Προς τη μεριά της Ασίας σχεδιάζεται να διευρυνθεί σταδιακά τις επόμενες δεκαετίες η ακτίνα δράσης του αυστραλιανού μεγάλου κεφαλαίου δίχως, εντούτοις, να «ξεχνιούνται» οι σχέσεις με παραδοσιακούς συμμάχους στο ιμπεριαλιστικό σύστημα όπως οι ΗΠΑ, η Βρετανία και η ΕΕ. Αυτό τουλάχιστον προκύπτει από τη δημοσιοποίηση της λεγόμενης «Λευκής Χάρτας για την Αυστραλία στον Ασιατικό Αιώνα» στις 28 Οκτώβρη από την κυβέρνηση της «Εργατικής» Αυστραλής πρωθυπουργού Τζούλια Γκίλαρντ στην Καμπέρα.

Η Χάρτα, που ετοιμάστηκε έπειτα από διάλογο με «αρμόδιους φορείς», ακαδημαϊκούς με επικεφαλής τον Δρ. Κεν Χένρι και κυβερνητικούς αξιωματούχους, μεταξύ άλλων αναφέρεται στη:

- Σημερινή και μελλοντική πορεία των οικονομικών, πολιτικών και στρατηγικών αλλαγών στην Ασία, με σαφή προσανατολισμό σε χώρες όπως η Κίνα, η Ινδία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία και η Ν. Κορέα.

- Στις εσωτερικές οικονομικές και πολιτικές «ευκαιρίες και προκλήσεις» του «Ασιατικού Αιώνα για την Αυστραλία».

- Στις «ευκαιρίες» για «σημαντική εμβάθυνση της παρουσίας της Αυστραλίας στην Ασία» ιδιαίτερα στους τομείς της οικονομίας, της επιστήμης, της τεχνολογίας, της «καθαρής» ενέργειας, της εκπαίδευσης και της σύσφιξης των σχέσεων μεταξύ επιχειρήσεων, λαών και πολιτισμών όλων των πλευρών.

- Στις πολιτικές, στρατηγικές επιπτώσεις του «Ασιατικού Αιώνα» για την Αυστραλία.

- Στο ρόλο μιας «αποτελεσματικής» οικονομικής, πολιτικής περιφερειακής και διεθνούς συνεργασίας.

- Στην ανάγκη για την επίτευξη 25 στόχων στους τομείς της οικονομίας, της εκπαίδευσης, του εμπορίου, της περιφερειακής ασφάλειας και του Πολιτισμού «προκειμένου η Αυστραλία να εκμεταλλευτεί την οικονομική αναπτυξιακή έκρηξη» της Ασίας ως το 2025. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στη βελτίωση της αντίληψης του πολιτισμού και της εκμάθησης γλωσσών ασιατικών χωρών από τους Αυστραλούς με προτίμηση τα κινέζικα, ινδικά, ινδονησιακά, ιαπωνικά και κορεάτικα και προτείνεται η χορήγηση υποτροφιών και σημαντικών κινήτρων σε μαθητές, φοιτητές και νέους εργαζόμενους...

Με άλλα λόγια, η «Λευκή Χάρτα» επιχειρεί να σχεδιάσει έναν πρώτο «χάρτη» κινήσεων του αυστραλιανού κεφαλαίου στην ευρύτερη περιοχή της Ασίας, εκτιμώντας τα σημαντικά περιθώρια δράσης και αύξησης της κερδοφορίας του σε βάθος δεκαετιών, βασιζόμενο σε στοιχεία που δείχνουν πως:

- Ως το 2020, η Ασία θα ξεπεράσει σε οικονομική παραγωγή την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική μαζί.

- Ως τις αρχές του 2030, η συνδυασμένη παραγωγή Κίνας και Ινδίας θα ξεπεράσει το σύνολο χωρών της περιοχής.

- Ο μέσος όρος του ΑΕΠ ανά άτομο στην Ασία θα διπλασιαστεί μέσα στα επόμενα 15 χρόνια και ότι ως το 2025 τέσσερις από τις 10 μεγαλύτερες οικονομίες της υφηλίου θα είναι στην Ασία, η οποία τότε υπολογίζεται πως θα έχει το 50% της παγκόσμιας οικονομικής παραγωγής.

