Από το συλλαλητήριο του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια για τους ανέργους τον περασμένο Δεκέμβρη

Βάλαμε θέμα συζήτησης στο Δημοτικό Συμβούλιο και με ομιλία της επιτροπής μας, ζητήσαμε να πάρουν θέση όλες οι παρατάξεις ενάντια στα χαράτσια αλλά και να μην πληρώνουν οι άνεργοι δημοτικά τέλη, να μη γίνει καμία απόλυση συμβασιούχων και να μονιμοποιηθούν όλοι. Επίσης, ζητήσαμε να γίνονται δεκτά όλα τα παιδιά των ανέργων στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Μέσα στην αίθουσα του ΔΣ συμμετείχαν και απολυμένοι του Δήμου Κορυδαλλού. Μόλις άκουσαν την ομιλία μας και πως υπήρχε επιτροπή ανέργων μας προσέγγισαν και οργανώθηκαν αρκετές γυναίκες. Δημοσιεύσαμε στον τοπικό Τύπο το στήσιμο της επιτροπής μαζί με το αίτημα για άμεσα μέτρα προστασίας των ανέργων και την αναγκαιότητα οι άνεργοι να παλέψουμε όλοι μαζί οργανωμένα.

Ρίξαμε βάρος αυτό το διάστημα, στην αλληλεγγύη μας στους εργαζόμενους της χαλυβουργίας. Πήγαμε μαζί με τη Λαϊκή Επιτροπή στο σωματείο των λαϊκών αγορών και ζητήσαμε τη βοήθεια και την αλληλεγγύη τους. Μας έδωσαν διάφορα προϊόντα της λαϊκής, μαζέψαμε τρόφιμα. Επίσης, είχαμε μία προσφορά από αποθήκη παπουτσιών για την επιτροπή μας και με βάση αυτή δώσαμε 200 ζευγάρια στους απεργούς εργάτες της χαλυβουργίας.

Επειδή και η ψυχαγωγία είναι μέρος της ζωής μας, αποφασίσαμε σαν επιτροπή να πάμε στο θέατρο. Πήραμε όλα τα θέατρα τηλέφωνο και μάθαμε ποια έχουν ειδικές τιμές για ανέργους, ή και δωρεάν. Επί τη ευκαιρία, υπάρχει θέατρο που δέχεται 30 άνεργους καθημερινά δωρεάν. Πήγαμε σαν επιτροπή στο θέατρο δωρεάν με την επίδειξη της κάρτας ανεργίας. Δυστυχώς δεν είχαμε μεγάλη συμμετοχή διότι αρκετά ζευγάρια δεν είχαν να πληρώσουν ούτε τα εισιτήρια στο τρόλεϊ.

Σε όλη αυτή τη δραστηριότητά μας και τη συμμετοχή μας σαν επιτροπή στις απεργίες και τις συγκεντρώσεις είχαμε συχνή τηλεφωνική επαφή με τους ανέργους, αλλά η συμμετοχή τους δεν ήταν σταθερή. Αυτό μας προβλημάτισε πολύ. Το θέμα δεν είναι να έχεις έναν κατάλογο με ονόματα και να τους αυξάνεις συνεχώς, το ζήτημα είναι πώς αυτοί οι άνθρωποι θα δραστηριοποιηθούν, θα συμμετέχουν. Αυτό δε γινόταν με τα τηλέφωνα. Αποφασίσαμε να πάμε στα σπίτια τους να τους συζητήσουμε από κοντά έναν έναν, να τους γνωρίσουμε.

Να καταγράψουμε τα προβλήματά τους, να συζητήσουμε για την ανεργία, ποιος φταίει, γιατί δεν πρέπει να κλειστούμε στα σπίτια μας, ότι όλοι μαζί πρέπει να αγωνιστούμε, να παλέψουμε. Χωρίσαμε τις διευθύνσεις σε περιοχές του Κορυδαλλού και ξεκινήσαμε χωρίς να ξέρουμε τι θα αντιμετωπίσουμε. Πιστεύαμε πως σε ένα μήνα θα έχουμε τελειώσει και θα είχαμε μία πλήρη καταγραφή ανέργων, π.χ. χρόνος ανεργίας, χώρος δουλειάς, πόσοι είναι στο σωματείο τους κ.λπ.

Εχουμε ξεκινήσει ένα μήνα και έχουμε συναντήσει περίπου το 1/3 των ανέργων που έχουμε καταγράψει. Αυτό γίνεται διότι καθόμαστε πολλή ώρα σε κάθε σπίτι. Εχουν ανάγκη από συζήτηση, από συμπαράσταση να μιλήσουν για τα προβλήματά τους. Πηγαίναμε να συναντήσουμε τον ή την άνεργη που γράψαμε στον ΟΑΕΔ και βλέπαμε ότι όλη η οικογένεια είναι στην ανεργία.

Μέσα στα σπίτια πραγματοποιούσαμε εγγραφές. Θα σας αναφέρω μερικά παραδείγματα.

