Πέμπτη 22 Νοέμβρη 2012
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΦΡΙΝΤΡΙΧ ΒΙΛΧΕΛΜ ΜΟΥΡΝΑΟΥ
Νοσφεράτου (Μια συμφωνία τρόμου)

Ο γερμανικός κινηματογράφος άρχισε να χαράζει το δικό του δρόμο με κάποιες σκόρπιες ταινίες, λίγο πριν αρχίσει ο Α' Παγκόσμιος Πόλεμος. Τα ουσιαστικά του βήματα που σημειώνονται μετά το 1918 διαρκούν μια σύντομη περίοδο. Τα χρόνια μετά το 1927-28, το γερμανικό σινεμά θα σημειώσει σποραδικές και μεμονωμένες επιτυχίες και δεν θα επιστρέψει ποτέ στην άνθηση που γνώρισε τα προηγούμενα χρόνια, άνθηση που οφειλόταν στο συνδυασμό του θεάτρου του Μαξ Ράινχαρτ και του κινήματος του εξπρεσιονισμού.

Ταινία ορόσημο του γερμανικού εξπρεσιονισμού που θρέφεται από το μυστικισμό και τη μαγεία των σκοτεινών δυνάμεων. Ταινία αρχετυπική της μυθολογίας του τρόμου «που πλανάται σαν μια «υπέροχη σκιά του υπερφυσικού» ο βωβός «ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ» του Μουρνάου από το 1922, απ' όπου πηγάζουν όλες οι ταινίες του είδους, με κεντρικό ήρωα τον Απέθαντο. Σημαντικότερη και κοντινότερη στο πρωτότυπο, η έγχρωμη βερσιόν του Βέρνερ Χέρτσογκ από το 1979 - με τον Κλάους Κίνσκι στον ομώνυμο ρόλο - που μάλιστα σε μέγιστο βαθμό αναπαρήγαγε πληθώρα κλασικών πλάνων του Μουρνάου.

Η ιστορία της ταινίας βασίζεται, με πολλές αναπροσαρμογές, στη βαρετή - λένε - νουβέλα του Μπραμ Στόκερ «Δράκουλας» από το 1867 και αρχίζει με τον συμβολαιογράφο που αναθέτει στο νεαρό υπάλληλό του να πάει στα Καρπάθια ώστε να υπογράψει ο Κόμης Ορλοκ συμβόλαια για την αγορά κατοικίας που επιθυμεί στη Βρέμη. Αγορά που ανοίγει το δρόμο στον βαμπίρ και την πανούκλα ώστε να μπουν στη γερμανική πόλη...

Βάζοντας στην άκρη τις όποιες ακαδημαϊκές παρατηρήσεις για την ταινία, τονίζουμε ότι η αυθεντική ευχαρίστηση στη θέαση του «ΝΟΣΦΕΡΑΤΟΥ» εστιάζεται στο καταπληκτικό απεικονιστικό στοιχείο. Ο Μουρνάου χρησιμοποιεί επάλληλες αρνητικές εικόνες με ταυτόσημο εύρος για την απεικόνιση της φρίκης, για τη δημιουργία ενός ανατριχιαστικού, ονειρικού «άλλου» κόσμου. Δεν χρειάζεται καν να παραμορφώσει τη φυσιογνωμία της μικρής πόλης της Βαλτικής όπου γυρίστηκε η ταινία... Οι περίεργες αρχιτεκτονικές φόρμες - τυπικά σκανδιναβικές με τις τριγωνικές σκεπές - δένουν τέλεια με την αλλόκοτη πλοκή της ιστορίας. Χτίζει με το κιαροσκούρο ατμόσφαιρα μυστηρίου και κυρίως φόβου που πνίγει τα λιθόστρωτα σοκάκια, τις πλατείες και το λιμάνι με τα φέρετρα των θυμάτων της πανούκλας, χρησιμοποιώντας με ιδιοφυΐα, την ολοκληρωμένη του αντίληψη για την οπτική δύναμη του μοντάζ και τη δεξιοτεχνία του στο χειρισμό της διαδοχής των πλάνων...

Παίζουν: Μαξ Σρεκ, Γκρέτα Σρέντερ, Γκούσταβ φον Βάνγκενχαϊμ κ.ά.

Παραγωγή: Γερμανία (1922).


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