«Ο κ. Κόινερ δεν το έκρινε απαραίτητο να ζει σε μια συγκεκριμένη χώρα.

Πάντοτε έλεγε: παντού μπορεί να πεινάσω.

Κάποτε όμως έτυχε να περνάει μέσα από μια πόλη που την είχε κυριέψει ο εχθρός της χώρας όπου ζούσε...

Τον πλησίασε τότε ένας αξιωματικός του εχθρού και τον ανάγκασε να κατέβει από το πεζοδρόμιο.

Ο κος Κόινερ κατέβηκε και διαπίστωσε πως είχε αγανακτήσει ενάντια όχι μόνο σε αυτόν τον άνθρωπο, μα προπαντός ενάντια στη χώρα που ανήκε ο άνθρωπος αυτός, τόσο, που ευχήθηκε να γίνει ένας σεισμός και να την καταπιεί.

Γιατί, ρώτησε ο κος Κόινερ, έγινα εθνικιστής εκείνη τη στιγμή;

Γιατί συνάντησα έναν εθνικιστή...

Μα γι' αυτό ακριβώς πρέπει να εξολοθρεύσουμε τη βλακεία - γιατί κάνει βλάκες αυτούς που τη συναντούν...».

*

(Μπέρτολτ Μπρεχτ)