- Ως το 2025, η Κίνα και η Ινδία θα έχουν τη μεγαλύτερη συμβολή στην παγκόσμια και περιφερειακή οικονομική ανάπτυξη, σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη οικονομική δύναμη, ενώ παράλληλα εκτιμάται ως «σημαντική» η ανάπτυξη σε Ινδία, Μαλαισία και άλλες χώρες της ΝΑ Ασίας.

Απ' την άλλη, οι συντάκτες της «Λευκής Βίβλου» σημειώνουν ότι οι συνολικές ξένες επενδύσεις στην Αυστραλία ξεπέρασαν το 2011 τα 2 τρισεκατομμύρια δολάρια από 850 δισ. που ήταν ακριβώς πριν μία δεκαετία, προσθέτοντας ωστόσο με νόημα ότι οι μισές από αυτές τις επενδύσεις προήλθαν από ΗΠΑ και Βρετανία. Οι ίδιοι επισημαίνουν ακόμη ότι οι επενδύσεις «μεταπήδησαν» από τον τομέα της μεταποίησης και της βιομηχανίας στον τομέα των ορυχείων και της εξόρυξης μετάλλων (όπερ οφείλεται στη μεγάλη ζήτηση τέτοιων υλών από την Κίνα).

Ωστόσο, κανείς δεν θα πρέπει να ξεγελιέται από τον ασιατικό προσανατολισμό της Αυστραλίας και την αρκετά αισιόδοξη πρόβλεψη των «αρχιτεκτόνων» του «Ασιατικού Αιώνα» για την πορεία της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ασία. Οι συντάκτες της έκθεσης εξόφθαλμα παραβλέπουν την ήδη εκδηλωμένη όξυνση του ενδοϊμπεριαλιστικού ανταγωνισμού, σοβαρές εστίες έντασης και εδαφικών διαφορών με απώτερο στόχο πετρέλαια, φυσικό αέριο και ορυκτό πλούτο.

Ταυτόχρονα, η αστική τάξης της Αυστραλίας διατηρεί στενότατη στρατιωτική συνεργασία για την εκ περιτροπής «φιλοξενία» 2.500 Αμερικανών πεζοναυτών σε ναυτική βάση στο Ντάρβιν, αλλά και τη χρήση στρατιωτικών αεροδρομίων και πεδίων βολής από αμερικανικά πολεμικά αεροσκάφη.

Η συμφωνία αυτή αλλά και τα σχέδια της Ουάσιγκτον για αύξηση της στρατιωτικής παρουσίας στον Ειρηνικό είχαν προκαλέσει εύλογα, από την πρώτη στιγμή, την αντίδραση της Κίνας (ενός εκ των μεγαλύτερων εμπορικών εταίρων της Αυστραλίας) που είχε σχολιάσει πως οι αμερικανο-αυστραλιανές σχέσεις «επιστρέφουν στην Ψυχροπολεμική Περίοδο διακυβεύοντας την ειρήνη και την ασφάλεια της ευρύτερης περιοχής».

Εντονες ήταν επίσης και οι ανησυχίες της Ινδονησίας πως η αμερικανική στρατιωτική παρουσία στην Αυστραλία μπορεί να οδηγήσει σε «φαύλο κύκλο έντασης και δυσπιστίας». Βέβαια, η Αυστραλή πρωθυπουργός έχει επιδοθεί το τελευταίο διάστημα σε ένα μαραθώνιο επισκέψεων σε χώρες της περιοχής (Ινδία, Φιλιππίνες, Ινδονησία κ.α.) προσπαθώντας να αμβλύνει τις ανησυχίες και να καθησυχάσει για τις «καλές προθέσεις» του μεγάλου κεφαλαίου και της αστικής τάξης της χώρας της. Φυσικά, αυτοί οι σχεδιασμοί μπορεί να παραμείνουν και σχεδιασμοί επί χάρτου και να «καούν» από την πρώτη σοβαρή όξυνση των έντονων ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών, είτε να μεταλλαχθούν προσαρμοζόμενοι σε νέες συμμαχίες που συνεχώς αναδιαμορφώνονται.