Εξω απ' τις πύλες των εργοστασίων της Χαλυβουργίας του Μάνεση σε Βόλο και Βελεστίνο αναμετρήθηκαν δυο τάξεις, δυο κόσμοι. Απ' τη μια η αστική τάξη με αιχμή του δόρατος, καθοδηγητή και οργανωτή του χτυπήματος της απεργίας το Σύνδεσμο Βιομηχάνων και απ' την άλλη η εργατική τάξη με το ταξικό κλαδικό Συνδικάτο Μετάλλου «Μήτσος Παπαρήγας» και το ΠΑΜΕ. Διαφαίνεται πιο ξεκάθαρα από κάθε άλλη φορά ότι η αστική τάξη παίρνει η ίδια την κατάσταση στα χέρια της αφήνοντας σε δεύτερο υποστηρικτικό αλλά εξίσου ενεργό ρόλο τον πολιτικό και εργατικό-εργοδοτικό μηχανισμό της. Ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων ηγήθηκε της επίθεσης, ως όφειλε ως όργανο της τάξης που οσφραίνεται τον κίνδυνο αμφισβήτησης της εξουσίας και κυριαρχίας της. Εθεσε ξεκάθαρα με ωμό και εκβιαστικό τρόπο τα συμφέροντά της και την απαίτηση όλοι να υποταχθούν σ' αυτά. Και ξεδίπλωσε όλο το ιδεολογικό και σιχαμερό αντεργατικό και αντικομμουνιστικό προπαγανδιστικό οπλοστάσιό του. Μίλησε για τους εργάτες και τους απεργιακούς αγώνες τους ότι ευθύνονται για το κλείσιμο των εργοστασίων. Φωτογράφισε με πανό και ανακοινώσεις το ΠΑΜΕ σαν φασίστες που ευθύνονται για την ανεργία, τις απολύσεις, τη φτώχεια και την εκμετάλλευση των εργατών και του λαού γενικότερα. Στην υπεράσπιση του Μάνεση εκφράστηκε η υπεράσπιση της τάξης συνολικά, δείχνοντας ότι απέναντι στους εργάτες είναι ενωμένοι και ξεπερνούν τους ανταγωνισμούς που έχουν μεταξύ τους στην επιχειρηματική αγορά για τη διασφάλιση των μεριδίων και του κέρδους. Η διοίκηση του Μάνεση επιστράτευσε κάθε μέσο για να εκβιάσει τους εργάτες να γίνουν απεργοσπάστες, να σταθούν στις πύλες των εργοστασίων ενάντια στους συναδέλφους τους, να γίνουν οι ίδιοι από υπερασπιστές αυτόχειρες και νεκροθάφτες των δικαιωμάτων τους. Πενιχρά τα αποτελέσματά τους. Μειοψηφία οι εργάτες που κατάφερε να εξαναγκάσει και κυρίως τους πέρα για πέρα ξεπουλημένους ανθρώπους της διοίκησης του εργοδοτικού επιχειρησιακού σωματείου και ορισμένους άλλους πληρωμένους εργαζόμενους - τραμπούκους.

Η μάχη αυτή έδειξε ξεκάθαρα τι σημαίνει ταξική πάλη, ότι τα μονοπώλια δεν είναι διατεθειμένα να κάνουν την παραμικρή υποχώρηση απ' την ολομέτωπη επίθεση σε όλα τα δικαιώματα των εργατών, μέσα και έξω απ' τους χώρους δουλειάς. Ολο το προηγούμενο διάστημα προσπάθησαν να κερδίσουν κόσμο με το μέρος τους. Εβαλαν ανοιχτά στο παιχνίδι το πολιτικό τους προσωπικό και κυρίως τους βουλευτές και τα κόμματα του «μαύρου μετώπου» της κυβέρνησης, όπως τον Καρτάλη, τον Νάκο και άλλους, που αναπαρήγαγαν τις ανακοινώσεις του Συνδέσμου Βιομηχάνων. Ανάγκασαν τους εργοδοτικούς και κυβερνητικούς συνδικαλιστές του επιχειρησιακού σωματείου αλλά κυρίως του Εργατικού Κέντρου να ξεμπροστιαστούν και να αποκαλυφθούν παίρνοντας μαχητικά θέση στο πλευρό του Μάνεση και των άλλων μονοπωλίων της Μαγνησίας, ενάντια σε εργατικές κινητοποιήσεις. Επιστράτευσαν κανάλια και εφημερίδες πριν και μετά την απεργία, που αφιέρωσαν σελίδες και ώρες τηλεοπτικού χρόνου στη συκοφάντηση του ΠΑΜΕ, του εργατικού κινήματος, της απεργίας. Ξεμπροστιάστηκαν όλοι αυτοί που εκθείαζαν τον εαυτό τους ως αντικειμενική και ανεξάρτητη δημοσιογραφία και ενημέρωση, αναλαμβάνοντας το ρόλο της προώθησης της προπαγάνδας των μονοπωλίων. Στην ουρά τους και η διοίκηση, αλλά μόνο η διοίκηση, του σωματείου των φορτηγατζήδων, χωρίς να καταφέρουν να σηκώσουν κίνημα αντιπερισπασμού από φορτηγατζήδες που θα συγκρούονταν έξω απ' τις πύλες με τους απεργούς εργάτες, στο πλαίσιο του δήθεν «κοινωνικού αυτοματισμού». Κι αυτοί ακόμα, που τους έχουν δεμένους με συμβάσεις και συμβόλαια, αρνήθηκαν να γίνουν μοχλός χτυπήματος του αγώνα των χαλυβουργών. Αυτή ήταν η συσπείρωση που πέτυχε η αστική τάξη στη Μαγνησία. Αυτή ήταν η κοινωνική συμμαχία που πέτυχαν.

Ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων και το προσωπικό τους προχώρησαν σε αντικομμουνιστική επίθεση, κατηγορώντας ότι πίσω απ' τις κινητοποιήσεις βρίσκεται το ΚΚΕ, που δήθεν είναι ενάντια στους εργάτες. Η αλήθεια είναι ότι όπως τα μονοπώλια και ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων έχουν το δικό τους πολιτικό προσωπικό, τα κόμματα που υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους, έτσι και οι εργάτες έχουν στο πλευρό τους τη δική τους πολιτική δύναμη, το ΚΚΕ. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Η ταξική πάλη διεξάγεται και στο πολιτικό επίπεδο και γι' αυτό οι εργάτες έχουν κι αυτοί το δικό τους κόμμα. Ας μην παραξενεύει η παρουσία βουλευτών και μελών του ΚΚΕ στο πλευρό των απεργών χαλυβουργών. Τα μονοπώλια δίνουν τις πολιτικές μάχες με τα δικά τους κόμματα, οι εργάτες με το ΚΚΕ.

Αναδημοσιεύεται από την εφημερίδα «Ελευθερία» της Λάρισας