Ο βασικός στόχος των ταινιών του είδους είναι να περάσει ο θεατής ένα ευχάριστο δίωρο και μόνο. Κάτι που η μικρή αυτή ταινία προσφέρει αφειδώς, σε μεγάλο βαθμό και παρά τις εμφανείς αδυναμίες στο ρομαντικό της σκέλος δεδομένου ότι, τα συναισθήματα του εκρηκτικού ζεύγους των πρωταγωνιστών, δεν παράγουν όσους «σπινθήρες» χρειάζονται, ώστε να μην εμποδίζουν - σε σημεία - τη δυναμική που θα μπορούσε να αναπτυχθεί... Είναι λίγο περίεργο πάντως ότι η ιστορία εστιάζει στο ρόλο του Γκαντ Ελμαλέ και όχι σε κείνον της Σοφί Μαρσό... Το δίπολο βέβαια λειτουργεί αρκετά καλά, παρότι στην αρχή, φάνηκε να πηγαίνει για one-man-show του (αναβαθμισμένου κοινωνικά, λόγω της σχέσης του με την κόρη της Καρολίνας του Μονακό), εβραϊκής καταγωγής, γεννημένου στην Καζαμπλάνκα, Γάλλου stand-up κωμικού και ηθοποιού Γκαντ Ελμαλέ...