Η ΛΙΒΥΗ, μέλος του Οργανισμού Πετρελαιοπαραγωγών Κρατών (ΟΠΕΚ), διαθέτει τα μεγαλύτερα εξακριβωμένα κοιτάσματα πετρελαίου στην Αφρική, τα οποία υπολογίζονται σε 44 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου και 54 τρισεκατομμύρια κυβικά πόδια φυσικού αερίου.
Βλέποντας τον ενεργειακό χάρτη της Λιβύης θα καταλάβει κανείς γιατί η εξέγερση άρχισε στα δυτικά της χώρας και συγκεκριμένα στη Λεκάνη της Σύρτης, αφού εκεί υπάρχει το 80% των εξακριβωμένων κοιτασμάτων της χώρας και εκεί παράγεται το περισσότερο πετρέλαιο.
ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΗΤΑΝ Η ΑΥΞΗΣΗ της ημερήσιας παραγωγής πετρελαίου στη Λιβύη τα τελευταία χρόνια. Συγκεκριμένα από 1.320.000 βαρέλια την ημέρα (το 2002) έφτασε τα 1.740.000 βαρέλια το 2008 και έπεσε στα 1.570.000 βαρέλια το 2010.
Με τα δεδομένα του 2009, το λιβυκό πετρέλαιο αντιπροσωπεύει το 2,3% της παγκόσμιας παραγωγής. Συγκεκριμένα, ήταν 1.650.000 βαρέλια την ημέρα σε σύνολο 72.310.000 βαρελιών παγκοσμίως. Ο ΟΠΕΚ παράγει συνολικά το 42,4% της παγκόσμιας παραγωγής και ο υπόλοιπος κόσμος το 57,6%.
ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΙ και ο κατάλογος των χωρών στις οποίες εξάγεται το πετρέλαιο της Λιβύης. Μια πρώτη επισήμανση αφορά στο ότι το 79% των εξαγωγών κατευθύνεται στην Ευρώπη.
Ο μεγαλύτερος «πελάτης» της Λιβύης είναι η Ιταλία που απορροφά το 32% του εξαγόμενου λιβυκού πετρελαίου. Ακολουθούν, με μεγάλη διαφορά, η Γερμανία (14%), η Γαλλία (10%), η Ισπανία (9%), η υπόλοιπη Ευρώπη. Ο καλύτερος, εκτός Ευρώπης, «πελάτης» είναι η Κίνα, η οποία καλύπτει το 10% των λιβυκών εξαγωγών, ενώ οι ΗΠΑ καλύπτουν το 5%.
Από τα στοιχεία του «World Energy Atlas», προκύπτει ότι η Λιβύη διαθέτει σήμερα, με 44.270.000.000 βαρέλια, το 3,3% των παγκόσμιων αποθεμάτων. Ο ΟΠΕΚ έχει το 70,2% των παγκόσμιων αποθεμάτων και ο υπόλοιπος κόσμος το 29,8%. Τα παγκόσμια αποθέματα υπολογίζονται σε 1.354.180.000 βαρέλια πετρελαίου.
ΕΝΑ ΙΔΙΑΙΤΕΡΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ του λιβυκού πετρελαίου είναι η άριστη ποιότητά του, που το καθιστά περιζήτητο στις διεθνείς αγορές. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα ιταλικά διυλιστήρια που επεξεργάζονται το πετρέλαιο της Λιβύης είναι ειδικών προδιαγραφών και οποιαδήποτε αλλαγή θα συνιστούσε μεγάλη ζημιά στην ιταλική πετρελαϊκή βιομηχανία.