Δεν ήταν το πρώτο έγκλημα στο οποίο προχώρησε το κεφάλαιο για να βάλει τέλος στην απεργία των εργατών της κινεζο-καζαχικής πετρελαϊκής εταιρείας «Καραζανμπασμουνάι» και των θυγατρικών της, που έχει ξεκινήσει από το Μάη.
Στις 2 Αυγούστου είχε βρεθεί νεκρός στο χώρο εργασίας του ο 28χρονος συνδικαλιστής Ζαξιλίκ Τουρμπάεφ, λίγες ώρες πριν τη συνέλευση του σωματείου του, όπου αναμενόταν να εκλεγεί πρόεδρος της συνδικαλιστικής οργάνωσης. Νωρίτερα, είχε προηγηθεί, κατά τη διάρκεια της απεργίας, ο θάνατος δύο άλλων εργατών - συνδικαλιστών, καθώς κι η διάλυση (στις 8-10 Ιούλη) των συγκεντρωμένων απεργών πείνας - συγγενών των απεργών, όπως κι η φυλάκιση της Νατάλιας Σοκολόβα, νομικής συμβούλου του συνδικάτου της πετρελαϊκής εταιρείας «Καραζανμπασμουνάι», που καταδικάστηκε σε 6 χρόνια φυλάκιση και οδηγήθηκε στις φυλακές, με τις κατηγορίες «ανάφλεξης του κοινωνικού μίσους», της «παραβίασης της τάξης» και «της οργάνωσης παράνομων συγκεντρώσεων, συνελεύσεων, διαδηλώσεων».
Αυτή είναι η «δημοκρατία» κι «ελευθερία» που έφερε ο καπιταλισμός στους εργάτες του Καζαχστάν, που απαιτούν το αυτονόητο: αξιοπρεπείς αποδοχές, ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, ο φυσικός πλούτος της χώρας να ανήκει στους εργαζόμενους της χώρας.
Στη σκληρή ταξική αναμέτρηση του Καζαχστάν το κεφάλαιο εξαπέλυσε ενάντια στην απεργία όλο το μηχανισμό του: την αστυνομία και τα ΜΑΤ, τις δίκες και τις φυλακές, τα εργοδοτικά - κυβερνητικά συνδικάτα και τις απολύσεις 400 και πλέον εργατών, ακόμη και τις εγκληματικές συμμορίες, που με μεθόδους του υποκόσμου επιδιώκουν να κάμψουν την αγωνιστικότητα των εργατών. Ο αγώνας σκληραίνει.