Οι διαχειριστές της Γαλλίας με τον επικρατέστερο Ολάντ(δεξιά) να πλασάρεται ως αυτός που δήθεν θα φέρει την μεγάλη «αλλαγή» στην ΕΕ

Οσο κορυφώνεται ο διαγκωνισμός των δύο διαχειριστών του συστήματος μονομάχων για τον προεδρικό θώκο, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται και ο πραγματικός χαρακτήρας των προτάσεών τους, που δεν αμφισβητεί σε καμία περίπτωση την πραγματική αιτία του προβλήματος, τον ίδιο τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής. Αυτό γίνεται τόσο μέσα από τις ίδιες τις προτάσεις των αυτοπροβαλλόμενων ως «υπερασπιστών μιας διαφορετικής ανάπτυξης» για την Ευρώπη (π.χ. Ολάντ) όσο και και μέσα από τις αντιδράσεις των δήθεν πολιτικών τους αντιπάλων εντός και εκτός Γαλλίας.

Ισως ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα να είναι αυτό που συνέβη χθες. Κύκλοι της γερμανικής κυβέρνησης δήλωναν «έτοιμοι» να συζητήσουν τις προτάσεις Ολάντ - αποδέσμευση κονδυλίων από την Τράπεζα επενδύσεων, υιοθέτηση φόρου στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές κλπ. - υποστηρίζοντας ότι διαφωνούν με την πρόταση για ευρωομόλογο, μόνο και μόνο γιατί θεωρούν ότι δεν θα είναι αποτελεσματικό. Πρόκειται για τα μέτρα «αναδιαπράγματευσης» του Δημοσιονομικού Συμφώνου, που ευαγγελίζεται διαρκώς στις προεκλογικές του ομιλίες ο Ολάντ, και επαναλαμβάνουν παρουσιάζοντάς τα ως «ελπίδα» και ως «προοπτική αλλαγής σελίδας» σοσιαλδημοκρατικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις και στη χώρα μας, όπως το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, ο ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Αλλωστε, ασχέτως των διαφωνιών χειρισμού της κρίσης, δεν πρόκειται παρά για μέτρα καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Ο Ολάντ, πάντως, σε μια προσπάθεια να μη δημιουργηθούν «εντυπώσεις» που θα μπορούσαν να λειτουργήσουν αποκαλυπτικά στις συνειδήσεις των ψηφοφόρων, έσπευσε να διευκρινίσει ότι οι προτάσεις του δεν «συμπίπτουν» με τα όποια σχέδια μπορεί να έχει ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, Μάριο Ντράγκι, ο οποίος, την Τετάρτη, μίλησε για «ένα σύμφωνο ανάπτυξης κατά τα πρότυπα του δημοσιονομικού συμφώνου». «Ο Ντράγκι βλέπει την ανάπτυξη μέσα από την ανταγωνιστικότητα, το φιλελευθερισμό και τις ιδιωτικοποιήσεις» δήλωνε. Ο υποψήφιος των Σοσιαλιστών εμφανίζεται, σύμφωνα με τελευταία δημοσκόπηση, να λαμβάνει 55% στο β' γύρο, έχοντας, ήδη, διασφαλίσει την ανοιχτή υποστήριξη τόσο του Ζαν Λικ Μελανσόν και του «Αριστερού Μετώπου» (συμμαχία του μεταλλαγμένου Γαλλικού ΚΚ), των Πράσινων και των τροτσκιστικών κομμάτων, που συμβάλλουν τα μέγιστα στην καλλιέργεια των αυταπατών περί «φιλολαϊκής λύσης» στον καπιταλισμό.

Από την πλευρά του, ο Νικολά Σαρκοζί «πλησιάζει» ολοένα περισσότερο προς το ακροδεξιό «Εθνικό Μέτωπο» προκειμένου να κερδίσει τις ψήφους του. Χθες τάχθηκε υπέρ της υιοθέτησης νομοθεσίας που θα δίνει δικαίωμα στους αστυνομικούς ν' ανοίγουν πυρ σε περίπτωση καταδίωξης, κάτι που ζητά το «Εθνικό Μέτωπο». Την ίδια ώρα, στο Λουξεμβούργο, ο υπουργός Εσωτερικών Γκεάν επανέφερνε το ζήτημα της ενίσχυσης των μέτρων κατά της μετανάστευσης, προειδοποιώντας εκ νέου για άρση της συνθήκης Σέγκεν, επίσης μέτρο που προτείνεται από το «Εθνικό Μέτωπο». Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η προσέγγιση Σαρκοζί στις θέσεις του «Εθνικού Μετώπου» έχει προκαλέσει έντονη δυσφορία σε σημαίνοντα στελέχη, όπως και η απόφασή του να πραγματοποιήσει προεκλογική συγκέντρωση, ανήμερα την Πρωτομαγιά, στη συνοικία Τροκαντερό του Παρισιού, πολύ κοντά στο σημείο όπου θα πραγματοποιηθούν, όπως κάθε χρόνο, οι συγκεντρώσεις των συνδικάτων αλλά και η συγκέντρωση του «Εθνικού Μετώπου» προς τιμήν της Ζαν ντ' Αρκ.

Η Λεπέν, πάντως, που βλέπει το «Εθνικό Μέτωπο», του οποίου η παρουσία στη γαλλική πολιτική σκηνή στηρίχθηκε από τη σοσιαλδημοκρατία τη δεκαετία του '80, προκειμένου να λειτουργήσει ως φόβητρο και ως «απορροφητικό μαξιλάρι» της λαϊκής δυσαρέσκειας, για να αποπροσανατολίζονται ανώριμες συνειδήσεις, να έχει μετατραπεί σε κομβικό «ρυθμιστή» με 17,9%, εμφανίζεται αποφασισμένη να «παίξει σκληρά». Χθες, αναρωτήθηκε δημοσίως αν ο Σαρκοζί και το κόμμα του θα στηρίξουν έναν υποψήφιο βουλευτή του «Εθνικού Μετώπου» απέναντι σε έναν Σοσιαλιστή, στις επερχόμενες βουλευτικές εκλογές τον Ιούνη, αφήνοντας να εννοηθεί ότι αν γινόταν αυτό, θα μπορούσε και η ίδια να εξετάσει το ενδεχόμενο να στηρίξει το Σαρκοζί στον β' γύρο, αν και όπως δήλωνε «δεν της ανήκουν» οι ψήφοι που έλαβε.

Και όλα αυτά, την ώρα, που χθεσινά στοιχεία δείχνουν αύξηση της ανεργίας, και τον μήνα Μάρτιο κατά 0,6. Ετσι φτάνει και με τα επίσημα «μαγειρεμένα» στοιχεία στο 10%, και είναι για 11ο συνεχόμενο μήνα άνοδος. Πρόκειται για τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας από το 1999 και μετά.