(β' μέρος)
Μια άλλη αξιοσημείωτη δυνατότητα εδώ ήταν 33. Αβ5, με ιδέα να αλλαχτούν τα κομμάτια και να εισβάλει ο Π στην 7η οριζόντιο. Το πρόβλημα όμως είναι ότι στη συνέχεια, 33... Πδ8 34. Πδ3+ (ή 34. Αγ6 Ργ6 35. Πε7 Πδ7 36. Πδ7 Ρδ7 37. Ρε4 Ρε6 κλπ.) Ρε7 35. Πδ8 Ιδ8, η αναμέτρηση Α εναντίον Ι πρέπει να οδηγήσει σε ισοπαλία, καθώς τα μαύρα θα μπορέσουν να κατασκευάσουν ένα αμυντικό τείχος με σχετική ευκολία. 33... Ιε7 34. θ3.
Η απόκτηση επιπλέον χώρου στην πτέρυγα του Ρ γίνεται σταδιακά, χωρίς καμία βιασύνη. Σε θέσεις με μόνιμη υπεροχή και χωρίς καθόλου αντιπαιχνίδι, αξίζει τον κόπο αντί για δύο τετράγωνα, να παίξεις το πιόνι δύο φορές. Ακόμα και για την πίεση χρόνου. 34... Ιγ6 35. θ4 θ5. Σοβαρό λάθος, αφού δημιουργεί νέες αδυναμίες. Προτιμότερο για τα μαύρα ήταν να υπομείνουν την επέκταση χώρου των λευκών στην πτέρυγα του Ρ με η3 - η4 - η5, αλλά πιθανότατα ο Ταϊμάνοβ αισθανόταν ισχυρή ψυχολογική πίεση και ήθελε να ξεκαθαρίσει τα πράγματα, αντί να διατηρήσει τη μέγιστη ένταση στη θέση.
Προφανώς πίστευε ότι μπλοκάροντας τα πιόνια, ο λευκός Α θα αποδεικνυόταν άχρηστος, στην πραγματικότητα όμως υπερέχει εναντίον του Ι και στις δύο πτέρυγες, είτε απειλώντας πιόνια είτε αξιοποιώντας ανοιχτούς διαδρόμους. 36. Πδ3+ Ργ7 37. Πδ5 ζ5. Τώρα δεν υποστηρίζεται και το τετράγωνο «ε6». Χειρότερο πάντως ήταν το 37... η6 38. Αβ5 και η εισβολή του λευκού Ρ θα εξασφάλιζε αποφασιστική υπεροχή. 38. Πδ2 Πζ6 39. Πε2 Ρδ7 40. Πε3 η6.
Τα μαύρα πρακτικά βρίσκονται σε θέση Τσούκτσβανγκ π.χ. 40... Πζ8 41. Πε6 ή 40... Ρδ8 41. Αε6 και ο λευκός Ρ θα μεταφερθεί στο β5 ή στο δ5, την ώρα που οι αμυνόμενες δυνάμεις θα είναι ανήμπορες να αντιδράσουν. 41. Αβ5 Πδ6 42. Ρε2 Ρδ8. Οπισθοχώρηση που επιτρέπει την αλλαγή των Π και παράλληλα την εύκολη δραστηριοποίηση του λευκού Ρ. Εξίσου προβληματικό θα ήταν και το 42... Πζ6. 43. Πδ3 Ργ7 44. Πδ6 Ρδ6 (Βλέπε διάγραμμα). Συνεχίζεται