Το γεγονός ότι οι δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ προσπαθούν και μέσα στις σχολές, με νύχια και με δόντια, να υπερασπιστούν και να προωθήσουν το σάπιο σύστημα του καπιταλισμού είναι γνωστό.
Πάει πολύ, λοιπόν, η κοροϊδία, θα σκεφτεί κάποιος ακούγοντας πως η ΔΑΠ διοργανώνει «κοινωνικό παντοπωλείο» μαζί με τις λεγόμενες ΜΚΟ. Πάει πολύ, οι παρατάξεις που καθημερινά υπερασπίζονται την ανταγωνιστικότητα, που ψηφίζουν ό,τι αντιλαϊκό μέτρο υπάρχει και συκοφαντούν κάθε προσπάθεια για οργάνωση και αγώνα, να μας καλούν να μαζέψουμε «κουραμπιέδες και μελομακάρονα» για τις άπορες οικογένειες.
Η αλήθεια είναι πως δεν είναι οι μόνοι. «Ενα σώμα μια ψυχή» το ΠΑΣΟΚ, οπορτουνιστές, οι αυτοαποκαλούμενοι αντιεξουσιαστές βρίσκονται σε συντονισμό με εκκλησίες και εταιρείες τροφίμων για να μαζεύουν τα ληγμένα από τα σούπερ μάρκετ και να γεμίζουν τα εν λόγω «παντοπωλεία». Σε κάθε περίπτωση, υπερασπίζονται ότι ο καπιταλισμός μπορεί να έχει ανθρώπινο πρόσωπο, ειδικά τώρα στη δήθεν δύσκολη «συγκυρία», όπως λένε. Καλούν τους εργαζόμενους να παλέψουν, για να γυρίσουν προς τα πίσω σε έναν καπιταλισμό που ποτέ δεν ήταν ανθρώπινος. Καλλιεργούν αυταπάτες ότι τα μέτρα είναι προσωρινά και θα γυρίσουμε στην εποχή της «καλής» και «δημοκρατικής» ταξικής εκμετάλλευσης. Η εποχή της απλής εμπορευματικής παραγωγής είναι προ πολλού ξεπερασμένη. Οπως ξεπερασμένη και αντιδραστική είναι και η εξουσία των μονοπωλίων που γεννά την ανεργία, τους πολέμους, τη φτώχεια και την εξαθλίωση.
Το τι σημαίνει αλληλεγγύη μάς το διδάσκει καθημερινά ο αγώνας των χαλυβουργών. Η γνήσια λαϊκή και εργατική αλληλεγγύη είναι μακριά από σπόνσορες και φιλανθρωπικές εταιρείες. Αυτά είναι για τους καπιταλιστές και τις κυρίες τους. Το να επιλέγεις το δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας, το δρόμο του αγώνα είναι η μεγαλύτερη αλληλεγγύη. Οι εργάτες και τα παιδιά τους δεν είναι για λύπηση ούτε έχουν ανάγκη από ελεημοσύνες. Για λύπηση είναι αυτοί που νομίζουν ότι με φιλανθρωπίες θα μπορέσουν να εκτονώσουν την οργή του λαού σε ανώδυνα για το σύστημα κανάλια. Η δύναμη του οργανωμένου - ταξικού αγώνα είναι ανεξάντλητη. Οι εργάτες γονείς μας είναι αυτοί που παράγουν τον πλούτο που μια χούφτα παράσιτα καρπώνονται.
Ο καημός όλων αυτών των δυνάμεων από τους δήθεν «αντικαπιταλιστές», τους ευρωπαϊστές μέχρι και τους ανοικτά υποστηρικτές της μαύρης κυβέρνησης της πλουτοκρατίας, φαίνεται πως είναι κοινός. Θέλουν να κρατήσουν τους εργαζόμενους και τα φτωχά λαϊκά στρώματα μακριά κι αλάργα από κάθε ταξική οργάνωση και στόχο πάλης. Εχουν καταμερισμό να κτυπήσουν το εργατικό - λαϊκό κίνημα. Και ιδεολογικά και οργανωτικά. Γι' αυτό, η κάθε τους κίνηση και φράση είναι από τη μια να θολώσουν τις αιτίες της κρίσης και από την άλλη να φαγωθούν για το ποιος θα προτείνει καλύτερη διαχείριση του σάπιου συστήματος της μισθωτής σκλαβιάς.
Οι κόποι τους είναι μάταιοι. Οι φιλανθρωπίες και ο καθωσπρεπισμός της αστικής τάξης, όπως και η εξουσία της είναι πίσω και από τις ανάγκες μας και από την ιστορική εξέλιξη. Μπροστά είναι η οικοδόμηση της νέας κοινωνίας, της εξουσίας των εργατών. Αυτό είναι το μάθημα που παίρνει η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης από τους ταξικούς αγώνες και την αλληλεγγύη. Πιο πεισμωμένοι θα παλέψουμε για να σαρωθεί η εξουσία των εκμεταλλευτών.
Μάνος ΜΥΛΩΝΑΣ
Feeds
Για τα δικαιώματα των μαθητών στις ΕΠΑΣ του ΟΑΕΔ 
