Μιλώντας σε κομματική συγκέντρωση, ο Γ. Καρατζαφέρης προσδιόρισε ως εξής το χαρακτήρα και τη στρατηγική του κόμματός του: «Πιστεύουμε στην Ελλάδα, πιστεύουμε στους Ελληνες και να θυμούνται ένα πράγμα: Οτι μπορεί κάτω από την ανάγκη που είχε η πατρίδα να βρεθήκαμε για λίγες μέρες στο ίδιο τραπέζι αλλά για μας το κύριο σύνθημά μας από την ημέρα που ιδρύθηκε το κόμμα είναι "Ρήξη και ανατροπή με το σάπιο και το κατεστημένο". Εμείς θα είμαστε δυνατά απέναντι για να στηρίξουμε το μεροκάματο του φτωχού Ελληνα. Να στηρίξουμε τον ιδρώτα της Ελληνικής οικογένειας για να υπάρξει ένα σταθερό αποκούμπι, γιατί το δίλημμα που έρχεται μπροστά μας είναι κομμουνισμός ή νεοφιλελευθερισμός. Ο κομμουνισμός είναι διεθνής κατάσταση. Οι εραστές του νεοφιλελευθερισμού ποντάρουν στην παγκοσμιοποιημένη αγορά. Εμείς δεν θέλουμε ούτε το νεοφιλελεύθερο κράτος που πνίγει τον πολίτη και βεβαίως δεν θέλουμε τον κομμουνισμό γιατί ζήσαμε κάποιες πικρές στιγμές στον τόπο αλλά πικρότερες έζησε όλο το ανατολικό μπλοκ. Εμείς ανάμεσα στους δύο προτάσσουμε την ιδέα του πατριωτικού παρεμβατισμού».

Δεν ξενίζει η προσπάθεια του Καρατζαφέρη με πατριωτικές κορόνες να θολώσει τα νερά ως προς το ποιον υπηρετεί ο ΛΑ.Ο.Σ. Με την πατρίδα του κεφαλαίου είναι, σ' αυτήν θέλει να υποτάξει τους εργάτες. Βαφτίζει «νεοφιλελευθερισμό» τον κοσμοπολιτισμό του κεφαλαίου και προσπαθεί να τον αντιπαραβάλει στον εθνικισμό, που πρεσβεύει το δικό του κόμμα και είναι η άλλη όψη της ίδιας αντιλαϊκής διαχείρισης ενός συστήματος σάπιου ως το μεδούλι, μέρος του οποίου αποτελεί και ο ίδιος. Αλλωστε, μέχρι τώρα και το πρώτο μνημόνιο ψήφισε και συγκυβέρνησε για να έρθει το δεύτερο. Ξέρει ότι το αντίπαλο δέος στον καπιταλισμό είναι ο κομμουνισμός, τον οποίο ο Καρατζαφέρης πολεμάει με λύσσα, για λογαριασμό συνολικά του αστικού συστήματος και τη σωτηρία των καπιταλιστών. Αρα, όχι μόνο δεν είναι με τους εργάτες, αλλά είναι εχθρός τους. Η δική του πολιτική είναι συμπληρωματική σ' αυτήν του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, επειδή είναι του κεφαλαίου, ανεξάρτητα αν οι επιμέρους προτάσεις που διατυπώνει υπηρετούν πιο αντιπροσωπευτικά τα ιδιαίτερα συμφέροντα μερίδων της πλουτοκρατίας, που αναζητούν συμμαχίες και με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα, πλην της ΕΕ.

Αυτήν την πολιτική, ο Καρατζαφέρης προσπαθεί να την παρουσιάσει σαν «πατριωτική», αλλά δεν είναι, επειδή προϋποθέτει την εξαθλίωση του λαού για λογαριασμό του κεφαλαίου. Από αυτήν τη σκοπιά, προκαλεί η προσπάθεια να φανεί υπερασπιστής των μισθών και των εργασιακών δικαιωμάτων αυτός που έλεγε ότι πρέπει όλοι να γίνουμε φτωχότεροι και να δεχόμαστε τις συναποφάσεις της ΕΕ για να φύγει η κρίση. Αυτός που καυχιόνταν ότι μαζί με το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ και την τρόικα συνδιαμόρφωσε το νέο μνημόνιο, το οποίο τελικά, για λόγους ψηφοθηρικούς και δημαγωγίας δεν ψήφισε. Ο ΛΑ.Ο.Σ. είναι κόμμα της πλουτοκρατίας, επικίνδυνο για τους εργαζόμενους και το λαό. Θα το βρίσκουν μπροστά τους σαν εχθρό των δικαιωμάτων και των αγώνων τους. Σαν τέτοιο πρέπει να το πολεμήσουν, να το νικήσουν, μαζί με τους αντιλαϊκούς συμμάχους του, το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ.