Σε πολιτική συγκέντρωση στην πλατεία Ευόσμου στη Θεσσαλονίκη, μίλησε ο Κώστας Αβραμόπουλος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΚΟ Κεντρικής Μακεδονίας. Μεταξύ άλλων ανέφερε:

«Βρισκόμαστε στην καρδιά της οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης. Πρόκειται για κρίση υπερπαραγωγής και υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων, έκφραση της άναρχης καπιταλιστικής ανάπτυξης. Είναι το αποτέλεσμα της αντίφασης άλλοι να παράγουν τον πλούτο και μια χούφτα κεφαλαιοκράτες να τον καρπώνονται. Η ελεγχόμενη χρεοκοπία είναι το εργαλείο που έχει το σύστημα για να μπει στην ανάκαμψη.

Για τις αστικές κυβερνήσεις είναι μονόδρομος η καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων και μαζί το χτύπημα των λαϊκών δικαιωμάτων. Μελετάνε διάφορα σενάρια, κάνουν παζάρια για τη συμμετοχή του ιδιωτικού τομέα και κυρίως των τραπεζών στην ελεγχόμενη χρεοκοπία. Ψάχνουν "μείγμα" πολιτικής που θα δώσει τη δυνατότητα οι λεγόμενοι πιστωτές να πάρουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος αυτών που μας δάνεισαν. Κάθε κυβέρνηση θέλει να διασφαλίσει τα κεφάλαια της ντόπιας πλουτοκρατίας. Εδώ εκφράζονται αντιθέσεις ποιο τμήμα του κεφαλαίου θα χάσει λιγότερα.

Για την Ελλάδα, η αναδιάρθρωση σημαίνει ελεγχόμενη καταστροφή από την ΕΕ μέρους του κεφαλαίου των τραπεζών που διαχειρίζονται κρατικό χρέος της Ελλάδας. Οι τράπεζες αντιδρούν και απαιτούν διασφάλιση των κεφαλαίων τους. Αυτό το σκοπό υπηρετεί η ενίσχυση του κεφαλαίου, έτσι όπως αυτή εκφράζεται μέσα από την ενίσχυση των τραπεζών. Αυτό το σκοπό υπηρετεί το μνημόνιο που γνωρίσαμε, το "μεσοπρόθεσμο" και ο εφαρμοστικός νόμος.

Η βαρβαρότητα κλιμακώνεται. Μειώνουν μισθούς και συντάξεις, γενικεύουν τη μερική απασχόληση, δίνουν μισθούς για τους νέους 500 ευρώ, καταργούν τις συλλογικές συμβάσεις, καθιερώνουν τις συμβάσεις ορισμένου χρόνου εσαεί, που σημαίνει απολύσεις χωρίς αποζημίωση, αυξάνουν και άλλο τα όρια συνταξιοδότησης, χτυπούν την επικουρική ασφάλιση, αυξάνουν τον ημερήσιο απλήρωτο εργάσιμο χρόνο.

Με μοχλό παρέμβασης τους "εμπειρογνώμονες" του υπ. Εργασίας προχωράνε στον αποχαρακτηρισμό ΒΑΕ για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους. Ιδιωτικοποιούν επιχειρήσεις, γη, νερό, λιμάνια, αεροδρόμια κ.λπ., για να δώσουν διέξοδο στα συσσωρευμένα κεφάλαια για επενδύσεις σε τομείς που εξασφαλίζουν μεγάλα κέρδη και χωρίς ρίσκο. Προωθούν το νέο αντιδραστικό "νόμο πλαίσιο", προσαρμόζουν ακόμα παραπέρα την ανώτατη εκπαίδευση στα συμφέροντα της κερδοσκοπίας του κεφαλαίου.

Θεσμοθετούν τρεις κύκλους σπουδών, μέσα από τους οποίους θα παρέχονται για τη μεγάλη πλειοψηφία των σπουδαστών υποβαθμισμένα πτυχία πολλών ταχυτήτων, χωρίς αξία. Θύματα αυτής της μεταρρύθμισης θα είναι πρώτα απ' όλα τα παιδιά των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Βαθαίνει η εμπορευματοποίηση. Οι επιχειρήσεις και οι εκπρόσωποί τους μέσα στα πανεπιστήμια θα αξιολογούν και θα πιστοποιούν τα προγράμματα σπουδών. Προωθείται η κατάργηση του ασύλου.

