Στα χτεσινά ΝΕΑ, ο Γ. Πρετεντέρης γράφει ότι «η ύποπτη επιμονή τους (σ.σ. της τρόικας) στα εργασιακά, δε θα οδηγήσει σε κάποιον συμβιβασμό στο θέμα. Θα οδηγήσει σε πτώση της κυβέρνησης». Ο ίδιος παρατηρεί: «Σήμερα αποδεικνύεται πάντως πόσο σοβαρό ατόπημα της κυβέρνησης Παπαδήμου και των κομμάτων που τη στήριζαν αποτελεί η αποδοχή των περασμένο Φεβρουάριο της κουβέντας για τα εργασιακά - παρ' όλο που δεν υπήρχε στο πρώτο Μνημόνιο. Ενεργοποίησαν ουσιαστικά τον κίνδυνο της κοινωνικής αποσταθεροποίησης. Και τα πρώτα αποτελέσματα αυτής της καταστροφικής για το πολιτικό σύστημα επιλογής αποτυπώθηκαν ήδη στις κάλπες της 6ης Μαΐου». Ο καημός του Πρετεντέρη και των ΝΕΩΝ για τα εργασιακά δικαιώματα είναι πέρα για πέρα κάλπικος και υποκριτικός. Ο ίδιος, άλλωστε, ομολογεί ότι τα αντεργατικά μέτρα (όχι όλα βέβαια, αλλά ορισμένα που ο ίδιος ξεχωρίζει στο άρθρο του), δεν είναι επιθυμητά, για το λόγο ότι οξύνουν τις αντιδράσεις των εργαζόμενων και μπορεί να οδηγήσουν σε πολιτική αποσταθεροποίηση.

Με άλλα λόγια, αυτό για το οποίο κόπτονται οι γραφίδες των αστών, είναι η σταθερότητα του αστικού πολιτικού συστήματος και πάνω σ' αυτό κάνουν συστάσεις στην τρόικα και στα κόμματα που συνδιαλέγονται μαζί της. Η πρόκληση όμως για το λαό παραμένει από εκείνους, που την περίοδο της κυβέρνησης Παπαδήμου ούρλιαζαν να γίνουν αποδεκτά τα μέτρα που είχαν πέσει στο τραπέζι των συνεννοήσεων, προκειμένου να ολοκληρωθεί η συμφωνία για το δεύτερο μνημόνιο και να διασφαλιστεί η παραμονή της χώρας στο ευρώ. Αυτό ήταν, άλλωστε, και το βασικό επιχείρημα των αστικών επιτελείων, μεταξύ αυτών και του συγκροτήματος του ΔΟΛ, όταν «έσπρωχναν» την κυβέρνηση Παπαδήμου και έσκουζαν να προχωρήσουν οι «διαρθρωτικές αλλαγές», δηλαδή οι αντεργατικές ανατροπές που έγιναν ήδη νόμος με το 2ο μνημόνιο και τώρα πάνε να διευρυνθούν. Είναι αδίστακτοι στην προπαγάνδα τους υπέρ των αστών και ενάντια στους εργαζόμενους. Σαν τέτοιους πρέπει να τους αντιμετωπίζει ο λαός και να τους πολεμάει με τα επιχειρήματα, τους αγώνες και το δίκιο του.