Πλημμύρισαν περηφάνια την περασμένη Πέμπτη τα Προπύλαια, στην εκδήλωση για τα 71 χρόνια από την ίδρυση του θρυλικού Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου, που συνδιοργάνωσαν η Πανελλήνια Ενωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης και Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και το ΚΣ της Κομμουνιστικής Νεολαίας Ελλάδας. Μίλησαν ο Χρήστος Τσιντζιλώνης, πρόεδρος της ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, και ο Θοδωρής Χιώνης, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ.

Δημοσιεύουμε σήμερα εκτενή αποσπάσματα από την ομιλία του Θ. Χιώνη.

«Με σεβασμό υποκλινόμαστε σε όσους και όσες έδωσαν τη ζωή τους, που αγωνίστηκαν κατά των εισβολέων κατακτητών, που πάλεψαν ή στήριξαν τους αντάρτες, στα πεδία των μαχών, στις πόλεις, στα βουνά, στις θάλασσες, στην παρανομία. Εκείνους και εκείνες που κράτησαν ηρωική στάση με το όπλο, ή τα χωνιά και την προκήρυξη, που πήραν μέρος στις διαδηλώσεις, στις απεργίες, στα σαμποτάζ. Αυτούς που συνέχισαν ξανά με το όπλο στο χέρι με το ΔΣΕ. Εκείνους και εκείνες που διώχτηκαν, φυλακίστηκαν, εξορίστηκαν, όσους εκτελέστηκαν, που έμειναν όμως αλύγιστοι και μας έχουν διδάξει ένα αξιοπρεπές πρότυπο ζωής. Του αφοσιωμένου, αταλάντευτου αγωνιστή για τα λαϊκά συμφέροντα σε όλες τις συνθήκες, του επαναστάτη, του μέλους του ΚΚΕ.

Το ΚΚΕ έδωσε συνολικά στους λαϊκούς αγώνες και συγκεκριμένα στα χρόνια της Κατοχής χιλιάδες από τα καλύτερα παιδιά του. Δημιούργησε πρότυπα στάσης ζωής, καλλιέργησε στην πράξη το μαζικό ηρωισμό. Η Ιστορία του Κόμματός μας, η ιστορία της τάξης μας είναι γραμμένη με αίμα σπιθαμή προς σπιθαμή σε όλη την Ελλάδα κι όχι μόνο. Γι' αυτό όσο μελάνι ψέματος και διαστρέβλωσης κι αν ρίξουν οι απολογητές του εκμεταλλευτικού συστήματος δεν είναι εύκολο να τη σβήσουν.

Η Ιστορία διδάσκει. Αυτό όμως το επικαλείται και ο ταξικός αντίπαλος, οι εκμεταλλευτές, το πολιτικό τους προσωπικό, οι διάφοροι γραφιάδες τους, οι δήθεν αντικειμενικοί και ουδέτεροι ιστορικοί, που αναθεωρούν, διαστρεβλώνουν και ξαναγράφουν την Ιστορία καταπώς συμφέρει το σύστημα που υπηρετούν. Ακόμα και διάφοροι καλοθελητές που ενώ αυτό το αναγνωρίζουν ρίχνουν νερό στο μύλο της διαστρέβλωσης με το ότι η ιστορική αλήθεια δεν μπορεί να είναι αντικειμενική, κάνουν επιλεγμένη χρήση γεγονότων, προσπαθούν να βγάλουν συμπεράσματα στα μέτρα τους.

Παρουσιάζεται ο πόλεμος έξω από τις συνθήκες που πραγματοποιήθηκε, σαν να μπορούσε και να μη γίνει, που προκύπτει από τυχαία γεγονότα ή από επιδιώξεις κάποιων μανιακών όπως παρουσιάζουν τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι.