• Ανεργη μας άνοιξε την πόρτα με σκούφο, μπουφάν, γάντια και κασκόλ, διότι δεν είχε θέρμανση και ντράπηκε να μας βάλει μέσα στο σπίτι της.
• Αλλος άνεργος είχε πάρει συγγενή του με Αλτσχάιμερ από το ίδρυμα, για να παίρνει την σύνταξη των 600 ευρω. Τα δε φάρμακα τού στοιχίζουν 200 ευρώ.
• Ζευγάρι μακροχρόνια άνεργοι να κλαίνε γιατί δανείζονται 10 ευρώ από το γιο τους για να μαγειρέψουν, ενώ έχουν κομμένο το νερό και χρωστάνε πολλά χρήματα στη ΔΕΗ.

Εχουμε συναντήσει καταθλιπτικές γυναίκες, χωρισμένες, άνεργες που δεν έχουν να στηριχθούν από πουθενά. Ψάχνουν οποιαδήποτε δουλειά χωρίς προϋποθέσεις, χωρίς ωράριο, με όσα χρήματα και αν βρουν. Οταν συναντάμε ζευγάρια ανέργων μέσα από τη συζήτηση βγάζαμε το συμπέρασμα ότι είναι τελείως ευάλωτοι.

Η ανάγκη τους για δουλειά είναι τόσο μεγάλη που όποιος τους έταζε εργασία και από οπουδήποτε πολιτικό χώρο, με οποιεσδήποτε συνθήκες εργασίας και ανταλλάγματα θα τη δεχόντουσαν.

Τα παραδείγματα και οι δύσκολες καταστάσεις που συναντήσαμε είναι αναρίθμητες. Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι άνεργοι είναι πολύ δύσκολο να δραστηριοποιηθούν να βγουν από τα σπίτια τους, αφού σαν εργαζόμενοι δεν συμμετείχαν στα σωματεία τους, δεν είχαν ενεργό δράση.

Εμεις θα συνεχίσουμε την προσπάθεια, θα τους συναντήσουμε όλους. Στην παναττική απεργία ήρθαν στην συγκέντρωση αρκετοί άνεργοι. Είναι ένα μικρό βήμα. Ετοιμάζουμε να φτιάξουμε θεατρική ομάδα με τη νεολαία που έχουμε συναντήσει. Είναι παιδιά ανέργων αλλά και τα ίδια άνεργα. Είναι ακόμα πιο δύσκολο από τους γονείς να συμμετέχει η νεολαία στην επιτροπή. Μαζεύουμε στοιχεία ποιοι άνεργοι γονείς έχουν σταματήσει από τα φροντιστήρια τα παιδιά τους και σε συνεργασία με ανέργους καθηγητές θα προσπαθήσουμε στα γραφεία μας να κάνουμε μαθήματα στα παιδιά. Να δείξουμε στη πράξη την ταξική αλληλεγγύη.

Θα πρότεινα να δούμε κεντρικά και συντονισμένα μαζί με άλλες επιτροπές ανέργων, κινητοποιήσεις και παραστάσεις στο υπουργείο Υγείας ώστε να έχουν όλοι οι άνεργοι δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψή. Είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας και στις συναντήσεις μας, το έβαζαν οι άνεργοι πολύ έντονα. Ενα άλλο ζήτημα είναι τα εισιτήρια. Οι άνεργοι δεν έχουν ούτε αυτά τα χρήματα. Νέα παιδιά γυρίζουν όλη μέρα, δίνουν βιογραφικά, ψάχνουν για δουλεία από τη μία άκρη της Αθήνας στην άλλη, ξοδεύοντας χρήματα που τους λείπουν. Να πάμε στο υπουργείο Συγκοινωνιών να διαθέσουν στους άνεργους κάρτα απεριορίστων διαδρομών.

Οσον αφορά ανακοινώσεις και αφίσες, μην περιμένουμε να βγάλει το ΠΑΜΕ κεντρικά. Μπορούμε από μόνοι μας να φτιάχνουμε ανακοινώσεις, να αξιοποιούμε το ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ. Για παράδειγμα, μόλις δημοσιεύτηκε το άρθρο για το σφαγείο σε μισθούς και συλλογικές συμβάσεις, το βγάλαμε φωτοτυπίες και το μοιράσαμε σε εξορμήσεις στον ΟΑΕΔ και όχι μόνο.

Πρέπει συνάδελφοι, όλες οι επιτροπές ανέργων να αποκτήσουν πολυμορφία στις δραστηριότητές τους, να βρουν τρόπους ώστε να αγκαλιάσουν περισσότερους άνεργους. Να τους δείξουμε ότι δεν είναι μόνοι τους, δεν φταίνε αυτοί για την ανεργία, να τους δείξουμε ποιοι ευθύνονται. Εμείς πρέπει να είμαστε μαζί τους από κοντά, να τους κερδίσουμε στον αγώνα και θα τα καταφέρουμε. Εμείς να πάμε σε αυτούς και όχι να περιμένουμε να έρθουν αυτοί σε εμάς.