Ενδεικτικά για το τι μέλλει γενέσθαι στην κυρίαρχη πολιτική γύρω από το πρόβλημα των ναρκωτικών είναι όσα ειπώθηκαν κατά τη διάρκεια ημερίδας με θέμα τη μείωση της βλάβης, η οποία έγινε στο πλαίσιο του πρόσφατου ναρκωφεστιβάλ. «Φωτογραφίζοντας» τα επόμενα βήματα ο Κ. Γαζγαλίδης, αντιπρόεδρος του ΟΚΑΝΑ (του Οργανισμού που έχει κεντρικό ρόλο στην υλοποίηση της πολιτικής για τα ναρκωτικά) εξηγώντας τι σημαίνει μείωση της βλάβης, μίλησε για την «ανάγκη να πάψει η συνεχής μετατόπιση από την καταστολή στην... πρόληψη. Η πρόληψη δεν είναι αχρείαστη αρκεί να μη χρησιμοποιείται ως άλλοθι για να μη γίνονται πράγματα στη θεραπεία. Θεραπεία δε σημαίνει απαραίτητα και διακοπή ουσιών. Χρειάζονται και προγράμματα χαμηλών απαιτήσεων για να μπορεί να κινείται ο χρήστης ανάλογα με τις ανάγκες του. Να υπάρξουν... «shooting rooms» (χώροι για να «τρυπιέσαι» ή πιο εξευγενισμένα στα ελληνικά, χώροι ...«υγιεινής χρήσης»), να γίνουν προγράμματα χορήγησης ηρωίνης. Να γίνουν προγράμματα χορήγησης υποκαταστάτων στις φυλακές. Πρέπει να φτάσουμε στο σημείο ανοχής των άλλων χωρών. Χώρες πρότυπα για την πολιτική τους στο ζήτημα των ναρκωτικών η Ολλανδία και η Ελβετία»!

Στην ίδια ρότα και τα κόμματα (ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Χρυσή Αυγή, ΛΑΟΣ, Φιλελεύθερη Συμμαχία) που με εξαίρεση κάποιες επιμέρους διαφωνίες στηρίζουν τη ραχοκοκκαλιά της ευρωενωσιακής πολιτικής για τα ναρκωτικά, που θέλει το πρόβλημα των ναρκωτικών να είναι ιατρικό και δημόσιας υγείας, τον χρήστη «άρρωστο» που πρέπει να πάρει το υποκατάστατό του και «να μην πεταχτεί στον δρόμο», αλλά να κρυφτεί μακριά από τη βιτρίνα της πόλης, είτε σε «shooting rooms», είτε σε υπόγεια νοσοκομείων.