Ο πόλεμος όμως είναι η συνέχιση της πολιτικής με άλλα μέσα. Κι αυτή η πολύ σωστή διατύπωση δεν ανήκει σε κομμουνιστή. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι ξεπηδούν από τη φλέβα του καπιταλιστικού συστήματος. Ο καπιταλισμός, το κυνήγι του κέρδους, οι ανταγωνισμοί έχουν ως φυσικό επακόλουθο τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, που θα σταματήσουν μόνο όταν θα καταργηθεί η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος έγινε γιατί οξύνθηκαν οι αντιθέσεις μεταξύ των ιμπεριαλιστικών κρατών, αντιθέσεις που αφορούσαν τον έλεγχο σφαιρών επιρροής, το ξαναμοίρασμα του κόσμου ανάμεσά τους, τσακίζοντας τους λαούς. Οι δυσκολίες και οι αντιθέσεις για το καπιταλιστικό σύστημα οξύνθηκαν με την κρίση του 1929 - 1933, η μοιρασιά που είχε γίνει στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και οι εξελίξεις από τότε, δεν μπορούσαν πλέον να ηρεμήσουν την ακόρεστη δίψα των πολυεθνικών για κέρδη και τους ανταγωνισμούς μεταξύ τους. Ηταν το άμεσο αποτέλεσμα της ιμπεριαλιστικής ειρήνης που είχαν συνάψει, όπως συνεχίζεται να γίνεται σε διάφορα μέρη του κόσμου.

Ταυτόχρονα έχουν εφεύρει ό,τι πιο χυδαίο, βρώμικο και αντιεπιστημονικό υπάρχει ταυτίζοντας το φασισμό με τον κομμουνισμό. Βασικό ρόλο παίζει σ' αυτό η ΕΕ, οι χώρες - μέλη της και η δικιά μας. Που το έχουν αναγάγει σε επίσημη ιδεολογία. Προσπαθούν και να αθωώσουν το καπιταλιστικό σύστημα μέρος του οποίου είναι η φασιστική ιδεολογία και τα αντίστοιχα καθεστώτα και να συκοφαντήσουν με τόνους λάσπης και ψέματος το σοσιαλισμό.

Το φασισμό τον γέννησε και τον ανέπτυξε το βάρβαρο καπιταλιστικό σύστημα. Είναι παιδί του, κομμάτι του συστήματος. Ο Χίτλερ άλλωστε εκλέχτηκε κοινοβουλευτικά, με τη στήριξη και ανοχή του αστικού πολιτικού κόσμου, στηρίχτηκε οικονομικά και πολιτικά από την αστική τάξη της Γερμανίας αλλά και από μονοπώλια αμερικάνικων και αγγλικών συμφερόντων που επιδίωκαν συμφέρουσες συναλλαγές και στήριξη της Γερμανίας ενάντια στη Σοβιετική Ενωση. Το καθεστώς μετέτρεψε πρώτα τη Γερμανία σε ένα απέραντο στρατόπεδο εργασιακής εξόντωσης για να εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη οι Γερμανοί καπιταλιστές, σε μια μεγάλη φυλακή για το λαό της, για να επεκτείνει τη δράση των γερμανικών μονοπωλίων σε όλο τον κόσμο. Ο φασισμός είναι η ανοιχτή δικτατορία των μονοπωλίων, του κεφαλαίου, γέννημα των αναγκών και στοχεύσεών του, που τις υπηρέτησαν και τα συντηρητικά αστικά κόμματα και τα σοσιαλδημοκρατικά.

Την ταύτιση του φασισμού με τον κομμουνισμό την αξιοποιούν και οι ίδιοι οι φασίστες, οι εθνικιστές της "Χρυσής Αυγής" για να δικαιολογήσουν την αντιδραστική αστική ιδεολογία και την εγκληματική τους δραστηριότητα. Οσοι το κάνουν αυτό, και το κάνουν και φιλελεύθεροι και εθνικιστές και οπορτουνιστές, κυλιούνται στο βούρκο του ψέματος και της αθλιότητας. Γιατί όλοι, από διαφορετικές πλευρές, στηρίζουν ή θέλουν να διαχειριστούν το εκμεταλλευτικό σύστημα, του οποίου είναι οργανικό μέρος. Οσοι δημοσιολόγοι κάνουν σήμερα ότι δεν ξέρουν ή ότι δεν καταλαβαίνουν σε σχέση με το ρόλο και το χαρακτήρα της "Χρυσής Αυγής" παίζουν βρώμικο παιχνίδι στους σχεδιασμούς του συστήματος. Η "Χρυσή Αυγή" είναι ένα από τα όπλα της αστικής τάξης και του συστήματος για να επιβάλει τη βία της, που ξεκινάει σήμερα από τους μετανάστες για να την επεκτείνει στο κίνημα και στους αγώνες του. Είναι ένα ναζιστικό, ρατσιστικό μόρφωμα για πολλαπλές χρήσεις. Στηρίζεται μέσα και από το σύστημα, στην αστυνομία, στο στρατό και στο παρακράτος που είναι προέκταση του κράτους. Το αστικό πολιτικό σύστημα την χρειάζεται για να δικαιολογήσουν μέτρα καταστολής του κινήματος, ενάντια στο ΚΚΕ, αξιοποιώντας και την εξίσωση φασισμού - κομμουνισμού.

