Σε κλαυσίγελο, για το πώς αντιμετωπίζει την πολιτιστική κληρονομιά το πολιτικό προσωπικό των αστών, παραπέμπει η υπόθεση του θερινού ωραρίου λειτουργίας των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων, που, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έχει εφαρμοσθεί ακόμη λόγω της έλλειψης προσωπικού.

Χτες, ο υφυπουργός Πολιτισμού - Τουρισμού, Π. Αλιβιζάτος, συναντήθηκε με τη συμβιβασμένη διοίκηση της Πανελλήνιας Ενωσης Υπαλλήλων Φύλαξης Αρχαιοτήτων (ΠΕΥΦΑ) για να τους θέσει την, ήδη δημοσιοποιημένη, «πρότασή» του για λειτουργία των αρχαιολογικών χώρων και μουσείων, αντί 8 πμ - 3 μμ που ισχύει σήμερα, σε 10 πμ - 5 μμ. Παρότι, ουσιαστικά, πρόκειται για «πρόταση» καθαρά προεκλογική, ώστε να φανεί όπως - όπως ότι οι αρχαιολογικοί χώροι και τα μουσεία λειτουργούν και μετά τις 3μμ, η πολιτική ηγεσία του ΥΠΠΟΤ δε διστάζει να ισχυριστεί ότι ...«γίνεται για λόγους δημοσίου συμφέροντος», επειδή «το υφιστάμενο καθεστώς δεν εξυπηρετεί τις ανάγκες και τις απαιτήσεις των σύγχρονων επισκεπτών»! Να ποιο είναι το «δημόσιο συμφέρον», κατά την κυβέρνηση, στην προκειμένη περίπτωση: «Αποτελεί πάγιο αίτημα των τουριστικών φορέων, είναι δε το ωράριο επιλογής για τις ανταγωνίστριες τουριστικά χώρες της Ελλάδας (Τουρκία, Ιταλία, Ισπανία)»!

Το «δημόσιο συμφέρον», λοιπόν, κατά την κυβέρνηση ταυτίζεται με το συμφέρον του κεφαλαίου στον τουρισμό και την αύξηση της ανταγωνιστικότητάς του. Θυμίζουμε ότι πριν λίγες μέρες, σε άλλη σχετική ανακοίνωση, το ΥΠΠΟΤ ζητούσε να «απεμπλακεί» το υπάρχον φυλακτικό προσωπικό των Εφορειών Αρχαιοτήτων από άλλες δουλειές, τις οποίες κάνει επειδή υπάρχει τραγική έλλειψη προσωπικού... για να πάει στη φύλαξη σε θερινό ωράριο λειτουργίας!

Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά που αναδεικνύεται κάτι τέτοιο. Αλλωστε, όλα τα σχετικά ντοκουμέντα της ΕΕ, όλη η βασική στρατηγική στόχευση του εγχώριου κεφαλαίου είναι η πλήρης εμπορευματοποίηση του πολιτισμού, ειδικά της πολιτιστικής κληρονομιάς, και μέσω του τουρισμού, κλάδος άκρως κερδοφόρος για τα μονοπώλια. Το γεγονός ότι πλέον δηλώνεται τόσο απροκάλυπτα δείχνει ότι ουσιαστικά, με αφορμή την κρίση και την ανάγκη της να εφαρμοσθεί η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της, με κάθε μέσο, η εγχώρια αστική τάξη και τα κόμματά της δείχνουν το πόσο αδίστακτοι είναι.