Με τα βάρβαρα ταξικά μέτρα, επί της ουσίας, συμφωνούν η ΝΔ, το κόμμα του Καρατζαφέρη, της Μπακογιάννη και άλλοι. Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, διαμόρφωση δημόσιου χρηματοπιστωτικού τομέα, έξοδο από την ευρωζώνη κ.ά.

Οι προτάσεις του συγκαλύπτουν την αιτία που γεννάει την οικονομική καπιταλιστική κρίση και τη βαρβαρότητα στο λαό, αφήνουν στο απυρόβλητο την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Παρά τη φραστική αντιπαράθεσή του με την κυβέρνηση και το "μεσοπρόθεσμο", παρέμεινε πιστός στον ευρωμονόδρομο. Η μέχρι σήμερα πολιτική και πραχτική που ακολούθησε δείχνει ότι ο χώρος αυτός απεχθάνεται το οργανωμένο κίνημα και κυρίως το συνδικαλιστικό. Λειτούργησε και λειτουργεί ως συγκοινωνούν δοχείο στο συνδικαλιστικό κίνημα με τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ.

Η κούφια αλλά επικίνδυνη αντιπαράθεση μεταξύ του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ για τις επιθέσεις κατά βουλευτών από διάφορες ομάδες λειτουργεί ως βαλβίδα εκτόνωσης, αποπροσανατολίζει και κυρίως δυσκολεύει το λαό να κατανοήσει ποια είναι η πραγματική γραμμή αντιπαράθεσης, την αναγκαιότητα για κίνημα ταξικό σε γραμμή ρήξης και ανατροπής.

Η κυβέρνηση δυσκολεύεται στην προώθηση της αντεργατικής - αντιλαϊκής πολιτικής. Η άρχουσα τάξη δεν κάθεται με σταυρωμένα χέρια, μελετάει διάφορα σχέδια. Μπορεί τελικά να μην προχώρησε το σενάριο για κυβέρνηση συνεργασίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, αλλά και άλλων πρόθυμων. Ωστόσο, η βάση της συμφωνίας τους υπάρχει. Και ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και ΛΑ.Ο.Σ. και Μπακογιάννη συμφωνούν στα μνημόνια. Στις λεπτομέρειες διαφωνούν. Συμφωνούν να εκτελέσουν το λαό. Εχουν μικροδιαφορές για το όπλο που θα χρησιμοποιήσουν.

Ο λαός πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι όλα αυτά γίνονται γιατί φοβούνται τον ίδιο. Τρέμουν μήπως η δυσαρέσκεια που υπάρχει μετατραπεί σε θέληση για ταξικούς αγώνες εναντίον τους. Μήπως ο λαός συνειδητοποιήσει τη δύναμή του. Γι' αυτό, προσπαθούν να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους στη λογική της εθνικής συνεννόησης και της ταξικής συναίνεσης. Σήμερα, που οι καπιταλιστές και οι πολιτικοί εκφραστές τους δεν μπορούν να περάσουν την πολιτική τους με την ίδια ευκολία, όπως μέχρι χτες, οι εργαζόμενοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, η νεολαία πρέπει να οργανώσουν πιο αποφασιστικά τη λαϊκή αντεπίθεση. Να πάρουν τις δικές τους αποφάσεις, να χαράξουν τη δικιά τους πορεία.

Τώρα που το σύστημα και οι πολιτικοί βαστάζοι του ομολογούν ότι σάπισαν, τώρα είναι που δεν πρέπει ο λαός να τους δώσει καμιά ανάσα. Γιατί θα τη χρησιμοποιήσουν εναντίον του. Τώρα ο λαός πρέπει να εμπιστευτεί το ΚΚΕ, ανεξάρτητα από τις όποιες επιφυλάξεις και δισταγμούς μπορεί να έχει. Να εμπιστευτεί τη δύναμη της ταξικής πάλης και της κοινωνικής συμμαχίας.

Απευθυνόμενοι στις εργατικές, λαϊκές δυνάμεις, αυτούς που για χρόνια ακολουθούσαν το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ, τους λέμε να μην εγκλωβιστούν στα επικοινωνιακά κόλπα των κομμάτων τους. Επίσης, δε φτάνει σήμερα να κάνεις κριτική στο κόμμα που εμπιστεύτηκες ή στο πολιτικό σύστημα γενικά, στην ΕΕ. Πρέπει να ψάξεις την πηγή που γεννάει βάσανα για το λαό και πλούτη για το μεγάλο κεφάλαιο, για να μπορέσεις να απαντήσεις με ποια πολιτική, με ποιο τρόπο θα αντιμετωπίσεις τη βαρβαρότητα.

