Στόχος, όπως σημειώνεται στο ψήφισμα, «οι δήμοι να παίξουν πρωταγωνιστικό ρόλο σ' αυτή την κρίσιμη περίοδο, προσφέροντας κοινωνικές υπηρεσίες που θα συμβάλουν στην κοινωνική συνοχή και αλληλεγγύη της κοινωνίας, αλλά και ταυτόχρονα παρεμβαίνοντας στο ζήτημα της απασχόλησης και της ανάπτυξης». Να εκτονώσουν, δηλαδή, τη λαϊκή δυσαρέσκεια προσφέροντας υποτυπώδεις υπηρεσίες εν είδει φιλανθρωπίας ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η αντιλαϊκή πολιτική.

Για την επίτευξη του στόχου αυτού, η ΚΕΔΕ με το ψήφισμά της ζητεί:

• «Τη νομοθετική κατοχύρωση των 450 εκατομμυρίων που υπολείπονται να αποδοθούν στους δήμους, με βάση τον κρατικό προϋπολογισμό».

Ακόμη κι αν δοθούν, δεν αρκούν για να καλύψουν τη μισθοδοσία των εργαζομένων και τις λειτουργικές ανάγκες των δήμων. Την ίδια ώρα έχουμε περικοπές πόρων, μείωση προσωπικού και ιδιωτικοποίηση υπηρεσιών, που μεταφράζονται σε νέα επιβάρυνση για τα λαϊκά στρώματα. Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι το 2012, οι δήμοι προϋπολογίζεται να λάβουν 1,682 δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα σε σχέση με το 2011. Την ίδια ώρα τα έξοδα των δήμων προϋπολογίζονται σε περίπου 2 δισ. ευρώ περισσότερα από τα έσοδα, που σημαίνει άγρια φοροεπιδρομή στα λαϊκά στρώματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα έσοδα των δήμων προϋπολογίζονται σε 3,822 δισ. ευρώ, στα οποία περιλαμβάνονται και τα προνοιακά επιδόματα και η μεταφορά των μαθητών, ενώ τα έξοδα σε 6,486 δισ. ευρώ. Στους δε προϋπολογισμούς των δήμων, κυρίως των αστικών κέντρων της χώρας καταγράφεται η φοροεπιδρομή στους εργαζόμενους, αφού τα έσοδά τους προέρχονται κατά περίπου 70% από φόρους, τέλη και πρόστιμα.

• «Τη θεσμοθέτηση φορολογικής αποκέντρωσης, χωρίς νέους φόρους και αναδιανεμητικό μηχανισμό».

Επαναβεβαιώνεται η πρόθεση της ΚΕΔΕ για εξεύρεση πόρων μέσα από τη φορολόγηση των λαϊκών οικογενειών, ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητα του κάθε δήμου. Το αίτημα αυτό δεν είναι καινούριο, προβάλλεται σε κάθε συνέδριο, με πρόσχημα τον δήθεν απογαλακτισμό της τοπικής διοίκησης από το κράτος. Επί προεδρίας Π. Κουκουλόπουλου - του σημερινού υφυπουργού Εσωτερικών - η ΚΕΔΚΕ τότε, είχε κάνει σαφή την πρότασή της για μείωση των πόρων που λαμβάνουν οι δήμοι με στόχο την αναδιανομή τους ανάλογα με τη φοροδοτική ικανότητα που διαθέτουν.

• «Την κατανομή της δόσης των παρακρατηθέντων».

Θυμίζουμε ότι με τη σύμφωνη γνώμη των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ και ΛΑ.Ο.Σ., τα παρακρατηθέντα υπολογίστηκαν σε 1,7 δισ. ευρώ, όταν συνολικά ανέρχονται σε περίπου 9 δισ. ευρώ.

• «Την ένταση της προσπάθειας για αξιοποίηση της ακίνητης περιουσίας, με τη δημιουργία ενός σύγχρονου χρηματοπιστωτικού οργανισμού που θα προσφέρει προϊόντα και ανταγωνιστικές λύσεις».

Το ξεπούλημα, δηλαδή, της περιουσίας των δήμων, με τις Συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα να προκρίνονται ως ο προσφορότερος τρόπος.

• «Την υλοποίηση του προγράμματος εκτέλεσης μικρών και μεσαίων έργων μέσω της αυτεπιστασίας (ΑΚΣΙΑ) που θα πραγματοποιηθεί από πόρους του ΟΑΕΔ και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης».

Πρόκειται για πρόγραμμα με θέσεις εργασίας από 1 έως 135 μέρες το χρόνο. Επεκτείνονται οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, στις οποίες άλλωστε οι ηγεσίες του οργάνου, ως ΚΕΔΚΕ, πρωτοστάτησαν με την εφαρμογή προγραμμάτων ελαστικής προσωρινής εργασίας, όπως τα Τοπικά Σύμφωνα Απασχόλησης. Σύμφωνα με το πρόγραμμα αυτεπιστασίας που ανακοίνωσε πριν από περίπου μια βδομάδα η κυβέρνηση, 35.000 άνεργοι το 2012 και 100.000 - 120.000 για την επόμενη τριετία θα απασχοληθούν σε οικοδομικά έργα στους δήμους, χωρίς δικαιώματα, με μισθούς πείνας. Μάλιστα, η απασχόληση μπορεί να είναι διακεκομμένη κατά μέρα, βδομάδα ή μήνα, ανάλογα με τις ανάγκες του έργου.

• «Την αδήριτη ανάγκη να ψηφιστεί άμεσα το νομοσχέδιο του υπουργείου Εσωτερικών, με τις αναγκαίες συμπληρώσεις και βελτιώσεις του "Καλλικράτη"».

Επιβεβαιώνεται η στήριξη της ΚΕΔΕ στο ρόλο του «Καλλικράτη», που αποτελεί βασικό εργαλείο για την προώθηση και εφαρμογή της αντιλαϊκής πολιτικής. Οι όποιες βελτιώσεις προτείνονται, αυτήν την πολιτική υπηρετούν. Η ελληνική και διεθνής εμπειρία επιβεβαιώνει ότι καμία διοικητική δομή ή αναδιάρθρωσή της δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις αιτίες της καπιταλιστικής κρίσης. Είναι χαρακτηριστική η εμπειρία του «Καποδίστρια», όταν, παρά τους υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, και οι οικονομικές περιφερειακές ανισομετρίες οξύνθηκαν, η συγκέντρωση πλούτου σε λίγα χέρια αυξήθηκε, οι όροι ζωής και εργασίας των λαϊκών στρωμάτων επιδεινώθηκαν.