Παράταση της εργασιακής ομηρίας - και αυτή αποσπασματική - σημαίνει... στην «καλύτερη» περίπτωση, η «διευκρίνιση» του ΑΣΕΠ ότι δεν ισχύει ο περιορισμός του 24μηνου για προσλήψεις εκτάκτων σε έργα που χρηματοδοτούνται από διεθνείς οργανισμούς. Ουσιαστικά, δηλαδή, μόνο για τα έργα του ΕΣΠΑ.

Οπως σημειώνει σε ανακοίνωσή του ο Σύλλογος Ελλήνων Αρχαιολόγων, ναι μεν «με τη γνωμοδότηση αυτή, δίνεται ένα τέλος στην ανακολουθία που παρατηρούνταν μεταξύ των προκηρύξεων του ΥΠΠΟΤ και αυτών του ΑΣΕΠ για την πρόσληψη προσωπικού με συμβάσεις ορισμένου χρόνου στο ΥΠΠΟΤ, για την εκτέλεση έργων που χρηματοδοτούνται από το ΕΣΠΑ», αλλά: «Μολονότι αποκτούμε πάλι (προσωρινά και αποσπασματικά) το δικαίωμα στην εργασία μέσω των χρηματοδοτούμενων έργων από ευρωπαϊκά κονδύλια, είναι προφανές ότι δεν δίνεται οριστική και γενική λύση στο πρόβλημα. Δυστυχώς, στην καλύτερη περίπτωση διατηρείται η εργασιακή ομηρία των έκτακτων αρχαιολόγων που καλύπτουν τα οργανικά κενά της υπηρεσίας, ενώ σε πολλές περισσότερες περιπτώσεις οι όμηροι έχουν ήδη εξοντωθεί, έχουν διωχθεί από το χώρο του πολιτισμού που δεν τους πρόσφερε τίποτα περισσότερο από ανεργία και απαξίωση».

Ετσι, ο σύλλογος «θα συνεχίσει τον αγώνα του για ολοκληρωτική κατάργηση του παράλογου περιορισμού του 24μήνου, αλλά και για τη διασφάλιση σταθερής και μόνιμης εργασίας για όλους τους εργαζόμενους».

Θυμίζουμε ότι για το θέμα έχει πάρει θέση και η Δημοκρατική Αγωνιστική Συνεργασία - Δυνάμεις του ΠΑΜΕ στους έκτακτους (βλ. χτεσινό «Ρ»): «Η εξέλιξη αυτή που προήλθε κατόπιν μακροχρόνιων αγώνων και πιέσεων των εργαζομένων είναι μεν θετική, αλλά λύνει προσωρινά και μόνο το δικαίωμά μας στην εργασία, αφού ουσιαστικά η απαγόρευση του 24μηνου δεν καταργήθηκε ολοκληρωτικά και οριστικά. Η ανασφάλεια και η εργασιακή μας ομηρία παρατείνονται και απάντησή μας είναι ακόμα πιο δυναμικοί και μαζικοί αγώνες για μόνιμη κα σταθερή δουλειά».

Επιπλέον, να σημειωθεί ότι η «στοχοπροσήλωση» στα έργα του ΕΣΠΑ, ακόμη και με τον παραπάνω τρόπο, δείχνει ακριβώς τη συνέπεια με την οποία το αστικό κράτος - ανεξαρτήτως κυβερνήσεων - συναποφασίζει, συγχρηματοδοτεί και θέτει ως πρώτες προτεραιότητές του και στον πολιτισμό, τα έργα που εντάσσονται στα «πακέτα» της ΕΕ, τα οποία αποφασίζονται με γνώμονα και κριτήριο τις ανάγκες του κεφαλαίου και όχι του λαού. Στην περίπτωση της πολιτιστικής κληρονομιάς ισχύει το ίδιο με την επιλογή των μνημείων και των αρχαιολογικών χώρων να γίνεται με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια (επισκεψιμότητα - εισιτήρια κ.λπ.) και για την εξυπηρέτηση του κεφαλαίου στον τουρισμό.