαϊκό δρόμο ανάπτυξης, με κοινωνικοποίηση των βιομηχανιών φαρμάκου, για κρατικό φορέα έρευνας, παραγωγής, εισαγωγής και δωρεάν διακίνησης φαρμάκων από τα κρατικά νοσοκομεία και τα Κέντρα Υγείας και το κρατικό δίκτυο φαρμακείων σε όλη τη χώρα. Να παλέψει για πλήρεις, σύγχρονες και δωρεάν δημόσιες υπηρεσίες ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Με πανελλαδική ανάπτυξη δημόσιων υποδομών, με πλήρη στελέχωση και εξοπλισμό, με χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό.

Οι έντονες βροχοπτώσεις που συνεχίστηκαν φέρνοντας άλλους δυο νεκρούς στα χαμόσπιτα - και τι άλλο να κάνει άραγε ο καιρός Δεκέμβρη μήνα; - ξεγύμνωσαν όσους πανηγύριζαν ήδη για το φως στην άκρη του τούνελ. Το ΚΚΕ επισήμανε ότι η κακοκαιρία ανέδειξε με τον πλέον δραματικό τρόπο τον απάνθρωπο χαρακτήρα μιας πολιτικής που από τη μία δίνει «γην και ύδωρ» στο κεφάλαιο και από την άλλη στερεί από το λαό βασικές υποδομές στην κατοικία, στην προστασία της ζωής και της περιουσίας του. Παρά την ανάπτυξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, ο στόχος της καπιταλιστικής ανάκαμψης αφήνει το λαό αποξενωμένο απ' αυτά τα επιτεύγματα, να ζει σε συνθήκες προηγούμενων δεκαετιών.

Κι ενώ τα λαϊκά στρώματα μετράνε τις πληγές τους η αστική τάξη έχει άλλη έγνοια. Δεν της βγαίνουν τα κουκιά. Το ζήτημα της κεντροαριστεράς παραμένει το υπ' αριθμόν ένα πρόβλημα του συστήματος, μέσα στο πλαίσιο της συνολικότερης επιχείρησης αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού σκηνικού. Μπορεί να προτάσσεται η επιλογή ενίσχυσης του διπολισμού, με βασικούς κορμούς τη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο όλα τα σενάρια παραμένουν στο τραπέζι όσο οι αστοί δε βρίσκουν ικανοποιητική απάντηση στο βασικό τους ζητούμενο: Ποια δύναμη ή ποιες δυνάμεις μέσα από ποιο σχήμα ή μέσα από ποιους συνδυασμούς σχημάτων, θα εξασφαλίζουν στο σύστημα τη συγκρότηση σταθερών κυβερνήσεων, με ισχυρές κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες, αλλά και ταυτόχρονη ικανότητα εγκλωβισμού πλατιών λαϊκών στρωμάτων.

Για το λαό παραμένει ζητούμενο να συνειδητοποιήσει ότι όλα τα παραπάνω σενάρια είναι εχθρικά για τον ίδιο, στοχεύουν στη θωράκιση του πολιτικού συστήματος που υπηρετεί το κεφάλαιο. Τη δυσκολία του συστήματος να «κουμπώσει» το κατάλληλο σενάριο ο λαός δεν πρέπει να τη φοβηθεί, αλλά να την οξύνει: Με αποφασιστική εγκατάλειψη όχι της μιας ή της άλλης εκδοχής, αλλά συνολικά των κομμάτων της αστικής διαχείρισης.

Στο Συνέδριο του Ελληνοαμερικανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου οι εκπρόσωποι των κομμάτων της αστικής διαχείρισης, τόσο οι συγκυβερνώντες αρχηγοί της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όσο και ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, προσήλθαν διαβασμένοι και διαγωνιζόμενοι για το ποιος διαθέτει το καταλληλότερο μείγμα διαχείρισης της εξόδου απ' την κρίση, ενίσχυσης της ανταγωνιστικότητας της καπιταλιστικής οικονομίας. Κάθε δεύτερη λέξη τους και μια δέσμευση για την προσήλωσή τους στο στόχο της καπιταλιστικής ανάπτυξης με δοσμένες τις σαρωτικές ανατροπές στη ζωή της εργατικής - λαϊκής οικογένειας και συναποδοχή όσων ακόμα απαιτηθούν για την επίτευξη του στόχου. Η ταύτισή τους σε στρατηγικά ζητήματα δεν είναι παρά αναμενόμενη αφού δρουν μέσα στο ίδιο στρατηγικό πλαίσιο.

Μαχητική ορμητική εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση μπορεί να ασκηθεί μόνο με όρους κινήματος, με ταξικό περιεχόμενο και προσανατολισμό σύγκρουσης με το κεφάλαιο και τα κόμματά του.