Κάτι ανάλογο κάνουν και για την Αντίσταση στην Ελλάδα. Αχρωμα και άοσμα μιλάνε γενικά για την Αντίσταση λες και όλοι αντιστάθηκαν στον κατακτητή και ήταν κάτι εξαιρέσεις η συνεργασία μαζί του. Τα περί εθνικής ομοψυχίας και εθνικής ενότητας δίνουν και παίρνουν. Αναφέρονται στο ΕΑΜ απλά σαν ακόμα μια αντιστασιακή οργάνωση, υποβαθμίζοντας, συκοφαντώντας έως και αποσιωπώντας εντελώς το ρόλο του.

Από την άλλη υπάρχουν διάφορες αστικές και οπορτουνιστικές φωνές που μιλάνε γενικά για την ίδρυση και τη δράση του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, μιλάνε αφηρημένα ότι δημιουργήθηκε από τα κάτω, από τον ελληνικό λαό.

Οπωσδήποτε το ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ είναι τα μεγαλύτερα και λαμπρότερα κατορθώματα του λαϊκού - εργατικού κινήματος και παρακαταθήκη του αγώνα του ΔΣΕ. Το ΕΑΜ και ο φτωχός λαός ήταν ένα πράγμα. Χωρίς την ενεργητική συμμετοχή και στήριξη του λαού στον αγώνα και ιδιαίτερα σε περίοδο πολέμου δεν μπορεί να υπάρξει θετική πορεία για τα λαϊκά συμφέροντα. Τα γεγονότα όμως είναι πεισματάρικα. Χωρίς το ΕΑΜ δε θα υπήρχε η νίκη και το ΚΚΕ ήταν αυτό που ίδρυσε το ΕΑΜ, που ήταν η κύρια και μαζική δύναμή του. Η δράση των κομμουνιστών ήταν αυτή που ενέπνεε, που έδιναν νόημα στον αγώνα, που καλλιεργούσαν το μαζικό λαϊκό ηρωισμό.

Οι γενικές αναφορές στην Αντίσταση και η αποκομμουνιστικοποίηση του ΕΑΜ είναι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος, το ίδιο ανιστόρητες και επικίνδυνες. Κι επειδή η Ιστορία δε γράφεται με "αν", το ΟΧΙ στην ξένη κατοχή, την πάλη για την απελευθέρωση της χώρας, τη συμβολή της Ελλάδας για τη νίκη στην Ευρώπη δίπλα στον ηρωικό τιμημένο Κόκκινο Στρατό που ύψωσε τη νικηφόρα για τους λαούς κόκκινη σημαία στο Ράιχσταγκ, τα έγραψαν με χρυσά γράμματα οι κομμουνιστές κι άλλοι αγωνιστές που συνεργάστηκαν μαζί τους.

Να, λοιπόν, πώς και ποιοι γράψανε το ηρωικό έπος της αντίστασης στην ξένη κατοχή. Αυτό το αναγνώριζαν και οι Αγγλοι και έπαιρναν μέτρα για να το αντιμετωπίσουν. Σε έκθεση του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών στις 27 Ιούλη του '43 αναφέρεται: "Την ίδια στιγμή που τα εθνικιστικά και συντηρητικά στοιχεία σπαταλούσαν τον χρόνο τους στην αδράνεια, το ΕΑΜ τράβηξε μπροστά φτάνοντας στο σημείο στο οποίο μπορεί να ισχυριστεί πως είναι ο κύριος αντιπρόσωπος της ελληνικής αντίστασης... Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το ΕΑΜ είναι ο ηγετικός παράγοντας...".

Οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι μεγαλέμποροι και τα κόμματά τους, φιλελεύθερα, δεξιά και ακροδεξιά, οι πρόγονοι των σημερινών καπιταλιστών και των κομμάτων που τους υπηρετούν, τι έκαναν;

Ενα μέρος συνεργάστηκε με τους κατακτητές, οι γνωστοί δοσίλογοι. Σχημάτισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις Τσολάκογλου - Λογοθετόπουλου - Ράλλη. Επάνδρωσαν στις νέες συνθήκες το αστικό κράτος που συνέχισε να λειτουργεί. Ενισχύοντας τους μηχανισμούς καταστολής και καταπίεσης του λαού. Δημιουργήθηκαν τα τάγματα ασφαλείας και άλλες κρατικές οργανώσεις που δρούσαν σε ανοιχτή συνεργασία με τους Γερμανούς ενάντια στους Ελληνες αγωνιστές. Οπως και η οργάνωση Χ. Είναι αυτά που υμνούν οι σημερινοί φασίστες - εθνικιστές μιας και είναι πολιτικοί και φυσικοί απόγονοί τους. Συνέχισαν να λειτουργούν η Ειδική Ασφάλεια, η Αστυνομία Πόλεων και η Χωροφυλακή. Γι' αυτά υπήρχε σύμφωνη γνώμη και των Βρετανών και των βενιζελικών και άλλων αστικών και πολιτικών δυνάμεων που ήταν στο εξωτερικό.

Η ξένη κατοχή άλλωστε δεν κατάργησε το κοινωνικοοικονομικό σύστημα που υπήρχε στην Ελλάδα. Καπιταλισμός υπήρχε, καπιταλισμός συνέχισε να υπάρχει. Αλλωστε, οι συνθήκες κατοχής και πολέμου αποδείχτηκαν επικερδείς για Ελληνες μεγαλοεργολάβους, βιομήχανους, μεγαλέμπορους. Το '43 οι κατακτητές έριχναν χιλιάδες χρυσές λίρες στο χρηματιστήριο της Αθήνας από τις οποίες πολλοί έκαναν και χρυσές δουλειές, πεσκέσι για τις υπηρεσίες που πρόσφερε ο ελληνικός καπιταλισμός στους ναζιστές.

Ενα άλλο τμήμα της αστικής τάξης το έβαλαν στα πόδια, πήγαν στο εξωτερικό από όπου ανέπτυσσε ιδιαίτερες σχέσεις με τους Εγγλέζους συμμάχους, σχεδιάζοντας τον εγκλωβισμό του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ σε κινήσεις που θα οδηγούσαν στη μεταπολεμική ανόρθωση της αστικής εξουσίας στην Ελλάδα. Οι πολιτικοί τους υπηρέτες, ο Καφαντάρης των προοδευτικών, ο Σοφιανόπουλος του Αγροτικού Κόμματος, ο Παπανδρέου του Δημοκρατικού Σοσιαλιστικού Κόμματος, ο Κανελλόπουλος του Εθνικού Ενωτικού Κόμματος, πήγαν κι αυτοί μαζί με την τάξη τους στην Αίγυπτο και την Αγγλία, επεξεργάζονταν και έβαζαν σε εφαρμογή σχεδιασμούς ενάντια στο ΕΑΜ μαζί με τους Εγγλέζους, διαχειρίζονταν τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της τάξης τους. Διαπλέκονταν όμως και με αυτούς που έμειναν πίσω, τους συνεργάτες των κατακτητών. Αλλωστε, από τη Νίκαια της Γαλλίας, ο Πλαστήρας καλούσε με επιστολή του το λαό να συνεργαστεί με τους κατακτητές.

Το μεγαλύτερο δηλαδή τμήμα δεν πήρε μέρος στην Αντίσταση και ένα μικρό μέρος το έκανε υπονομεύοντας το ΕΑΜ και τον ΕΛΑΣ. Η εγγλέζικη αποστολή στα ελληνικά βουνά στήριζε τον ΕΔΕΣ που είχε καθοδηγητή τον Πλαστήρα, που περισσότερες ενέργειες είχε απέναντι στον ΕΛΑΣ παρά στους Γερμανούς. Στελέχη του συνεργάζονταν και με Γερμανούς. Και στον ΕΔΕΣ υπήρχαν πολιτικοί πρόγονοι των σημερινών φασιστών.

Ο αστικός Τύπος έδινε εξετάσεις συμβιβασμού στον εισβολέα. Π.χ., η "Καθημερινή" που δεν αποτελούσε την εξαίρεση, στις 1/6/41 κήρυττε "Καλώς συνετάγη ο νόμος που τιμωρεί με θάνατο τους Ελληνες υπηκόους όσοι μετέχουν σε πολεμικές εχθροπραξίες κατά των Γερμανών".