Τους καλούμε να εμπιστευτούν τη δύναμή τους, να εμπιστευτούν το ΚΚΕ. Να συμπαραταχτούν μαζί μας, για να δημιουργήσουμε ένα ισχυρό λαϊκό μέτωπο, ικανό να φρενάρει τη νέα αντιλαϊκή επίθεση και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για ριζικές αλλαγές στο επίπεδο της εξουσίας και της οικονομίας, μέσα από την ανατροπή του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος και την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού.

Γιατί, αντικειμενικά, μπαίνει σήμερα στην ημερήσια διάταξη το πρόβλημα της εξουσίας. Η ίδια η κρίση δείχνει τα ιστορικά όρια του καπιταλισμού, ο οποίος όχι μόνο δεν μπορεί να λύσει προβλήματα υπέρ του λαού, αλλά γίνεται ακόμη πιο επιθετικός, αφαιρεί κατακτήσεις, δημιουργεί περιφερειακές πολεμικές συγκρούσεις, γεννάει κρίσεις, σαπίζει. Η κινητήρια δύναμη αντεπίθεσης και ανατροπής είναι το εργατικό κίνημα, η ταξική πάλη, η κοινωνική συμμαχία, με γραμμή πάλης που στοχεύει στη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία.

Η μάχη θα κριθεί στους χώρους δουλειάς, εκεί όπου πονάει ο ταξικός αντίπαλος. Η βαρβαρότητα απαιτεί απάντηση στην πηγή της. Εκεί που οι εργάτες απαιτείται να σηκώσουν το ανάστημά τους στο ίδιο το αφεντικό. Το καμίνι είναι οι χώροι δουλειάς, εκεί όπου μέσα από την ιδεολογική, πολιτική και μαζική σύγκρουση χτίζονται ταξικές συνειδήσεις. Αυτό προσπαθούν να αποτρέψουν και γι' αυτό χαϊδεύουν σήμερα τα αυτιά των "αγανακτισμένων", αυτοί που καθημερινά βάζουν πλάτη για την προώθηση της βαρβαρότητας, αυτοί που για χρόνια καλλιέργησαν και καλλιεργούν στο κίνημα την αδράνεια, την ηττοπάθεια και την υποταγή.

Κυβέρνηση, κεφαλαιοκράτες, ΕΕ, Σαμαράς, Καρατζαφέρης και Μπακογιάννη θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους, ώστε να δυναμώσει η συναίνεση σε πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο, προκειμένου να ενισχυθεί το απόσπασμα που εκτελεί εν ψυχρώ και από απόσταση το λαό. Είναι στο χέρι του λαού με τους αγώνες να τους χαλάσει τα αντιλαϊκά σχέδια. Καλούμε την εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα να μην τσιμπήσουν στις κούφιες αλλά επικίνδυνες αερολογίες για λαϊκή συμμετοχή μέσα από το δημοψήφισμα που ετοιμάζει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, προκειμένου να προωθήσει ζητήματα που αφορούν τη βιτρίνα του βάρβαρου καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος.

Οι εργαζόμενοι με μαζική πολιτική δράση και ανυπακοή μπορούν να επιβάλουν γενικές εκλογές, ώστε να δοθεί η δυνατότητα στο λαό να τοποθετηθεί εφ' όλης της ύλης και όχι πάνω στα εκβιαστικά διλήμματα του δημοψηφίσματος. Ο λαός μπορεί και πρέπει να καταφέρει ένα ισχυρό πλήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα. Μπορεί και πρέπει ν' αλλάξει ο συσχετισμός δύναμης, η επόμενη μέρα να μας βρει έχοντας κάνει ένα βήμα μπροστά στη δημιουργία των προϋποθέσεων για την οργάνωση της λαϊκής αντεπίθεσης.

Οσο θα ενισχύεται το ΚΚΕ, όσο θα δυναμώνουν οι ταξικοί αγώνες, η οργάνωση και η πολιτική πείρα της εργατικής τάξης, θα αυξάνονται οι δυνατότητες, όχι μόνο να αντιπαλέψουμε τη βαρβαρότητα, αλλά και να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για την ανατροπή της εξουσίας και της κυριαρχίας των μονοπωλίων για τη Λαϊκή Εξουσία και Οικονομία».