Την κοινή κατάληξη της διαπραγμάτευσης σε ό,τι αφορά το δεύτερο σημείο για την πολιτική εκπροσώπηση ανακοίνωσαν προχτές οι δύο πλευρές, η κυβέρνηση της Κολομβίας και οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις Κολομβίας - Στρατός του Λαού (FARC - EP) από την Αβάνα έδρα των διαπραγματεύσεων, που διαρκούν εδώ και ένα χρόνο.

Πρόκειται για το δεύτερο θέμα της κοινής ατζέντας που αφορά τα πολιτικά και συνδικαλιστικά δικαιώματα που βρίσκονται υπό συνεχείς διώξεις από το κράτος, το κεφάλαιο και τους παραστρατιωτικούς μηχανισμούς του (στη χώρα υπάρχουν τουλάχιστον 9.000 πολιτικοί κρατούμενοι με την κατηγορία της «εξέγερσης κατά του καθεστώτος», από τις τάξεις των ανταρτών και αγωνιστικών δυνάμεων του λαϊκού κινήματος). Προηγήθηκε το πρώτο ζήτημα της ατζέντας, αυτό της αναδιανομής γης, όπου υπήρξε, όπως λένε οι δύο πλευρές, συμφωνία, με την υπογράμμιση ότι για να μπει σε εφαρμογή η όποια συμφωνία πρέπει να επιτευχθεί συμφωνία εφ' όλης της ύλης.

Την κοινή ανακοίνωση ανέγνωσε ο Κουβανός διπλωμάτης Ροντόλφο Μπενίτες (η Κούβα μαζί με την Νορβηγία είναι εγγυήτριες χώρες για τις διαπραγματεύσεις και τη διαδικασία συνοδεύουν επίσης η Βενεζουέλα και η Χιλή). Στην ανακοίνωση αναφέρεται ότι θα εξασφαλιστούν στην πολιτική αντιπολίτευση και τα κοινωνικά κινήματα οι εγγυήσεις ώστε να μπορούν να δρουν. Επίσης, αναγνωρίζει το δικαίωμα πρόσβασης στα ΜΜΕ.

Σημειώνεται ότι η ειρήνη απαιτεί τη συμμετοχή των πολιτών και στους μηχανισμούς επιβεβαίωσης της συμφωνίας ειρήνευσης και καταλήγεται ότι θα πραγματοποιηθεί μια πανεθνική συνάντηση κομμάτων και κινημάτων για να καθοριστεί συγκεκριμένα ο τρόπος της πολιτικής εκπροσώπησης και γίνεται λόγος για πολιτική συνεννόησης, συμβίωσης και ανοχής στην αντίθετη άποψη.

Τη συμφωνία αυτή, οι αντάρτες που μάχονται πάνω από 40 χρόνια την κρατική καταστολή, την χαρακτήρισαν «σημαντικό βήμα που ανοίγει ένα δρόμο για την ειρήνη με κοινωνική δικαιοσύνη». Πάντως, η μερίδα της αστικής τάξης που εκφράζει ο πρώην Πρόεδρος Αλβαρο Ουρίμπε καταδίκασε τη συμφωνία με τους γνωστούς χαρακτηρισμούς περί «τρομοκρατικών οργανώσεων», που πρέπει να ηττηθούν στρατιωτικά και «είναι μη αποδεκτό να γίνονται διαπραγματεύσεις μαζί τους».

Στην κοινή ατζέντα υπάρχουν άλλα 4 σημεία διαπραγμάτευσης που προβλέπουν: Τη διαδικασία τερματισμού της ένοπλης αντιπαράθεσης (αυτό που εμφανίζεται ως εγκατάλειψη των όπλων και όχι παράδοσή τους), το ζήτημα του ναρκεμπορίου, τα δικαιώματα των θυμάτων από την πολύχρονη σύγκρουση και την επιστροφή εδαφών και περιουσιών στα 4 εκατομμύρια εκτοπισμένων λόγω της ένοπλης αντιπαράθεσης (κυρίως της δράσης των παραστρατιωτικών ταγμάτων θανάτου, που δρουν για λογαριασμό των πλουτοκρατών και των πολυεθνικών μονοπωλίων), τη διαδικασία επιβεβαίωσης της εφαρμογής της ειρήνης όταν αυτή υπογραφεί.