Ποτέ δεν είναι αργά | ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ

ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΦΡΑΝΚΕΛ

Ποτέ δεν είναι αργά

`Η άλλως «σκηνές από έναν αμερικάνικο γάμο»... Οπως θα μπορούσε να τιτλοφορείται η ευπρεπής αλλά ισχνή και άγευστη δραματική κωμωδία που αναφέρεται στις μεθόδους «'εξυγίανσης» ενός πολυετούς γάμου που με τον χρόνο υπέκυψε στην κόπωση και την ρουτίνα, βαλτώνοντας στην κρίση ... Ταινία «feelgood» για ένα ώριμο ηλικιακά κοινό που μέρος του, ίσως την εκλάβει ως εγχειρίδιο ανανέωσης κουρασμένων ερωτικά σχέσεων... Η θεματική της ταινίας και το λαμπρό καστ λειτουργούν κατά πρώτον ως εγγυητές της εμπορικής επιτυχίας του εγχειρήματος... ενώ κατά δεύτερον εκτελούν χρέη διακομιστή πελατείας στο ντιβάνι των ψυχολόγων, ψυχαναλυτών, θεραπευτών κλπ. ...

Η ταινία υπερθεματίζει για τον έγγαμο βίο, ως θερμοκήπιο όχι μόνο της αγάπης μεταξύ των συζύγων, αλλά και της ερωτικής έλξης έως το τέλος της ζωής τους ... Οι «σούπερ σταρ» Μέριλ Στριπ και Τόμι Λι Τζόουνς, υποδύονται ένα παντρεμένο, επί τρεις δεκαετίες, ζευγάρι με μεγάλα παιδιά που έχουν φύγει από το σπίτι. Η σκληρή δουλειά, τους έκανε να αναρριχηθούν στα μεσαία κοινωνικά στρώματα και πασχίζουν να οικειοποιηθούν το πρέπον μοντέλο ζωής! Παράδειγμα, ο αναβαθμισμένος κοινωνικά σύζυγος, ο οποίος επιμένει να μη μετακινεί το δέκτη από το κανάλι του γκολφ κι ας τον παίρνει ο ύπνος μπροστά στην τηλεόραση... ή, κάνει δώρα στη γυναίκα του -ψυγείο, ηλεκτρικές συσκευές- με τη λογική «μ' ένα σμπάρο δυο τρυγόνια». Οι σύζυγοι δεν κοιμούνται πια μαζί και η καθημερινότητά τους είναι πια θλιβερή. Η Κέι προτείνει και επιβάλλει στον Αρνολντ μια προσπάθεια -μέσα από εντατικό κουρ θεραπείας- διάσωσης της σχέσης τους, ξεθάβοντας το νεανικό τους πάθος, με τη βοήθεια ενός φημισμένου επαγγελματία.

Με τον Ντέιβιντ Φράνκελ η Μέριλ Στριπ συνεργάζεται ξανά, έξι χρόνια μετά την επιτυχία «Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΦΟΡΑΕΙ ΠΡΑΝΤΑ». Αυτήν τη φορά υποδύεται, στο πλευρό του Τόμι Λι Τζόουνς, μια νοικοκυρά μέσης ηλικίας, που αισθάνεται ταπεινωμένη από την αδιαφορία του συζύγου της και την αποξένωση στην κοινή τους ζωή. Το ζευγάρι των ηρώων της ιστορίας αποδίδει εξαίρετα τα σύνθετα συναισθήματα που πηγάζουν από τη μεταξύ τους απομάκρυνση που με τον καιρό όλο και μεγαλώνει. Ετσι ο ένας δεν αναγνωρίζει πια τον άλλον, δυο άνθρωποι που μετά από τόσα χρόνια θα έπρεπε να γνωρίζονται από μέσα κι απέξω. Διεξοδικά περιγράφει η ταινία την ασφυκτική μελαγχολία του κενού - από κοινά, κι όχι καταναλωτικά, οράματα- γάμου. Αλλά και την εύθραυστη κατάσταση, από την οποία, σε οποιαδήποτε στιγμή, μπορεί να ξεσπάσει μια σύγκρουση και ρήξη που κανείς τους όμως δεν επιθυμεί. Η ταινία, που σε γενικές γραμμές είναι καλοφτιαγμένη, περιορίζεται σε ένα σενάριο που οροθετείται εντός μπανάλ πλαισίων μυθοπλασίας. Ταυτόχρονα, η ταινία είναι σαν να λέει ότι, αυτό που βλέπουμε είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα των ηρώων της συγκεκριμένης ταινίας, οι οποίοι, όντας έτσι όπως είναι, δεν έχουν - ποτέ δεν είχαν - βαθύτερες ή ουσιαστικότερες απαιτήσεις από τη σχέση τους. Γιατί η ενσυνείδητη φροντίδα μιας ερωτικής σχέσης εκτείνεται πέρα και πάνω από συνταγές που άπτονται της σεξουαλικής τεχνικής, των ερωτογενών ζωνών και των τολμηρών φαντασιώσεων ενός ζευγαριού.

Ο σκηνοθέτης Ντέιβιντ Φράνκελ («Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΦΟΡΑΕΙ ΠΡΑΝΤΑ») και η σεναριογράφος Βανέσα Τέιλορ, μοιάζουν να μην τολμούν να τεντώσουν το σκοινί - αυτού του πραγματικού και καθόλου συνήθους κινηματογραφικά θέματος - μέχρι εκεί που «δεν παίρνει», ώστε να εφοδιάσουν την ταινία με την δυνατότητα πραγματικής απογείωσης... Αντίθετα, περιορίζονται σε απαντήσεις/ λύσεις τύπου τσιρότα και ασπιρίνες, που στιγμιαία κουκουλώνουν, την σοβαρότητα και το βάθος του προβλήματος. Πάντως μέχρι να φθάσουμε στην αναζωπύρωση της ερωτικής επιθυμίας των συζύγων, αναρωτηθήκαμε τουλάχιστον είκοσι φορές: καλά γιατί αυτοί οι δύο δε χωρίζουν;

Παίζουν: Μέριλ Στριπ, Τόμι Λι Τζόουνς, Στιβ Καρέλ κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2012).