Επιβεβαιώθηκε ότι σ' όλη τη διάρκεια της Κατοχής συνυπήρχε το κοινωνικό - ταξικό περιεχόμενο του λαϊκού αγώνα με το εθνικοαπελευθερωτικό. Είναι λογικό σε τέτοιες συνθήκες η αστική τάξη να έχει τα δικά της ένοπλα τμήματα και η εργατική τάξη, ο εργαζόμενος λαός το δικό του ένοπλο λαϊκό στρατό. Μιας και παλεύουν για διαφορετικές πατρίδες. Η αστική τάξη για την πατρίδα που εξασφαλίζει την κερδοφορία της ξεζουμίζοντας τους εργάτες και οι εργάτες για τη δική τους πατρίδα χωρίς ντόπιους και ξένους εκμεταλλευτές.

Γι' αυτό οι γενικές αναφορές στην Αντίσταση, η υπονόμευση του ρόλου του ΕΑΜ, τα περί εθνικής ομοψυχίας, οι άναρθρες κραυγές της "Χρυσής Αυγής" για να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, είναι στοιχεία της διαστρέβλωσης και του ξαναγραψίματος της Ιστορίας.

Οσο πλησίαζε το τέλος της Κατοχής έμπαινε στην ημερήσια διάταξη το ποιος ποιον, δηλαδή ποια τάξη θα έχει την εξουσία με το τέλος του πολέμου. Ο πόλεμος είχε διαμορφώσει συνθήκες όξυνσης των ταξικών αντιθέσεων στο εσωτερικό κάθε καπιταλιστικής χώρας στην Ευρώπη και στην Ελλάδα. Το Κόμμα μας έχει εκτιμήσει ότι παρά την τεράστια συνεισφορά του και τον πρωταγωνιστικό του ρόλο, δεν μπόρεσε να διαμορφώσει στρατηγική που θα οδηγούσε στην επαναστατική επίλυση του προβλήματος της εξουσίας τότε και ιδιαίτερα ξεκινώντας από το '43 που οι συνθήκες επέβαλλαν να θέσει το ζήτημα της επαναστατικής κατάκτησης της εξουσίας.

Εμείς, σύντροφοι, ιδιαίτερα τα μέλη της ΚΝΕ, πρέπει να μελετάμε σε βάθος συνολικά την Ιστορία του Κόμματός μας και του εργατικού κινήματος και της συγκεκριμένης περιόδου. Ο ανυπέρβλητος μαζικός λαϊκός ηρωισμός, η πείρα της δράσης σε καιρό πολέμου, του αγώνα με όλες τις μορφές πάλης, η τεράστια προσφορά στις μετέπειτα κατακτήσεις, όπως και οι παράγοντες που δυσκόλεψαν αυτόν τον ηρωικό αγώνα να φτάσει στην τελική νίκη με την κατάκτηση της εργατικής - λαϊκής εξουσίας αποτελούν πηγή έμπνευσης, διδαγμάτων και συμπερασμάτων, απαραίτητα εργαλεία για κάθε μέλος της ΚΝΕ, ώστε να μπορέσουμε να ανταποκριθούμε στις απαιτήσεις του σύγχρονου αγώνα για την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος.

Οπως και τότε, ο λαός να κάνει στην άκρη όσους τον καλούν σε συμβιβασμό, στη λογική του μικρότερου κακού, σε προσαρμογές μπροστά στις δυσκολίες, στο ρεαλισμό της υποταγής. Αντί να στριμώχνεται όλο και περισσότερο ο λαός, να στριμώξουμε εμείς την κυβέρνηση, την ΕΕ, τους καπιταλιστές για να μην περάσουν τα νέα μέτρα εξαθλίωσης. Για χαμένους αγώνες μιλάνε αυτοί που δεν πάλεψαν ποτέ. Αυτοί που θέλουν αγώνες χωρίς τον απαιτούμενο προσανατολισμό, χωρίς ριζοσπαστική γραμμή συσπείρωσης και πάλης, χωρίς τον απαιτούμενο βαθμό οργάνωσης σε κάθε χώρο. Αυτοί που επιδιώκουν το συμβιβασμό και τη διαχείριση του εκμεταλλευτικού συστήματος. Τίποτα, ποτέ δε χαρίστηκε. Τα πάντα κατακτιούνται.

