Από την απεργιακή συγκέντρωση μπροστά στα τρία ξενοδοχεία του Συντάγματος

Τα ταξικά συνδικάτα στον κλάδο σε όλη τη χώρα από αυτή τη μάχη μετρούν νέες εγγραφές στα σωματεία, μετρούν νέες δυνάμεις στον αγώνα, δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό. Μετρούν νέα ποιοτικά χαρακτηριστικά, όπως η σταθερότητα και η επιμονή που επιδεικνύουν εργαζόμενοι που συσπειρώνονται στα ταξικά σωματεία και συμβάλλουν στην προσπάθεια για την οργάνωση των εργαζομένων μέσα στους τόπους δουλειάς.

Η απεργία στον Επισιτισμό - Τουρισμό στις 23 του Αυγούστου ήταν μια ιδιαίτερα δύσκολη και σκληρή μάχη. Η επίθεση που δέχτηκαν οι εργαζόμενοι στον κλάδο από κυβέρνηση, εργοδοσία, αστικά ΜΜΕ και όλους όσοι στηρίζουν τον τουρισμό ως πεδίο δράσης και κερδοφορίας των μονοπωλίων επιβεβαιώνει το παραπάνω. Σε αυτή την κατεύθυνση, αναγνωρίζοντας τις δυσκολίες, την τρομοκρατία μέσα στους τόπους δουλειάς, την επιθετικότητα της κυβέρνησης, τα εμπόδια που βάζει ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, τα ταξικά συνδικάτα στον κλάδο έγκαιρα σχεδίασαν την προετοιμασία της, το πλατύ άνοιγμα στους τόπους δουλειάς. Εριξαν ιδιαίτερο βάρος και προετοιμάστηκαν ακόμα καλύτερα για βαθιά και ουσιαστική συζήτηση με τους εργαζόμενους όχι μόνο για την επίθεση της κυβέρνησης στα ΒΑΕ αλλά συνολικά στη ζωή της εργατικής τάξης.

Για την προετοιμασία αυτής της μάχης ο «Ρ» μίλησε με τον Χρήστο Κατσώτη, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του ΠΑΜΕ και της διοίκησης της Ομοσπονδίας των εργαζομένων στον κλάδο. Οπως χαρακτηριστικά λέει, μετά την απόφαση για την απεργία στις 23 του Αυγούστου οι ταξικές δυνάμεις στον κλάδο σε όλη την Ελλάδα προσπάθησαν όπου έχουν πλειοψηφία και εκεί όμως που είναι μειοψηφία καταρχήν να διαφωτίσουν τους εργαζόμενους όσον αφορά στο ζήτημα των ΒΑΕ, την επίθεση της κυβέρνησης, ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στην ίδια τους τη ζωή συνολικά.

«Αυτό πήρε ένα μαζικό χαρακτήρα - συνεχίζει - και δεν στάθηκαν μόνο σε αυτή τη μαζική διαφώτιση. Εγινε προσπάθεια να γίνει μια ουσιαστική συζήτηση μέσα σε κάθε χώρο δουλειάς. Με συζήτηση στα διαλείμματα, με συσκέψεις σε χρόνο έξω από τη δουλειά και βέβαια με μαζικές συζητήσεις στους ίδιους τους χώρους δουλειάς και στις πιάτσες που πάνε το πρωί οι ξενοδοχοϋπάλληλοι στα ξενοδοχεία τους, από εκεί που περνούν τα λεωφορεία και τους παίρνουν για τη δουλειά. Αξιοποίησαν όλες τις δυνατότητες που έχει το ταξικό κίνημα για να τους ενημερώσει σε σχέση με τις εξελίξεις όσον αφορά τα ΒΑΕ αλλά όχι μόνο αυτό. Η συζήτηση επεκτάθηκε και σε όλα τα ζητήματα που αφορούν την ελληνική οικογένεια με τις αποφάσεις που παίρνει η κυβέρνηση να φορτώσει την κρίση στις πλάτες της».

Ο Χρήστος Κατσώτης προσθέτει επίσης ότι «τα Διοικητικά Συμβούλια όπου οι ταξικές δυνάμεις είναι πλειοψηφία συνεδρίασαν, συζήτησαν το σχέδιο προετοιμασίας της απεργίας και την αξιοποίηση δυνάμεων οι οποίες είναι ενεργές δίπλα στα συνδικάτα. Αξιοποίησαν τους ανθρώπους που συμμετείχαν στα ψηφοδέλτια, άνθρωποι που ενδιαφέρονται και νοιάζονται από κάθε χώρο δουλειάς, απλά μέλη του σωματείου που ανέλαβαν καθήκοντα μπροστά στην απεργία για να φτάσει η ανακοίνωση των συνδικάτων, του Συντονιστικού των σωματείων σε όλη την Ελλάδα και παραπέρα και να συζητήσουν στους χώρους δουλειάς για την απεργία αλλά και τη συσπείρωση στα συνδικάτα».

Ενδεικτικά, σε επίπεδο Αθήνας, τα ταξικά κλαδικά συνδικάτα της Αθήνας και του Πειραιά, που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, πήραν έγκαιρα μέτρα και πραγματοποίησαν πλατύ άνοιγμα στους τόπους δουλειάς. Το κλαδικό συνδικάτο της Αθήνας πραγματοποίησε έγκαιρα Γενική Συνέλευση του κλάδου. Ταυτόχρονα πραγματοποιήθηκαν συνεδριάσεις των Διοικητικών Συμβουλίων επιχειρησιακών σωματείων όπως, για παράδειγμα, σε: «Μετροπόλιταν», «Αθενς Πλάζα», «Τιτάνια», «Καζίνο Πάρνηθας».

Παράλληλα με τις συνεδριάσεις και τις συσκέψεις έγιναν εξορμήσεις και περιοδείες σε όλους τους μεγάλους χώρους δουλειάς. Το συνδικάτο της Αθήνας πραγματοποίησε και νέα σύσκεψη των επιχειρησιακών σωματείων για να επιταχυνθεί η δουλειά προπαγάνδισης και προετοιμασίας της απεργίας. Εγκαιρα εκδόθηκαν τα απαιτούμενα υλικά μπροστά στην απεργία και με δύο προκηρύξεις ώστε να επικαιροποιείται και να ισχυροποιείται η επιχειρηματολογία των συνδικάτων κ.λπ. Ιδιαίτερα σημαντική ήταν η κεντρική παρέμβαση που πραγματοποίησε το συνδικάτο στο ιστορικό κέντρο της Αθήνας, σε μαγαζιά του επισιτισμού, με τη συμβολή και άλλων συνδικαλιστών από άλλους κλάδους για την προπαγάνδιση της απεργίας.

Ενα σημαντικό στοιχείο, αποτέλεσμα αυτής της μάχης που έδωσαν οι ταξικές δυνάμεις, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Χρ. Κατσώτης, ήταν το γεγονός ότι, για παράδειγμα, στην Αθήνα «εργαζόμενοι που ήταν στην ΠΑΣΚΕ, έκαναν το βήμα. Βρέθηκαν τη μέρα της απεργίας με τα μπλόκα των δυνάμεων του κλαδικού συνδικάτου και των επιχειρησιακών σωματείων που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ. Αυτό αποτελεί σημαντική εξέλιξη, είναι βήμα απεγκλωβισμού και χειραφέτησης αρκετών εργαζομένων που θέλουν να συμβάλουν στην όξυνση της πάλης το επόμενο διάστημα».

Οπως υπογραμμίζει ο Χρ. Κατσώτης, «οι δυνάμεις μας σε διάφορες περιοχές της χώρας που αποτελούν μειοψηφία έδωσαν τη μάχη της προετοιμασίας της απεργίας με επιμονή, παρά τις δυσκολίες που δημιούργησε ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός, ο οποίος υπονόμευσε από την ώρα της απόφασης ακόμα την απεργία αυτή στον κλάδο μας. Με αποφασιστικότητα και μαχητικότητα οι δυνάμεις μας προσπάθησαν να τους αποκαλύψουν, να καταδείξουν το βρώμικο και υπονομευτικό ρόλο τους και, ταυτόχρονα, να συσπειρώσουν δυνάμεις στα ξενοδοχεία και τα εστιατόρια. Και από αυτή την προσπάθεια είχαμε αποτελέσματα και σε αυτές τις περιοχές. Οι δυνάμεις μας έκαναν εγγραφές στα σωματεία, γνωρίσαμε ανθρώπους με διάθεση να αγωνιστούν το επόμενο διάστημα, δημιουργήθηκαν πυρήνες σε χώρους δουλειάς και αυτό είναι το σημαντικότερο από όλη αυτή τη δραστηριότητα των δυνάμεών μας την προηγούμενη περίοδο πριν την απεργία σε όλη την Ελλάδα».

Βέβαια, καταλήγει ο Χρ. Κατσώτης, «υπάρχουν αρκετές αδυναμίες που το ταξικό κίνημα πρέπει γρήγορα να τις ξεπεράσει έτσι ώστε να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων, να οργανώσει καλύτερα την πάλη των εργαζομένων. Οι αδυναμίες αυτές είναι και υποκειμενικές και αντικειμενικές. Η τρομοκρατία, οι ελαστικές εργασιακές σχέσεις έχουν τις επιπτώσεις τους στην οργάνωση των εργαζομένων, έχουν τις δυσκολίες που εκφράζονται από την αποτελεσματικότητα της πάλης και αυτό δημιουργεί απογοήτευση. Ωστόσο όμως δεν υπάρχει άλλος δρόμος παρά η υπομονή και η επιμονή σε αυτό το δρόμο, στη δουλειά σε κάθε τόπο δουλειάς σε όλο τον κλάδο για να μπορέσουμε να συγκεντρώσουμε δυνάμεις ενάντια στο μέτωπο της εργοδοσίας, της κυβέρνησης και των δυνάμεων που τη στηρίζουν».

Ηδη, πάντως, το κλαδικό συνδικάτο της Αθήνας λίγες μέρες μετά την απεργία πραγματοποίησε διευρυμένη συνεδρίαση με τη συμμετοχή του συνδικάτου του Πειραιά αλλά και επιχειρησιακών σωματείων του κλάδου, όπου και αποφασίστηκε άμεσα να δώσουν τη μάχη για την πραγματοποίηση συνελεύσεων σε κάθε χώρο δουλειάς. Με την ίδια αποφασιστικότητα και ορμή να προχωρήσει η δουλειά για το στήσιμο σωματειακών επιτροπών όπου δεν υπάρχουν, αλλά και όπου οι δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού κυριαρχούν και βάζουν εμπόδια στην οργάνωση των εργαζομένων.