Από την πρώτη μέρα συζήτησης του κρατικού προϋπολογισμού στη Βουλή έγινε καθαρό ότι η αντιπαράθεση γινόταν με άσφαιρα πυρά, ότι στην ουσία έδιναν εξετάσεις στην άρχουσα τάξη για το ποιος είναι ο πιο ικανός διαχειριστής του συστήματος και ποιος μπορεί καλύτερα να εγκλωβίσει τις λαϊκές αντιδράσεις. Την ίδια ώρα ενόψει της ανάληψης της προεδρίας της ΕΕ από την Ελλάδα, ο πρωθυπουργός στη διάρκεια συνάντησής του με τον Μπαρόζο έκανε καθαρό ότι τα μνημόνια είναι διαρκείας και ότι οι λαοί της Ευρώπης δε βρίσκονται στο τέλος του αντιλαϊκού δρόμου, αλλά σε ένα διαρκή «μαραθώνιο» βάρβαρων μέτρων. Κι επειδή ακριβώς αυτός είναι ο δρόμος, οξύνθηκε πάλι από τα ΜΜΕ η φιλολογία περί διαφθοράς που δήθεν ευθύνεται για την κρίση. Παλιά η σχετική συζήτηση. Κρύβει ότι η διαφθορά του πολιτικού προσωπικού ή των κρατικών υπαλλήλων είναι φαινόμενο σύμφυτο με τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Προκύπτει αντικειμενικά, αφού πρόκειται για πολιτικό σύστημα και κρατικούς μηχανισμούς ταξικά ταγμένους στην υπεράσπιση μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων. Τόσο η κυβέρνηση, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ κάνουν σημαία τη «χρηστή» διαχείριση και την πάταξη της διαφθοράς. Ο λαός δεν πρέπει να πατήσει την μπανανόφλουδα.

Την τραγωδία με το παιδί στη Θεσσαλονίκη που πνίγηκε από το μονοξείδιο του άνθρακα καθώς ήταν υποχρεωμένο να ζεσταίνεται από ένα μαγκάλι, η κυβέρνηση επιχείρησε να την αρπάξει για να παρουσιαστεί κοινωνικά ευαίσθητη. Στη βιάση της αποκάλυψε όλο το σχέδιο: Ανακοίνωσε «προστασία των ευάλωτων νοικοκυριών και, ταυτόχρονα, βελτίωση της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής βιομηχανίας από το υψηλό ενεργειακό κόστος». Δηλαδή, θα χρησιμοποιήσει τους νεκρούς μας για να θεσμοθετήσει καινούρια προνόμια για το μεγάλο κεφάλαιο. Πρόκληση που πρέπει να απαντηθεί άμεσα: Με οργάνωση της λαϊκής πάλης και έμπρακτη αλληλεγγύη ώστε να μην κοπεί το ρεύμα σε κανένα λαϊκό σπίτι. Διεκδίκηση, παράλληλα, να μειωθούν τα τιμολόγια της ΔΕΗ. Να δυναμώσει η πάλη για ενιαίο κρατικό φορέα Ενέργειας, όργανο της εργατικής - λαϊκής εξουσίας, στηριγμένο στην κοινωνικοποίηση ενεργειακών πηγών και υποδομών, στο πλαίσιο της κεντρικά σχεδιασμένης κοινωνικοποιημένης παραγωγής, αναπτύσσοντας τις σωστές τεχνολογίες στις απαραίτητες αναλογίες, προστατεύοντας το περιβάλλον και την ανθρώπινη υγεία. Αυτή είναι η αναγκαία συνθήκη για να υπηρετούνται οι λαϊκές ανάγκες.

Κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση επιδόθηκαν σε κονταρομαχία για το ποιος μπορεί να εξασφαλίσει παράταση στην άρση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας. Το ΚΚΕ έκανε καθαρό ότι η μόνη ξεκάθαρη λύση είναι η άμεση απόρριψη κάθε μέτρου που, με οποιονδήποτε τρόπο, ανοίγει ή αφήνει ανοιχτό το δρόμο σε πλειστηριασμούς λαϊκών κατοικιών. Οργανωμένα σαν μια γροθιά όλοι οι εργαζόμενοι, οι Λαϊκές Επιτροπές, τα Συνδικάτα να μην επιτρέψουν ούτε έναν πλειστηριασμό. Η λαϊκή στέγη δεν είναι πολυτέλεια, είναι δικαίωμα. Και σε επαύξηση αυτής της θέσης το ΚΚΕ κατέθεσε στη Βουλή σχετική τροπολογία. Με αυτήν προβλέπεται ρητά: «Απαγόρευση διενέργειας πλειστηριασμών σε βάρος των λαϊκών οικογενειών και μέτρα για την ουσιαστική ελάφρυνση των χρεών τους». Η αναστολή των πλειστηριασμών δεν αρκεί, έχει ημερομηνία λήξης και συνεχίζεται η επιβάρυνση με δυσβάσταχτους τόκους των δανειοληπτών, σφίγγοντας ακόμη περισσότερο τη θηλιά στο λαιμό τους. Σημειώνεται ότι η μεγάλη πλειοψηφία των λαϊκών νοικοκυριών πνίγεται κυριολεκτικά από τραπεζικά δάνεια που δεν μπορεί να αποπληρώσει, οδηγώντας εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, φτωχούς αγρότες και κτηνοτρόφους κυριολεκτικά σε απόγνωση. Η εξέλιξη αυτή δεν είναι τυχαία. Είναι απόρροια της κυβερνητικής πολιτικής, της στρατηγικής του κεφαλαίου στο πλαίσιο της ΕΕ που ακολουθείται την τελευταία 20ετία, της επίθεσης στα δικαιώματα των εργαζομένων που κλιμακώνεται με εφαλτήριο την κρίση και το υψηλό χρέος, του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, που οδηγεί τα λαϊκά στρώματα σε σχετική και απόλυτη εξαθλίωση.