Οι δυνάμεις που καλούσαν πριν σε "ενότητα της αριστεράς", που μίλησαν και για νέο ΕΑΜ, προκλητικά στοχεύουν στο συναίσθημα. Ολα τα σωστά όμως από την πείρα της ΕΑΜικής Αντίστασης τα διαστρεβλώνουν και τα πολεμάνε, και λάθη που έγιναν τα μεταφέρουν στο σήμερα ως σωστά. Προβάλλουν έναν ήπιο, ρεαλιστικό, όπως λένε, τρόπο για να απαλλαγεί ο λαός από τη βαρβαρότητα, μια άλλη διαπραγμάτευση στην ΕΕ, ένα άλλο σχέδιο με τα μονοπώλια παρόντα. Επιδιώκουν με μια εκλογική έφοδο να γίνουν χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη, ενώ μήνα με το μήνα δίνουν εξετάσεις στην άρχουσα τάξη ότι μπορούν να διαχειριστούν το σύστημα. Επιλέγουν ανάμεσα σε τμήματα της αστικής τάξης, ανάμεσα σε ιμπεριαλιστικές συμμαχίες και σε μορφές διαχείρισης της κρίσης χωρίς να θίγεται η εξουσία των μονοπωλίων. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει να σκεφτούμε άλλες μορφές πέρα από την απεργία, διότι χάνεται το μεροκάματο, δηλαδή όχι σύγκρουση στον τόπο δουλειάς. Στο όνομα του μικρότερου κακού συμβιβάζονται με χαμηλότερους μισθούς που τους υπογράφουν και τολμάνε να μιλάνε για νέο ΕΑΜ όταν οι απεργιακές κινητοποιήσεις επί Κατοχής δεν είχαν για θυσία το μεροκάματο αλλά την ίδια τη ζωή.

Η πάλη, ο αγώνας για μια καλύτερη ζωή θα είναι σκληρή. Με θυσίες που θα φέρουν αποτέλεσμα κι αυτές δεν είναι οι θυσίες της υποταγής. Ούτε συναντήσεις σε πλατείες και δίκτυα εξοικείωσης με τη φτώχεια, ούτε εκλογικός περίπατος για μια άλλη κυβέρνηση χωρίς ρήξη με την ΕΕ και την κυριαρχία των μονοπωλίων. Τόλμη και ηρωισμός. Αλλεπάλληλες μάχες εκεί που κρίνεται το δίκιο μέχρι την τελική σύγκρουση και με όλες τις μορφές πάλης. Οι συσχετισμοί είναι αρνητικοί αλλά μπορούν να αλλάξουν και θα αλλάξουν. Τους τίμιους αγωνιστές, τους κομμουνιστές θα προσπαθούν ακόμα περισσότερο να μας ζορίσουν, να μας πολεμάνε εργοδότες, κυβέρνηση, οπορτουνιστές, κρατικοί και άλλοι μηχανισμοί. Οι κομμουνιστές όμως δεν είμαστε εύκολη υπόθεση για κανέναν. Η αταλάντευτη μαχητική στάση και δράση μας, η καλυτέρευση της δουλειάς μας για την ανάπτυξη της ταξικής πάλης, για να εμπνεύσουμε τη σκέψη και τη στάση της νεολαίας, ακόμα κι αν δεν υπάρχουν άμεσα αποτελέσματα, θα παίξει καθοριστικό ρόλο για την πορεία του κινήματος. Και χωρίς δυνατό ΚΚΕ δεν πρόκειται ο τόπος να δει προκοπή.

Η πολιτική γραμμή, οι θέσεις και η δράση του ΚΚΕ αποτελούν και σήμερα τη μήτρα της αντίστασης, της οργάνωσης της λαϊκής αντεπίθεσης και της ανατροπής. Το επαναλαμβάνουμε με κάθε ευκαιρία και καθημερινά τα μέλη της ΚΝΕ προσπαθούμε να το κάνουμε πράξη, ότι τους αγωνιστές του λαού και του Κόμματός μας, τους τιμάμε κάθε μέρα με τις επιλογές και τον αγώνα μας, κόντρα σε κάθε δυσκολία και τραβώντας πάντα μπροστά. Γνωρίζοντας ότι ο αγώνας για τις πιο όμορφες μέρες μας, για την κοινωνική απελευθέρωση δε θα είναι ούτε εύκολος, ούτε ευθύγραμμος. Δίνοντας όλες μας τις δυνάμεις για να αποδείξουμε στην πράξη ότι η σπορά που έριξαν οι παλιότεροι σύντροφοί μας είναι βαθιά, τίμια και δυνατή. Εχουμε χρέος και καθήκον να ανταποκριθούμε και θα το κάνουμε».