Η 8η Διάσκεψη Υπουργών Πολιτισμού της ΝΑ Ευρώπης, με θέμα «Αϋλη Πολιτιστική Κληρονομιά και Αειφόρος Ανάπτυξη» πραγματοποιήθηκε στα τέλη Οκτωβρίου στη Σόφια, παρουσία και του υπουργού Πολιτισμού, Κ. Τζαβάρα. Στη διάσκεψη παρουσιάστηκαν τα συμπεράσματα της Διεθνούς Ομάδας Εργασίας,

Σε σχετική δήλωσή του, ο Ελληνας υπουργός σημείωσε ότι «η άυλη κληρονομιά αποτελεί για εμάς προτεραιότητα». Γιατί; Διότι «προσφέρει σήμερα αναπτυξιακές δυνατότητες, με κύριο χαρακτηριστικό τη βιωσιμότητα. Πρόκειται για πεδίο με διαρκώς αυξανόμενη σημασία διεθνώς» και «η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει ενεργό ρόλο (...) Ο πολιτισμός και η άυλη πολιτιστική κληρονομιά ειδικότερα αποτελούν προνομιακά πεδία περιφερειακής συνεργασίας, ιδίως στη ΝΑ Ευρώπη».

Τα παραπάνω δεν είναι καθόλου αθώα. Ο τομέας της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς αναδεικνύεται σε προνομιακό πεδίο άσκησης ιδεολογικής χειραγώγησης και αγοραίας κερδοφορίας. Οπως συμβαίνει με όλο τον πολιτιστικό τομέα, τα κριτήρια κήρυξης κάποιου άυλου κειμηλίου δεν είναι αντικειμενικά, αλλά αποτέλεσμα των κάθε φορά ιδεολογικοπολιτικών συσχετισμών δύναμης στους διεθνείς οργανισμούς. Ετσι, το 2006, αποδόθηκε το «Σήμα Ευρωπαϊκής Πολιτιστικής Κληρονομιάς» (σ.σ. ένα «πιστοποιητικό» της ΕΕ σε μνημεία και τόπους, που αναδεικνύουν τις αντιδραστικές «αξίες» του κεφαλαίου) στα... ναυπηγεία του Γκντανσκ της Πολωνίας, επειδή ήταν το «λίκνο» του αντικομμουνιστικού συνδικάτου «Αλληλεγγύη» του Βαλέσα (!), τα οποία, κατά την ΕΕ..., συνετέλεσαν «στα γεγονότα που οδήγησαν στην επανένωση της ηπείρου μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου»!

Σήμερα, αυτό το πολιτιστικό πεδίο -στόχος των αγοραίων βλέψεων του καπιταλισμού- εμπορευματοποιείται μέσω ιδιωτικών φορέων που δραστηριοποιούνται στην ίδρυση ιδιωτικών, θεματικών μουσείων και μέσω της υπαγωγής του στα προγράμματα που ενισχύουν την τουριστικοποίηση του πολιτισμού χάριν του κεφαλαίου.