Η μεγάλης μάζας μαύρη τρύπα στο κέντρο του Γαλαξία δεν είναι παρά ένας κόκκος σκόνης συγκρινόμενη με το μέγεθος ολόκληρου του Γαλαξία. Ωστόσο, με μάζα 4 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ηλιου, μπορεί να επηρεάζει τα πράγματα καθοριστικά από καιρό σε καιρό. Το 2010 ερευνητές αναγνώρισαν ένα ζευγάρι από «φυσαλίδες» (πάνω) που εκπέμπουν ακτίνες γάμμα, με το άκρο καθεμιάς να εκτείνεται 25.000 έτη φωτός μακριά από το γαλαξιακό κέντρο, όπου κρύβεται η μαύρη τρύπα. Οι φυσαλίδες αυτές μπορεί να είναι ίχνη από κάποιο πρόσφατο ...φαγοπότι της μαύρης τρύπας, όπου μεγάλη ποσότητα από την ύλη που κατευθυνόταν προς αυτή εκτινάχθηκε προς τα έξω με τη μορφή φορτισμένων σωματιδίων και ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας. Ευτυχώς, η ισχυρή εκροή ενέργειας που τροφοδότησε τις φυσαλίδες δεν κατευθυνόταν προς το ηλιακό σύστημα, στα περίχωρα του Γαλαξία.

Τα τεράστια ποσά ενέργειας που απελευθερώνονται καθώς μια μαύρη τρύπα παίρνει το ...γεύμα της, ίσως αποτελούν ισχυρό ανασχετικό παράγοντα στο σχηματισμό νέων άστρων. Χωρίς αυτή τη ροή ελέγχου (κάτω αριστερά), ένας γαλαξίας θα περιείχε πληθώρα νεαρών γιγαντιαίων άστρων, που καταλήγουν να εκραγούν ως υπερκαινοφανείς, καταστρέφοντας ό,τι υπάρχει γύρω τους. Αντίθετα, μια υπερδραστήρια μαύρη τρύπα (κάτω δεξιά) θα περιόριζε υπερβολικά το σχηματισμό νέων γιγαντιαίων άστρων, με αποτέλεσμα χαμηλά ποσοστά βαρέων χημικών στοιχείων, όπως ο σίδηρος, το πυρίτιο και το οξυγόνο, που είναι τα πιο κοινά στη Γη και σχηματίζονται ακριβώς μέσα στους υπερκαινοφανείς. Η μέτριας δραστηριότητας μαύρη τρύπα του Γαλαξία μας (στο κέντρο κάτω) ισορροπεί κάπου στη μέση.